سرود کریسمس، چرا گوگل روح آینده فناوری است

به احتمال زیاد همه شما داستان سرود کریسمس را شنیده‌اید. داستان دیکنز درباره شخصیت‌ها و تغییر و تحول‌شان درس‌های زیادی برای آموختن به ما دارد. اما شاید مهم‌ترین نکته این باشد که هیچ چیز همواره با یک روح ثابت دنبال یا کنترل نمی‌شود. گذشته، حال و آینده هریک تجسم و شکلی خاص خود دارند. به نظر می‌رسد که اپل اکنون نماد و روح فناوری در حال حاضر است و گوگل روح آینده دنیای فناوری را مجسم می‌کند.

نفوذ اپل عیرقابل انکار است. چه صنعت تبلت‌ها و آی‌پد باشد، چه صنعت موبایل و آی‌فون و یا حتی صنعت تلویزیون و اپل‌تی‌وی که همیشه شایعاتی در مورد آن وجود داشته است. هیچ محصولی به بازار عرضه نمی‌شود، مگر این‌که به نحوی از انحا با محصولات اپل مقایسه شود. اپل به این بازارها وارد شده (یا شایع شده که وارد خواهد شد) و در همه زمینه‌ها به معیار کیفیت و ابزار مقایسه محصولات آن بازار تبدیل شده است.

اما گوگل کم‌کم از تاریکی بیرون می‌آید و به قلمرو اپل وارد می‌شود. پیش از این درباره رشد شدید صنایع موبایل گوگل بسیار شنیده‌ایم. چه استراتژی «Go everywhere» و چه توانایی‌اش در ساخت آن «سوپر اپ» که کارکردهای چندین سرویس کوچکتر را پوشش می‌دهد. این روح فناوری آینده، آرام آرام اما یقینا به سراغ ما خواهد آمد.

اما شاید این ظهور چندان هم آرام و کند نباشد. اندروید بازار سیستم‌عامل‌های موبایل را قبضه کرده و از اپل و تمام رقبای دیگر پیش افتاده است. این سیستم‌عامل چه در بازارهای کهنه (مانند آمریکا و اروپا) و چه در بازارهای در حال شکل‌گیری (مانند چین و خاورمیانه) به یک اندازه محبوب است و تجهیزات مختلفی از تلفن‌های هوشمند گرانقیمت گرفته تا نکسوس 4 ارزان و هر چیزی دیگری در این میان را نیرو می‌بخشد. هیچ بخشی از بازار تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها نیست که اندروید به آن سرک نکشیده باشد. همچنین با روی آوردن مشتریان به گونه‌های جدید دستگاه‌ها؛ مثلا فبلت‌هایی که روزبه‌روز محبوب‌تر می‌شوند، این قابلیت انعطاف و حضور همه‌جانبه اندروید، فاصله آن را از سایر رقبا بیشتر خواهد کرد.

کاربران اندروید به گفته اسکات برادی (Scott Brady) مسئول تحلیل‌های دیجیتال در موسسه Nielsen بیش از سایر کاربران به سیستم‌عامل‌شان وفادار خواهند بود. به عنوان مثال 39 درصد کاربران سامسونگ به برندشان وفادار هستند که این نسبت به سال گدشته افزایشی 9 درصدی را نشان می‌دهد. در عوض میزان وفاداری هواداران اپل طی سال گذشته از 91 درصد به 79 درصد کاهش پیدا کرده است که برای برندی که به جذب «مشتریان وفادار» مشهور بوده است، شوک سنگینی محسوب می‌شود. حتی اگر مشتریان سامسونگ تصمیم بگیرند که از این برند مهاجرت کنند، به دلیل اشباع شدن بازار، سکوی جدید به احتمال زیاد یک سازنده دیگر تجهیزات اندرویدی است.

اصلا بیایید لحظه‌ای تبلت‌ها و تلفن‌های هوشمند را کنار بگذاریم. مدت‌هاست که مشخص شده است که اندروید مهره اصلی دنیای تجهیزات موبایل است. این موضوع تا حدی پیش رفته است که سایر سازندگان سیستم‌عامل‌ها شامل Sailfish محصول جولا (Jolla)، بلک‌بری 10 محصول RIM و AMD با پلتفرم ویندوز سعی دارند برای رونق بخشیدن به اکوسیستم‌های‌شان از اکوسیستم اندروید هم پشتیبانی کنند. به علاوه گوگل در وضعیتی قرار دارد که می‌تواند صنعت تلویزیون را هم در اختیار بگیرد، و حتی می‌تواند این کار را بدون ساختن یک دستگاه تلویزیون انجام دهد.

گوگل پیش از این نیز با گوگل‌تی‌وی به اتاق‌های نشیمن خانه‌های ما نفوذ کرده بود. این نرم‌افزار طرفداران زیادی در CES پیدا کرده بود و کار با رابط کاربری آن «احساسی» بهتر از سایر رقبا به کاربر خواهد داد. حتی بدون گوگل‌تی‌وی هم گوگل شانس تصرف اتاق‌های نشیمن را دارد. نه با ساخت دستگاه تلویزیون، بلکه با ابداع روش‌هایی تازه برای عرضه محتوا. بله درباره فیبر گوگل (+و+) صحبت می‌کنیم.

