تاریخچه بیماری فیبریلاسیون دهلیزی
از آنجایی که تشخیص فیبریلاسیون دهلیزی مستلزم اندازه‌گیری فعالیت الکتریکی قلب است، فیبریلاسیون دهلیزی تا سال 1874، زمانی که ادمه فلیکس آلفرد ولپیان رفتار الکتریکی نامنظم دهلیزی را مشاهده کرد که او آن را “فیبریل‌های فرسوده” در قلب سگ‌ها نامید، به طور واقعی توصیف نشد.
در اواسط قرن هجدهم، ژان باپتیست دو سناک به دهلیزهای متسع و تحریک شده در افراد مبتلا به تنگی میترال اشاره کرد.
نبض نامنظم مرتبط با AF برای اولین بار در سال 1876 توسط کارل ویلهلم هرمان نوثناگل ثبت شد و “هذیان کوردیس” نامیده شد و بیان کرد که “در این شکل از آریتمی ضربان‌های قلب به طور کامل بی‌نظمی به دنبال یکدیگر می‌آیند. در همان زمان، قد. و کشش امواج نبض فردی پیوسته در حال تغییر است».
همبستگی دلیریوم کوردیس با از دست دادن انقباض دهلیزی، همانطور که در از دست دادن امواج در نبض ورید ژوگولار منعکس می شود، توسط سر جیمز مک کنزی در سال 1904 انجام شد.
ویلم آینهوون اولین ECG را که AF را نشان می داد در سال 1906 منتشر کرد.
ارتباط بین تظاهرات آناتومیک و الکتریکی AF و نبض نامنظم دلیریوم کوردیس در سال 1909 توسط کارل جولیوس روتبرگر، هاینریش وینتربرگ و سر توماس لوئیس انجام شد.
