شور مولانا

اول : این آلبوم «شور مولانا» شهرام ناظری ظاهرا دو سه
ماهی است منتشر شده. ولی نمی‌دانم چرا من هیچ خبری در مورد انتشار آن نخوانده
بودم؟!

امشب متوجه شدم و «چنان که افتد و دانی» ، نتوانستم جلوی خودم
را بگیرم و دانلودش کردم.

این همه یکی از قطعات به نام «ماورا» یا Beyond از این آلبوم ،
البته به صورت اسلاید شو:

دوم : امشب ، به وبلاگ «پوریا ناظمی»
سر زدم. وقتی دیدم نوشته به ملاقات «آرتور سی کلارک» رفته ، بد جور دلم خالی شدم و یک
نوستالژی فوق حاد پیدا کردم. تصور کنید آدم بتواند با خالق رمان های محبوب دوران
نوجوانی‌اش دست بدهد و عکسی بگیرد. خدا نصیب همه کند.
پوریا ناظمی هم از ان آدم‌هایی است که باید تن به وبلاگ نوشتن بدهد ، آن هم به صورت
چند رسانه‌ای ، نه به این صورت و در این خانه محقر و آن به صورت متناوب.

دوران کودکی ، خبری از جلوه‌های ویژه این چنانی نبود و تازه اگر بود
فیلم‌ها به رؤیت ما نمی‌رسید ، کتاب‌های علمی تخیلی منبعی بود برای پرورش تخیل.
صفحات را یک‌یک می‌خواندیم و در خیال «رندر» می‌کردیم ، زحمتش را به تیم انیمیشن و
جلوه‌های ویژه هالیوود نمی‌دادیم.

بعضی‌ها ژانر ادبیات علمی – تخیلی را جدی
نمی‌گیرند. ولی اگر دست من بود حتما نمونه‌هایی از این نوع ادبیات را وارد کتاب‌های
درسی می‌کردم. (خدا را شکر هیچ چیز دست من نیست!)