“شما” به انتخاب تایم به عنوان شخصیت مهم جهان در سال 2006 انتخاب شدید!

هر ساله تایم در اواخر سال میلادی شخصی را به عنوان شخصیت مهم و تأثیرگذار سال انتخاب می‌کند ، امسال هم تایم مطابق سنت هر ساله سرانجام شخصیت مهم جهان را در سال 2006 برگزید ، ولی برخلاف پیش‌بینی‌های ‌گذشته نه یوتیوب و بینان‌گذارانش شخصیت سال شدند و نه مردان سیاسی ، این “شما” به عنوان یک شهروند قرن 21 بودید ، که لقب شخصیت برتر جهان را گرفتید.

به ترجمه‌ای که از این مقاله انجام داده ام ، توجه کنید:

شخصیت سال : شما
بله ، شما هستید که عصر اطلاعات را کنترل می‌کنید به دنیایتان خوش آمدید

نویسنده : LEV GROSSMAN

تئوری “مرد بزرگ” در تاریخ به “توماس کارلایل” – فیلسوف اسکاتلندی- نسبت داده می‌شود ، وی عقیده داشت که “تاریخ جهان ، بیوگرافی افراد بزرگ است.” وی باور داشت که عده کمی از اشخاص قدرتمند و مشهور هستند که به  سرنوشت جمعی ما به عنوان نوع بشر ، شکل می‌دهند. امسال این تئوری با چالش جدی مواجه شد.

مطمئنا کسانی هستند که می‌توانند آنها را در مورد حوادث دردناک و آشفتگی‌های سال 2006 ، مقصر قلداد کرد. کشمکش‌ها در عراق هر روز خونین‌تر و دفاعی‌تر می‌شوند. یک مجادله نادرست بین اسرائیل و لبنان به وقوع پیوست. جنگی در سودان درگرفت. یک دیکتاتور در کره شمالی به بمب رسید و (…). این در حالی بود که هیچ کس به فکر گرم شدن جهانی هوا نبود و شرکت سونی به تعدا کافی پلی‌استیشن نسل سوم نساخت.

ولی اگر از دریچه دیگری به سال 2006 نگاه کنیم ، داستان دیگری را شاهد خواهیم بود ، داستانی که درباره مجادله‌ها و مردان بزرگ نیست ، داستانی که درباره جامعه است و مشارکت در ابعادی که قبل از آن دیده نشده. این داستان درباره دانشنامه جهانی ویکی‌پدیا ، شبکه چند میلیون کانالی آدمیان به نام یوتیوب و کلان‌شهری به نام MySpace است. این داستان درباره قدرت اقلیت و یاری رساندن به یکدیگر بدون چشم‌داشت ، است ، رخدادی است که نه تنها جهان ما را تغییر می‌دهد بلکه به تغییر راه و روش این تغییر هم می‌انجامد.

ابزاری که همه اینها را ممکن می‌سازد ، شبکه جهانی اینترنت است. این شبکه گسترده دیگر نسبتی با شبکه‌ای که Tim Berners و Lee  برای به اشتراک گذاشتن پژوهش‌ها (15 سال پیش بنا به اطلاعات ویکی‌پدیا) ، ایجاد کردند ، ندارد. همچنین این شبکه مشابهتی با وب و دات‌ کامی که در سال های پایانی دهه 90 میلادی می‌شناختیم ندارد. وب جدید چیز کاملا متفاوتی است ، ابزاری است که به هر شخص سهم کوچکی در میان میلیون‌ها فرد می دهد و هر شخص را مهم می‌سازد. کارشناسان دره سیلیکان ، آن را وب 2.0 می نامند ، گویی وب جدید نسخه جدیدی از چند نرم‌افزار قدیمی است. ولی وب 2.0 در حقیقت یک انقلاب است.

ما خود را آماده پذیرش آن کرده‌ایم. ما آماده‌ایم که سهم خود را از اخبار پیش‌پردازش‌شده با خبرهای خامی از بغداد و بوستون و پکن ، متعادل کنیم. تماشای ویدئوهای یوتیوب اطلاعات بیشتری نسبت به تماشای هزاران ساعت برنامه تلویزیونی ، در مورد زندگی آمریکایی‌ها به شما می‌دهد.