وضعیت نابسامان (!) سرعت اتصال‌های اینترنتی در آمریکا که تنها می‌توان از طریق اساطیر یا بحث‌های فلسفی در باب سرمایه‌داری آن را توجیه کرد، این امکان را برای گوگل فراهم کرد که ISPها را دور زده و مقدمات انحلال آن‌ها را فراهم کند. ISPهایی که اتفاقا تا کنون کنترل تلویزیون را نیز در دست داشتند. همان‌طور که تعداد cord-neverها (کسانی که هیچ گاه به سراغ تلویزیون‌های کابلی نرفته و نخواهند رفت) و cord-cutterها (کسانی که از سرویس‌های کابلی تلویزیون به نمونه‌های اینترنتی مهاجرت می‌کنند) بیشتر شده و اینترنت به نخستین ابزار توزیع محتوا تبدیل می‌شود، مقاومت در برابر فیبرهای سریع‌تر و ارزان‌تر گوگل تقریبا غیرممکن می‌شود.

4K این تفکیک‌پذیری اولترا اچ‌دی که غرفه‌های سونی، سامسونگ، ال‌جی، هایسنس و دیگران را در نمایشگاه CES امسال تسخیر کرده بود، نیز می‌تواند توزیع از طریق اینترنت را جذاب‌تر کند. اگر کنسول‌های بازی‌های ویدیویی از این تفکیک‌پذیری پشتیبانی کنند (که تا چندسال آینده دور از انتظار خواهد بود) یا کاملا به سیستم توزیع دیجیتال روی بیاورند، در آن صورت این فیبرهای گوگل یا نمونه‌های مشابه از قابلیتی «جذاب و خواستنی» به نیازی الزامی تبدیل خواهند شد. نیازی برای کسانی که نمی‌خواهند تمام این حجم عظیم پیکسل‌ها صرف نمایش نوارهای پیشرفت میزان دانلود شود.

گوگل همچنین یکی از شرکت‌های اصلی پشتیبان طرح‌های وای‌فای عمومی است که به ساکنان نیویورک، سان‌فرانسیسکو و مسافران بسیاری از فرودودگاه‌ها اجازه می‌دهد از مزیات دسترسی رایگان به اینترنت بهره‌مند شوند. با سرعت گرفتن این حرکت «وای‌فای به مثابه تبلیغات»، گوگل محصولات خود در برابر چشم طیف وسیع‌تری از مشتریان قرار خواهد داد.

البته گوگل تنها به فکر حل کردن اولین مشکل اتصالات اینترنتی دنیا (سرعت) نیست. این شرکت از طریق بخش مجانی خود (که به کاربران اجازه می‌دهد بدون صرف هزینه به گوگل پلاس، جیمیل و . . .دسترسی پیدا کنند) داده‌هایش را به مشتریان بازارهای نوظهور نیز عرضه می‌کند. فرقی نمی‌کند با یک تبلت، تلفن هوشمند و یا حتی یک گوشی معمولی به اینترنت متصل شده باشید. گوگل می‌خواهد اتصال شما را اندکی ارزان‌تر کند و به احتمال تجربه کاربری شما را هم تحت کنترل درآورد.

به علاوه گوگل تکنیک‌های جنگ غیرمستقیم را نیز به خوبی به کار می‌برد. برای بردن گوگل لازم نیست اندروید برنده شود. اگر فیبرهای گوگل موفق شوند دیدگاه و رفتار ISPها را عوض کنند لازم نیست سراسر خاک آمریکا را پوشش دهند. از دید گوگل اهمیتی ندارد که شما با چه فناوری به اینترنت متصل می‌شوید. حداقل نه تا زمانی که شما از این اتصال برای دسترسی به خدمات و محصولات گوگل استفاده می‌کنید.

اپل تا این حد آزاد نیست! برای این شرکت به شدت مهم است که مردم محصولاتش را بخرند. به جز در مورد آی‌تونز روی سکوی ویندوز، تا زمانی که شما یک محصول اپل را نخرید، برای اپل سودی نخواهید داشت. به عبارت دیگر، اپل تنها در صورتی برنده می‌شود که شما کیف‌تان را از جیب خارج کرده و برای خرید دستگاهی با لوگوی اپل پول خرج کنید. اما گوگل برنده می‌شود اگر شما آنلاین باشید. آینده بیشتر به کدام یگ شباهت دارد؟

به این ترتیب درست است که اپل بازارها را به تسخیر خود درآورده است (یا شاید بود!) و می‌تواند با تولید کنندگان محتوا وارد مذاکره شود و تلویزیون بسازد، اما روح فناوری آینده در حال نزدیک شدن است و این بار احتمالا دفاترش در مانتین‌ویو قرار دارند و نه در کوپرتینو!

منبع (+)

پی‌نوشت: آیا فکر می‌کنید می‌توانیم دنیای فناوری را کاملا با داستان سرود کریسمس مقایسه کنیم؟ روح گذشته در این داستان مایکروسافت نیست؟ آیا روح حال از روح گذشته و روح آینده از هر دو ترسناک‌تر است؟ ما به عنوان اسکروج‌های این داستان چه باید بکنیم؟ با شادی روح این‌بار جذاب آینده را در آغوش بکشیم یا برای فرار از آن به فکر راه‌حلی باشیم؟