آنگاه خورشید سرد شد و برکت از زمینها رفت – زمستانی که 10 سال طول کشید

اگر سریال بازی تاج و تخت Game of Thrones را دیده باشید، حتما دیدهاید که یک نگرانی عمومی در این سریال، ترس از یک زمستان وحشتناک است، اما گویا چنین ترسی از زمستان در تاریخ هم سابقه داشته است، حدود 1500 سال قبل در سال 536 میلادی، دنیا دچار یک فصل سرمای تماننشدنی شد، شواهد علمی نشان میدهند که این فصل سرما یک دهه تمام طول کشید.
بر اساس اسناد به جا مانده از مورخان اروپایی و آسیایی، هوا در این یک دهه بسیار سرد بود، خورشید کوچک به نظر میرسید و آنقدر کمرمق به نظر میرسید، گویی که به کسوف رفته است، حتی در تابستانها هم یخ آب نمیشد. سال 536 میلادی و سالهایی که در پی آن آمدند، سالهای قحطی، شیوع بیماریهایی مثل وبا و جنگ بودند، مردم گرسنه و خشمگین در جستجوی زمینهای حاصلخیر وارد کشمکش با هم میشدند.
دانشمندان برای بررسی علت این پدیده عجیب، مدتها حلقههای درختان یا لایههای یخ را برسی میکردند، تا شاید سرنخی بیابند، تا حالا آنها بیشتر یک آتشفشان بزرگ را مسبب این زمستان سخت طولانی میدانستند و بیشتر به آتشفشانی در السالوادور مشکوک بودند، اما معمولا آتشفشانهای بزرگ، با متصاعد کردن حجمهای عظیم خاکستر، تنها به مدت یک سال باعث کاهش رسیدن نور خورشید به زمین بیشتر میشوند و بروز این زمستان 10 ساله را نمیشود تنها با یک آتشفشان بزرگ توجیه کرد.
بر اساس مقاله که به تازگی در نشریه نیو ساینتیست منتشر شده است، شاید دنبالهدار هالی باعث این زمستان سخت شده باشد:
یک زمینشناسی دانشگاه کلمبیا -دالاس ابوت- با اعضای گروه پژوهشیاش، هستههای یخی در گرینلند را بررسی کردند و متوجه شدند که در لایههای متعلق به سال 536 میلادی، ذرات نیکل و قلع وجود دارد، نیکل معمولا در خردهریزهای به جا مانده از شهابهایی که وارد زمین میشوند، به فراوانی یافت میشود، از سوی دیگر بر اساس اسناد به جا مانده از چینیها در سال 536 میلادی، دنبالهدار هالی خیلی درخشان بوده است.
از روی اینها میتوان به این نتیجه رسید که در آن زمان دنبالهدار هالی، در حین عبور از بخش داخلی منظومه شمسی، خیلی به خورشید نزدیک شده بود، طوری که بخش بزرگی ازذرات و هستههای یخی را از دست داده و رها کرده است.
میدانید که زمین هر سال بارشهای شهابی متنوعی را تجربه میکند، بارش شهابی در هنگام عبور سیارهٔ زمین از میان تودهای از ذرات در فضا رخ میدهد. به نظر میرسد که در آن سالها به علت حجم زیاد ذرات به جا مانده از هالی، این بارشها بسیار سنگین بودهاند، طوری که جو زمین را آلوده میکردند و این آلودگی، باعث کاهش رسیدن نور خورشید به زمین میشد.
اما چیز سؤالبرانگیز برای من این بود که آیا هیچ شاهدی در ادبیات و آثار نوشتاری ما از این زمستان ده ساله وجود دارد یا نه؟
به احتمال زیاد ایران و منطقه بین النهرین در 1500 پیش جزو مناطق حاصلخیزی بودن که در بالا هم بهش اشاره کردین.
مباحث آخرالزمانی همیشه جذاب بوده و هست
دقیقا
در متون پارسی که هیچ در متون رومی هم نیست
شما تمام منابع فارسی و رومی رو زیر و رو کردید و شاهدی نیافتید؟!!
چه انتظار عجیبی دارید که از پیش از اسلام منابع فارسی در این زمینه یافت شود
راجع به زمستان طولانی به فیلم The Colony هم میشه اشاره کرد که تو اونجا انسان ها برای جلوگیری از گرم شدن زمین برج هایی ساختن که آب و هوا را متعادل کنه اما بخاطر اشتباهی که احتمالا تو محاسبات صورت گرفته این کارشون باعث شده زمین بطور کلی تو یخبندان و زمستان دائمی فرو بره.
خیلی جالب بود! من اولین باریه که اینو میشنوم.
خیلی مطلب جالبی بود. ممنونم آقای دکتر که مطالب بسیار خوبی رو در سایتتون قرار میدید.
من که روزی چندین بار به سایتتون سر میزنم.
از این دست مطالب شگفت انگیز هم خیلی لذت میبرم.
سلام
آقا قرض از مزاحمت و اشغال کامنتدونی شما ، اینکه بگم ما شما رو دنبال میکنیم (خیلیا) ولی چون تنبل هستیم کامنتی چیزی نمیزاریم. ولی در سکوت با شما هستیم.
با تیـشـَـکـُـر
من در مورد زمستان بسیار شدید در سال های 1830 شنیده بودم که بدلیل آتشفشانی در اندونزی بوده اما این مورد رو نشنیده بودم .
فکر نمی کنم که نه در منابع ایرانی و نه در منابع رومی اثری از این پدیده مشاهده بشه به دلیل اینکه اون تاریخ حدودا با فتح ایران بدست اعراب همزمان هست و بنابراین خیلی احتمالش کمه که چیزی نوشته یا باقی مونده باشه در اروپا هم روم غربی تقریبا در همون دوره(اگه اشتباه نکنم سال 483) سقوط می کنه و اروپا هم در هرج و مرج فرو میره تنها تمدن منظم در اون دوران روم شرقی بوده که اونها هم خیلی از منابع نوشتاریشون در زمان حمله عثمانی ها و سقوط قسطنطنیه در قرن 16 از بین رفت.
با درود،
دوران مورد نظر، همزمان با پادشاهی خسرو انوشیروان ساسانی (تاجگذاری 531 – مرگ 579 میلادی) است.
تقریبا هر آنچه از متون پارسی پهلوی باقیمانده در دوران پس از اسلام نوشته شده است (زبان پهلوی، ژاله آموزگار و احمد تفضلی). پس نمی توان به متون باقیمانده از آن دوران دلبست.
اما من فکر می کنم که اگر چنین رخدادی در متون اروپایی ثبت شده باشد، احتمالا پدیده ای منطقه ای بوده و ده سال سرما هم احتمالا اغراقی تاریخی است.
از دوران خسرو انوشیروان آنچه می دانیم این است که دوران اوج شکوه پادشاهی ساسانی است و جنگهای زیادی با رومیان داشته ایم. قاعدتا در یک دوره ی ده ساله ی سرما، چنین رونقی در ایران و تدارک اینهمه جنگ ناممکن بوده است، حتی برای رومیان.
احتمالا باید به دنبال شواهدی از “زمستان” های سرد در اروپای غربی در آن دوران بود و نه سرمایی عالم گیر و در سراسر سال.