کلدوکولیتیاز (سنگ کلدوک) و کلانژیت حاد چه بیماری‌هایی هستند و چه علائمی دارند؟
در ایالات متحده، اکثر سنگهای مجرای صفراوی مشترک (کلدوک) از کیسهٔ صفرا منشأ می‌گیرند، از سوی دیگر 15% از افرادی که سنگ کیسهٔ صفرا دارند دچار سنگ کلدوک هم می‌شوند. در موارد نادرتر، سنگها در خود درخت صفراوی تشکیل می‌شوند. سنگهای کلدوک ممکن است علامت بالینی نداشته باشند (40-30%) یا ممکن است باعث کولیک صفراوی، یرقان، کلانژیت، یا پانکراتیت شوند.
کلانژیت حاد (چرکی) یک عفونت و التهاب مرگبار مجرای صفراوی در زمینهٔ سنگ کلدوک (کلدوکولیتیاز) است. تظاهرات بالینی کلاسیک کلانژیت حاد شامل درد شکمی، یرقان، و تب (علایم سه‌گانهٔ شارکو) هستند یافته‌های بالینی ممکن است در سالمندان یا افراد مبتلا به نقص ایمنی وجود نداشته باشند. کلانژیت یک فوریت طبی. جراحی است که ممکن است به سرعت منجر به سپسیس، شوک، و مرگ شود. تشخیص براساس مجموعهٔ علایم بالینی و آزمایشگاهی (آزمونهای کبدی غیرطبیعی و لکوسیتوز) و شواهد رادیولوژیک یا اندوسکوپیک سنگ مجرای صفراوی مشترک می‌باشد.
درمان کلانژیت حاد شام تجویز آنتی‌بیوتیکهای گسترده طیف و برداشتن فوری سنگها می‌باشد که معمولاً به کمک ERCP و اسفنکتروتومی اندوسکوپیک انجام می‌شود. کله‌سیستکتومی پس از تثبیت وضعیت بیمار انجام می‌گیرد.
پانکراتیت سنگ صفراوی
با توجه به اینکه پانکراتیت سنگ صفراوی در 25% بیماران رخ می‌دهد، بیماری که از حملهٔ پانکراتیت جان سالم به در می‌برد باید تحت عمل کله‌سیستکتومی قرار گیرد. اگر یرقان بیمار ضمن حملهٔ احتمالی پانکراتیت سنگ صفراوی ادامه یافت، وجود سنگ در مجرای صفراوی را مطرح می‌کند، در این حالت باید ERCP انجام داد تا هم سنگ خارج شود و هم اسفنکتروتومی انجام گیرد.
