حلقه آتش – آزمایشی پاریسی که شوک واقعی وارد کرد

سال 1746 م

نمایش این روز خاص در ماه آوریل غیر واقعی و خیالی به نظر می‌رسید: دویست راهب کارتوزی (carthusian: عضو فرقه‌ای از راهبان متعصب که در سال 1086 به وسیلهٔ سنت برونو در شهر فرانسه تاسیس شد.- م) همگی در لباس‌های خاص٬ سر سیمی به طول 5/7 متر را در دست گرفته و به وسیلهٔ ان به راهب کنار خود وصل شده بودند. آن‌ها زنجیر انسانی بزرگی را تشکیل داده بودند که حدود 5/1 کیلومتر طول داشت و مانند ماری روی زمین دیر بزرگ کارتوزی‌ها در حومهٔ شهر پاریس امتداد داشت.

انتهای زنجیر دایره وار به ابتدای آن وصل بود تا آخرین راهب در کنار اولین راهب قرار گیرد٬ سپس راهب بزرگ صومعه که دانشمند مشهوری به نام ژان آنتوان نوله (jean- Antoine nollet) بود٬ دستگاه مخصوصی به کار برد تا بطری لیدی (leyden) را پر از بار الکتریستهٔ ساکن کند. همچنان که مردم منتظر مشاهده این صحنه بودند٬ نوله دستور داد راهبی که در یک سر سیم بود٬ صفحهٔ فلزی بیرون بطری را در دست بگیرد. راهب سر دیگر سیم٬ نوک قطب فلزی را لمس کرد.

این کار موجب شد٬ مدار کامل شود و الکتریسیتهٔ ساکن از طریق راهب‌ها تخلیه شود.

دویست راهب همزمان به شوک الکتریکی واکنش نشان دادند. برخی به هوا پریدند٬ برخی دیگر فریاد کشیدند٬ اما همگی سیمی را که بینشان بود٬ رها کردند. این نمایش در عین حال که باعث سرگرمی مردم شد٬ دو نکته را نیز ثابت کرد که بعدها تاثیر به سزایی در جهان گذاشت: اول آن که الکریسیته در مسیرهای طولانی حرکت می‌کند و دوم آن که این کار فوری انجام می‌شود.

روزی می‌رسید که الکتریسیته تمام کرهٔ خاکی را به شکل شبکه‌ای ارتباطی به هم وصل می‌کرد٬ به طور بسیار واقعی٬ جهان شبکه‌ای همان روز در ماه آوریل در حومهٔ شهر پاریس به دنیا آمد.

نوله آزمایش مشابهی برای پادشاه لویی پانزدهم انجام داد و الکتریسیته را بین 180 نفر از محافظان قصر سلطنتی منتقل کرد.

نوله که یکی از مشهورترین دانشمندان فرانسوی بود٬ درگیر مباحثهٔ تلخ و جنجال برانگیزی در بارهٔ ماهیت الکتریسینه با بنجامین فرانکلین در آن سوی اقیانوس اطلس شد. سرانجام٬ عقاید فرانکلین در سراسر جهان پذیرفته و عقاید نوله بی اعتبار و به فراموشی سپرده شد.