ما فقط تماشا نمی‌کنیم ، بلکه محتوا هم می‌سازیم. مانند دیوانگان ، پروفایل Facebook  می‌سازیم ، آواتورهای Second Life درست می کنیم ، کتاب‌ها را در “آمازون” مرور می‌کنیم و پادکست ضبط می‌کنیم. ما در وبلاگ‌هایمان درباره نامزدهای انتخابی‌مان که رقابت را باخته‌اند می‌نویسیم و ترانه‌هایی در مورد خیالاتمان در وبلاگ‌ها قرار می‌دهیم. ما از انفجار بمب‌ها فیلمبرداری می‌کنیم و نرم‌افزارهای کدباز می‌سازیم.

آمریکا نابغه‌های منزوی‌اش را مانند اینشتین ، ادیسون و Jobses دوست دارد ولی این رؤیاپردازان تنها ، ممکن است این روزها به آموختن راه و روش همکاری با دیگران نیاز پیدا کنند. کمپانی‌های اتوموبیل‌سازی رقابت‌های آزاد طراحی راه می اندازند. خبرگزاری رویترز پست‌های وبلاگ‌ها را در کنار اخبار معمولش قرار می‌دهد. مایکروسافت اضافه کاری می‌کند تا بر سیستم عامل به وجود آمده توسط کاربران یعنی لینوکس ، فائق آید. ما با انفجار خلاقیت و نوآوری مواجه هستیم و همه اینها تازه شروع شده است.

این افراد چه کسانی هستند؟ آیا اینها کسانی هستند که بعد از یک کار طولانی روزانه با خودشان می‌گویند ، نمی‌خواهم برنامه Lost tonight را تماشا کنم ، می‌خواهم کامپیوترم را روشن کنم و فیلمی با هنرنمایی سوسمار درختی دست‌آموزم بسازم؟ آیا اینها کسانی هستند که می‌خواهند صدای گروه موسیقی 50 Cent را با Queen در هم بیامیزند؟ آیا اینها کسانی هستند که می‌خواهند درباره حال و هوای خود یا جامعه یا غذاهای اغذیه‌فروشی پایین خیابان وبلاگ بنویسند؟ اینها چه کسانی هستند که وقت و انرژی چنین کارهایی را دارند؟

پاسخ این است: شما. شما به خاطر تصرف جایگاه‌های قدرت رسانه های جهانی ، برای یافتن قوائد دموکراسی دیجیتال نوین ، برای کار بدون چشم‌داشت و برای پیروز شدن بر حرفه‌ای‌ها در زمینه کاری خودشان ، به انتخاب مجله تایم به عنوان شخصیت سال 2006 میلادی انتخاب می‌شوید.

مطمئنا اشتباه است این قضایا را بیش از آنچه مورد نیاز است ، بااهمیت جلوه دهیم. وب 2.0 همانطور که خرد جمعی را تحت کنترل در می‌آورد ، مهاری بر بی‌خردی جمعی است. خواندن بعضی از کامنت‌ها در یوتیوب باعث می‌شود که برای آینده انسانیت تنها به خاطر تنهایی‌اش گریه کنید ، حتی اگر اهمیتی برای زشتی و برهنگی دشمنی بین مردم قائل نباشید.

ولی چه چیز باعث می‌شود همه اینها جالب باشند. وب 2.0 یک تجربه اجتماعی بزرگ است ، و مانند هر تجربه دیگری اگر به طور غلط از آن استفاده شود ، ممکن است با شکست مواجه شود. هیچ نقشه‌ای برای فهم چگونگی کار و تعامل ارگانیسم‌هایی به تعداد 6 میلیارد نفر که روی این کره خاکی زندگی می‌کنند  و به سادگی یک باکتری نیستند ، وجود ندارد. ولی سال 2006 به ما ایده‌هایی داد. ایده‌هایی که به ما فرصت بنا نهادن جهانی با فهم بین‌المللی بدهد. شناخت و فهمی که دیگر تنها بین سیاست‌مداران یا بین افراد قدرتمند نباشد ، بلکه بین شهروندان و اشخاص صورت بگیرد. این فرصتی است برای مردم که به صفحه‌های کامپیوترشان نگاه کنند و واقعا از اینکه شخصی که در صفحه میبینند هم به آنها نگاه می‌کند ، شگفت‌زده شوند. به کارتان ادامه بدهید. به ما بگویید که شما چیزی بیشتر از یک فرد کنجکاو بی‌اهمیت هستید.

منبع : مجله تایم