رابرت اسکوبل ، سخت از زبان ما می‌گوید!

رابرت اسکوبل یکی از معروف‌ترین آی‌تی نویس‌های دنیاست ، دیروز ایشان پستی نوشت
با عنوان حقایقی در مورد ترافیک در اینترنت.

ایشان در ابتدای پست تعداد خواننده‌ای را که بعد از لینک شدن در سایت‌ها و
وبلاگ‌های مختلف به دست می‌آورد با هم مقایسه کرده و نوشته است که وقتی مثلا در
قسمت لینک‌های داغ سایت دیگ ، لینکی به وبلاگش داده می‌شود ، 20 هزار خواننده پیدا
می‌کند. در مقابل لینک وبلاگ techmeme برایش 500 تا سه هزار خواننده می‌آورد.

رابرت اسکوبل در انتهای پست ، می‌نویسد:

«من مخاطبان زیاد نمی‌خواهم. بلکه مخاطبان باهوش smart می‌خواهم. این دسته از
مخاطبان از راه سایت techmeme به وبلاگم می‌آیند.

اگر مخاطبان زیاد می‌خواستم می‌توانستم در مورد پاریس هیلتون یا چیزی شبیه آن
بنویسم.»

رابرت اسکوبل انگشت روی نکته مهمی گذاشته است. آیا زیاد کردن ترافیک وبلاگ به هر
قیمت کار شایسته‌ای است؟

زردنویسی وسوسه و آفتی است که هر وبلاگ‌نویسی ممکن است به آن مبتلا شود. من فکر
می‌کنم برای وبلاگ‌نویس‌های به‌روز ایرانی بسیار ساده باشد که اخبار زردی را
بگذارند که ترافیک وبلاگشان را چند برابر می‌کند ، ولی افزودن بر بازدیدکننده‌های
وبلاگ آن هم در ایران که هیچگونه نفع مالی از وبلاگ‌نویسی متصور نیست ، کاری
عاقلانه نیست.

کمتر وبلاگ‌نویسی را می‌توان یافت که ترافیک وبلاگش برایش مهم نباشد و روزانه
برای یک بار هم شده ، آمارگیر وبلاگش را چک نکند. اما به مرور زمان چیزی که برای هر
وبلاگ‌نویس موفقی اهمیت پیدا می‌کند ، کیفیت بازید از وبلاگش است. دیگر برای او
اعداد اهمیت ندارد بلکه توجهش بیشتر معطوف آن دسته از خوانندگان ثابتش می‌شود که
پست‌هایش را به دقت می‌خوانند ، خلاقانه کامنت می‌گذارند و احیانا اشتباهات پست‌ها
را تذکر می‌دهند.

غرض نادیده انگاشتن خوانندگان گذری و یا درجه‌بندی آنها که اتفاقا قسمت قابل
توجهی از خوانندگان هر وبلاگ را تشکیل می‌دهند ، نیست. بلکه مقصودم گرامی داشتن
مخاطبان ارزشمندی است که مشوق هر وبلاگ‌نویسی هستند.

پی‌نوشت : این پست دیروز نوشته شد ولی به علت قطع برق از دست رفت!