نگاهی به پاهای «چیتا»ی اسکار پیستوریوس، دونده «تیغ‌نورد»
چهار سال پیش زمانی که نشریه تایم، اسکار پیستوریوس را جزو صد فرد تأثیرگذار جهان در سال ۲۰۰۸ میلادی قرار داد، مختصری در مورد او در «یک پزشک» نوشته بودم.
از آن زمان تا به حال او مشغول مبارزه در داخل و خارج زمین، برای کسب اجازه شرکت در المپیک، در کنار سایر ورزشکاران سالم بود.
او باید در آن واحد، هم از لحاظ ورزشی عملکردش را ارتقا می‌داد و هم با منتقدانی که اعتقاد داشتند پاهای مصنوعی او، برتری‌ای نسبت به پاهای طبیعی در هنگام دویدن ایجاد می‌کند، مبارزه می‌کرد.
پیستریوس که صاحب ۴ مدال طلا و یک مدال برنز پارا المپیک است، سرانجام موفق شد بر این مشکلات غلبه کند و به المپیک راه پیدا کند.
این ورزشکار آفریقای جنوبی که به خاطر ظاهر ویژه پاهای مصنوعی‌اش ملقب به تیغ‌نورد هم است، روز شنبه در جریان دور مقدماتی دوی ۴۰۰ متر موفق شد، در گروه خود با زمان خوب ۴۵ ثانیه و ۴۴ صدم ثانیه دوم شود و به دور بعد راه پیدا کند. (زمان ورزشکار کشورمان ۴۷ ثانیه و ۷۵ صدم ثانیه بود.)
به دنبال این پیروزی بیشتر نشریات معتبر دنیا، در مورد این پیروزی نوشتند، پیدا بود که عکاسان زیادی در این مسابقه روی پیستوریوس زوم کرده بودند.
اما پاهای جادویی پیستریوس چطور معلولیت او را محو و کم‌اثر کرده‌اند و اصلا این پاها چه جنسی دارند و چطور عمل می‌کنند؟
پاهای مصنوعی پیستریوس، ساخت یک شرکت ایسلندی به نام Össur هستند، این پاها با الهام از آناتومی و فیزیولوژی پاهای چیتا ساخته شده‌اند و به همین دلیل پاهای چیتا یا Cheetah Flex-Foot نام دارند.
این پاها که از الیاف کربن هستند، طوری ساخته شده‌اند که عملکرد مفاصل مچ پا را تقلید کنند و بتوانند با جذب نزدیک به ۹۷ انرژی‌ای که پا هنگام فشار به زمین وارد می‌آورد و آزادسازی آن، ورزشکار را به جلو پرتاب کنند.
یک مخترع آمریکایی به نام «فن فیلیپس» مخترع این پا است، او که در ۲۱ سالگی یکی از پاهایش را از زیر زانو از دست داده بود، شخصا متوجه محدودیت‌های پاهای مصنوعی آن زمان شده بود، به همین خاطر او به مرکز ارتوپدی و ساخت اندام‌های مصنوعی دانشکده پزشکی نورث‌وسترن رفت و بعد از فارغ‌التحصیلی به عنوان یک مهندس طراحی زیست‌پزشکی در دانشگاه یوتا مشغول به کار شد.
پاهای چیتای او برای او شهرت به ارمغان آورد، او در سال ۱۹۹۹؛ یک سازمان غیرانتفاعی برای تهیه پروتزهای مقاوم و ارزان برای معلولان جهان پایه نهاد و در حال حاضر پاهای مصنوعی برای قربانیان مین در کشورهای در حال توسعه می‌سازد.
وی در سال ۲۰۰۰، حقوق مربوط به پای چیتا را به شرکت Össur فروخت.
این پای مصنوعی، ۵۱۲ گرم وزن دارد، ارتفاع آن ۴۱۱ میلیمتر است و می‌تواند توسط فردی تا وزن ۱۴۷ کیلوگرم مورد استفاده قرار بگیرد.
مطلب فوق‌العاده خوندنی‌ای بود کاش ویدئویی از ایشون رو هم میذاشتید!
http://www.youtube.com/watch?v=vbUKDeE60ic
آفرین به این اراده و پشتکار
احساس می کنم تیغه ترجمه بهتری باشه تا تیغ.
:)) یعنی ایشون با پاهای مصنوعیش، زمانش دو و ۳۱ صدم ثانیه بهتر از نماینده ایران بوده؟
سلام. از مطلب جالب شما متشکرم.
اراده و امید و کوشش، ابزاری هستند که غیر قابل باورها رو امکان پذیر می کنند.
امیدوارم این اختراعات پیشرفتهای بیشتری داشته باشند و گستردگی بیشتری پیدا کنند تا معلولین کشور ما هم بتونن امید بیشتری به آینده داشته باشند.
(جانوری که بیشتر ما به دلیل زیاد شنیدن نام اون در برنامه های علمی خارجی، چیتا می نامیم، همونطور که میدونید “یوزپلنگ” نامیده میشه که یکی از جانوران محبوب در تاریخ ایران بوده و به نظر من اگر از این نام اون هم بهره ببریم بد نباشه.
البته باید ببخشید که من در مقاله شما که بیشتر علمی هست. جسارت کردم و نظری درباره واژگان دادم.)
متشکرم
چند دقیقه ای گریه کردم…
باشد که این نمونه های مصنوعی باور مارو به داشته های طبیعیمون بیشتر کنه که واقعا خواستن توانستنه
لذت بردم
خدا خیرش بده که همچین چیزی اختراع کرده