سالروز اختراع ترانزیستور
امروز -23 دسامبر- به قولی مصادف است با سالروز اختراع ترانزیستور در سال 1947. (+)
در واقع، همان نقشی را که اختراع ماشین بخار در بروز انقلاب صنعتی در قرون 18 و 19 ایفا کرد، اختراع ترانزیستور در انقلاب اطلاعاتی دهه‌های آخر قرن بیستم ایفا کرد. تقریباً تمام وسایلی که در ذخیره‌سازی، انتقال، نمایش و یا پردازش اطلاعات نقش دارند در داخل خود تراشه‌هایی از سیلیکون دارند که پر از مدارهای الکتریکی است.
این تراشه‌ها هر یک هزاران یا شاید میلیون‌ها ترانزیستور را در خود جای می‌دهند. گرچه توضیح دقیق نحوۀ عملکرد ترانزیستور، شاید قدری پیچیده است، ولی کاربرد آن بسیار ساده است. بدین‌‌‌‌‌ترتیب که این وسیله به یک ولتاژ الکتریکی کوچک، این توانایی را می‌دهد که یک جریان الکتریکی را کنترل کند. در کامپیوتر، ترانزیستورها به عنوان کلیدهای کوچک و سریع قطع و وصل به کار می‌روند. در زبان باینری یا دوتایی (صفر و یک) که در دستگاه‌های دیجیتالی کاربرد دارد، این حالت‌های قطع و وصل به صفر و یک ترجمه میشوند که خود نشانگر انواع اطلاعات، از حروف یک متن گرفته تا نت‌های موسیقی و رنگ‌های یک تصویر هستند. این توانایی که امکان می‌دهد انواع و اقسام اطلاعات به صورت چنین کدهای عددی خلاصه شوند، زمینۀ توسعۀ فناوری اطلاعات را فراهم ساخته است.
از یک منظر، ترانزیستور همان کاری را انجام می‌دهد که قبلاً لامپ‌های خلاء انجام می‌دادند. لامپ‌های خلأ که دیگر تقریباً کاربردی ندارند نیز می‌توانند با به کارگیری یک ولتاژ کوچک ورودی، یک جریان الکتریکی عبوری را کنترل کنند و همچنین می‌توانند سیگنال‌های الکتریکی را تبدیل به زبان صفر و یک کنند. با این همه اگر ترانزیستور کشف نمی‌شد تا جایگزین لامپ‌های پرحجم و غیر قابل اعتماد خلأ شود، بی‌تردید انقلاب کامپیوتر به نقطه‌ای که امروز رسیده نمی‌رسید.
در نخستین کامپیوترهایی که برای کاربردهای عمومی ساخته شدند چیزی حدود 19000 لامپ خلأ به کار رفته بود و این کامپیوترها 30 تن وزن داشتند. برای مثال، در سال 1946 کامپیوترهایی به نام انیاک (ENIAC) به بازار عرضه شدند که به مقدار زیادی انرژی برق برای کار نیاز داشتند و لامپ‌های آنها هم پی‌درپی خراب می‌شد و یا می‌سوخت؛ تا اینکه ترانزیستور، در سال 1948، در آزمایشگاه شرکت بل، توسط یک گروه سه نفره از فیزیکدانان به نام‌های جان باردین (John Bardeen)، والتر براتین (Walter Brattain) و ویلیام شاکلی (Shockley William) ساخته شد.
در ابتدا به نظر نمی‌رسید که یکی از کاربردهای عمدۀ این وسیلۀ کوچک در کامپیوترها باشد. اصولاً وقتی کامپیوترها در فاصلۀ سال‌های 1940 تا 1950 میلادی ساخته شدند کمتر دانشمندی می‌توانست در آنها چنان استعدادی را ببیند که در فاصلۀ چند دهه بتوانند تمام جنبه‌های زندگی انسان را فتح کنند. قبل از گسترش فناوری دیجیتال، ترانزیستورها به عنوان یک جزء اصلی و مهم برای بهبود کیفیت کار سیستم‌های رادیویی و صوتی موجود به کار می‌رفتند. اما وقتی که ترانزیستور در کامپیوتر مورد استفاده قرار گرفت، جایگاه خود را در عرصۀ تکنولوژی نوین به عنوان یک عنصر مهم پیدا کرد.
ترانزیستورها را می‌توان به تعداد میلیونی بر روی قطعات سیلیکون به صورت انبوه تولید کرد. شاید بتوان گفت که این ویژگی ترانزیستور که می‌تواند به صورت مجتمع (complex) بر روی تراشه‌های سیلیکون قرار گیرد، عامل اصلی توسعۀ فناوری اطلاعات باشد.
امروزه این تراشه‌ها نه‌‌‌‌‌تنها در کامپیوترها بلکه در دستگاه‌هایی نظیر دوربین‌ها، گوشی‌های تلفن همراه، ماشین‌های فتوکپی، هواپیماها، اتومبیل‌های مدرن و… کاربرد دارند. بدون ترانزیستور نه اینترنت وجود داشت و نه سفرهای فضایی؛ ترانزیستورها در قلب فناوری‌های جدید نفوذ کرده‌اند.
زنده‌باد بچه‌های الکترونیک. پرچم بالا! (:
فرشاد جان در واقع زنده باد فیزیکدان ها
جالبه که ترانزیستور اختراعی اونها روشی متفاوت از روش پی ان پی و ان پی ان که روشی مرسوم هستش .. داشته ..
در واقع کمی بعد از کار این دانشمندان ، این نوع ترانزیستور ها اختراع شد که خونده بودم مستقل از هم نیز بوده اند ..
در هر صورت مختریعین واقعی ترانزیستور ، همان کسانی اند که پی ان پی و ان پی ان را اختراع کرده اند .. که خیلی هم مشهور نیستند ..