افزایش سرطان آلت تناسلی مردانه در جهان: هشدار متخصصان
سرطان آلت تناسلی مردانه (penis) نادر است، اما موارد آن در حال افزایش است. برخی متخصصان پیش‌بینی می‌کنند که تا سال 2050 شاهد افزایش 77 درصدی موارد سرطان آلت تناسلی مردانه خواهیم بود.
نرخ‌های بالاتر در کشورهای در حال توسعه
اگرچه کشورهای در حال توسعه بالاترین نرخ‌های سرطان آلت تناسلی مردانه را دارند، اما این موارد در بیشتر کشورهای اروپایی نیز در حال افزایش است. با پیر شدن جمعیت‌ها، موارد سرطان نیز افزایش می‌یابد. یکی از عوامل اصلی خطر برای سرطان آلت تناسلی مردانه، سن بالا یعنی سن بالای 50 سال است. اروپا هم چون جمعیت پیرتری دارد، پس میزان شیوع این نوع سرطان در آن بالاتر گزارش می‌شود.
عوامل خطر و نقش ختنه
عوامل خطر دیگر شامل تنگی پوست ختنه‌گاه (foreskin)، بهداشت ضعیف ناحیه تناسلی و مصرف دخانیات است. سرطان آلت تناسلی مردانه در افرادی که در بدو تولد ختنه شده‌اند، نادر است.
نقش پاپیلوما ویروس‌های انسانی (HPV)
بیش از 90 درصد سرطان‌های آلت تناسلی مردانه سلول‌های سنگفرشی (squamous) در پوست آلت تناسلی مردانه منشا می‌گیرند. سایر سرطان‌ها مانند ملانوما، کارسینوم سلول پایه‌ای و سارکوما کمتر شایع هستند. عفونت با ویروس‌های پاپیلوما انسانی (HPV) در حدود نیمی از موارد سرطان سلول سنگفرشی شناسایی شده است.
گسترش و اثرات HPV
پاپیلوما ویروس‌ها از طریق تماس پوستی منتقل می‌شوند و احتمالاً شایع‌ترین عفونت جنسی انسان‌ها هستند. بیش از 70 درصد بزرگسالان فعال جنسی در دوران نوجوانی به این ویروس مبتلا می‌شوند. عفونت‌ها معمولاً بدون علائم هستند و می‌توانند طی ماه‌ها تا چند سال بدون عوارض طولانی‌مدت ناپدید شوند. متأسفانه، عفونت قبلی با HPV به نظر نمی‌رسد که از عفونت‌های آینده محافظت کند.
تغییرات پیش‌سرطانی و تشخیص دیرهنگام
این عفونت‌ها می‌توانند در زیر سطح پوست باقی بمانند و در آلت تناسلی مردانه منجر به تغییراتی در بافت و رنگ پوست شوند که به عنوان تغییرات پیش‌سرطانی شناخته می‌شوند. یک زخم یا زگیل بدون درد و بدون علامت ممکن است در گلاس (glans) (سر آلت) و زیر ختنه‌گاه ایجاد شود. HPV 16، شایع‌ترین نوع پرخطر HPV، می‌تواند تغییرات سرطانی در بافت‌های آلت تناسلی مردانه، گردن رحم، دهان، گلو، ولو، واژن و مقعد ایجاد کند و احتمالاً سرطان‌زاترین نوع HPV است.
تاخیر در تشخیص و درمان
تشخیص سرطان آلت تناسلی مردانه اغلب به تأخیر می‌افتد زیرا بیماران احساس گناه یا خجالت می‌کنند. بسیاری از مردان گزارش می‌دهند که خوددرمانی با کرم‌های ضد میکروب یا استروئید را ترجیح می‌دهند و ملاقات با پزشک را به تأخیر می‌اندازند. پزشکان نیز گاهی اوقات به تأخیرها دامن می‌زنند زیرا ضایعات را به اشتباه به عنوان خوش‌خیم طبقه‌بندی می‌کنند. اگر سلول‌های سرطانی به غدد لنفاوی کشاله ران (groin lymph glands) گسترش یافته باشند، احتمال درمان کاهش می‌یابد، بنابراین تشخیص و درمان سریع اهمیت دارد.
روش‌های درمانی و امیدهای جدید
بافت‌های سرطانی می‌توانند با جراحی لیزری یا میکرو جراحی با موفقیت برداشته شوند. این ممکن است با شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی ترکیب شود. با این حال، برخی تومورها به درمان پاسخ نمی‌دهند و ممکن است نیاز به قطع آلت تناسلی مردانه باشد، اما این همیشه آخرین راه‌حل است.
رویکردهای نوین در درمان
رویکردهای جدیدی مانند استفاده از سلول‌های T (نوعی سلول ایمنی) مهندسی شده که به سلول‌های آلوده به HPV حمله می‌کنند، یا ایمونوتراپی‌هایی مانند تی‌زلِزوماب (tislelizumab) که پاسخ‌های ایمنی به تومورهای سلول سنگفرشی را بیشتر می‌کنند، در برخی موارد مؤثر بوده‌اند.
