نتایج یکی از طولانی‌ترین تحقیقاتی که انجام شده نشان می‌دهد که شخصیت در طول عمر، آنچنان که قبلا تصور می‌شد، ثابت نیست
شخصیت، الگوهای معین و مشخصی از تفکر، هیجان و رفتار است که سبک شخصی فرد را در تعامل با محیط اجتماعی و مادی‌اش رقم می‌زنند.
تصور عامه مردم و دانشمندان این است که شخصیت یک چیز ثابت است. یعنی وقتی که شما تا اوایل جوانی، یک شخصیت را گرفتید، در باقی عمر، چیز زیادی تغییر نمی‌کند. ممکن است سیر حوادث و محیط پوسته شما را تغییر بدهد، ولی شخصیت شما ثابت است.
اما این امر، آنچنان که ما تصور می‌کردیم، چیز اثبات‌شده و قطعی نیست و منشأ بسیاری از مناقشات و بحث‌ها بین فیلسوف‌ها و روانشناس‌های است.
و حالا جامعه روانشناسی بریتانیا، تحقیق انجام داده که نشان می‌دهد که در طول عمر، همان طور که ظاهر فیزیکی شما تغییر می‌کند و همان طور که سلول‌های شما دائم می‌میرند و تعویض می‌شوند، شخصیت شما هم تغییر می‌کند.
مسلما پژوهشگران به آسانی این ادعا را مطرح نکرده‌اند. مطالعه آنها از سال ۱۹۵۰ در اسکاتلند شروع شد، آنها در این زمان، ۱۲۰۸ نوجوان ۱۴ ساله را انتخاب کردند. آموزگاران آنها با استفاده از یک پرسشنامه شخصیتی معتبر، آنها را طبقه‌بندی شخصیتی کردند.
اسم این پرسشنامه، پرسشنامه شخصیتی هگزاکو است و شش ویژگی عمده را می‌سنجد:
صداقت- فروتنی، تهییج پذیری، برونگرایی، سازگاری، وظیفه‌شناسی و گشودگی به تجربه‌ها.
شش دهه بعد، پژوهشگران توانستند ۶۳۵ نفر از این عده را دوباره پیدا کنند، در این میان ۱۷۴ نفر موافقت کردند که دوباره تست‌ها را تکرار کنند.
حالا دیگر آنها ۷۷ ساله شده بودند. مشخص شد که همپوشانی چندانی بین ویژگی‌های شخصیتی که در ۱۴ سالگی پیدا شده بودند با ویژگی‌هایی که این بار، سنجش شده بودند، وجود ندارد.
به عبارتی انتظار اولیه مبنی که بر اینکه در این بازه زمانی ۶۳ ساله، پایداری شخصیت در افراد پیدا می‌شود، بیجا بود.
پژوهش‌های قبلی که در بازه زمانی کوتاه‌تری انجام شده بودند، تأیید کننده ثبات شخصیت بودند. آنها فاصله زمانی بین کودکی و میانساگی یا میانسالگی و سالخوردگی را شامل می‌شدند و هیچ کدام در چنین فاصله زمانی طولانی انجام نشده بودند.
