کشتی غرق نشدنی – کشتی یخی جنگ جهانی دوم

سال 1942 م

در جنگ جهانی دوم, فرماندهی کل نیروهای متفقین در نظر داشت ناو هواپیمابری از یخ بسازد که بزرگ‌ترین کشتی جهان بود.

این پروژه زاییدهٔ فکر جفری پایک (Geoffrey pyke) بود, مخترعی نابغه, اما عجیب که در ارتش بریتانیا کار می‌کرد. در واقع, این کشتی که از نوعی “ابر یخ” درست می‌شود و به احترام پایک آن را پایکرت نامیدند, از مخلوط آب و تفالهٔ چوب تشکیل شده بود که به طور باور نکردنی محکم بود و به آهستگی ذوب می‌شد. علاوه بر آن, می‌شد مانند چوب آن را اره کرد و شکل داد.

کشتی‌ای که پایک در نظر داشت و اس اس حبقوق (ss habbakuk) نام گرفت, کوه یخی بزرگ و سر صافی بود که 610 متر طول و 92 متر عرض داشت و ضحامت کناره‌هایش دوازده متر بود. این کشتی, آن قدر بزرگ بود که بزرگ‌ترین بمب افکن از رویش بلند می‌شود, اما اژدرها و بمب‌ها بر آن بی تاثیر بودند. این کشتی می‌توانست تجیزات سرد کننده و یخچالی را با خود حمل کند که به آن امکان خود ترمیمی می‌داد.

نخست وزیر, وینستون چرچیل, حامی بزرگ و طرفدار این اختراع بود و در زمان او, نمونه‌ای موفق در رشته کوه‌های راکی کانادا ساخته شد, اما منتقدانی, مانند فرمانده نیروی دریایی ایالات متحده, دریا سالار ارنست کینگ معتقد بود از مهمات و ابزار جنگی بسیاری که در این پروژه استفاده خواهد شد, می‌توان در جایی دیگر و بیش‌تر و بهتر از آن‌ها استفاده کرد.

و این چنین, فکر ساخت کشتی جنگی یخی ذوب شد و از بین رفت.

نمونهٔ اصلی و اولیه که شبیه خانه‌ای قایقی است, روی دریاچه‌ای در رشته کوه‌های راکی کانادا ساخته شد. این کشتی هجده متر طول و نه متر عرض داشت.

نمایشی غیر معمول از ویژگی‌های کشتی پایکرت در جلسهٔ سران اصلی نیروهای متفقین در سال 1943 انجام شد. لرد لویی مونت باتن, رئیس عملیات مشترک و ترکیبی ارتش بریتانیا (آخرین نفر در سمت چپ), اسلحه‌ای از جیب خود درآورد و گلوله‌ای که به تکه‌ای یخ شلیک کرد که متلاشی شد, سپس به تکه‌ای از پایکرت شلیک کرد که آسیبی ندید. مردمی که بیرون سالن همایش بودند, از صدای این شلیک‌ها به وحشت افتادند. یک افسر انگلیسی فریاد زد: ” خدای من! آمریکایی‌ها دارند به بریتانیایی‌ها شلیک می‌کنند.” در موردی دیگر, مونت باتن تکه‌ای از پایکرت را درون وان حمام چرچیل انداخت (در حالی که نخست وزیر درون وان استحمام می‌کرد) تا نشان دهد چقدر طول می‌کشد یخ آب شود.

نمایشی غیر معمول از ویژگی‌های کشتی پایکرت در جلسهٔ سران اصلی نیروهای متفقین در سال 1943 انجام شد. لرد لویی مونت باتن, رئیس عملیات مشترک و ترکیبی ارتش بریتانیا (آخرین نفر در سمت چپ), اسلحه‌ای از جیب خود درآورد و گلوله‌ای به تکه‌ای یخ شلیک کرد که متلاشی شد, سپس به تکه‌ای از پایکرت شلیک کرد که آسیبی ندید. مردمی که بیرون سالن همایش بودند, از صدای این شلیک‌ها به وحشت افتادند. یک افسر انگلیسی فریاد زد: ” خدای من! آمریکایی‌ها دارند به بریتانیایی‌ها شلیک می‌کنند.” در موردی دیگر, مونت باتن تکه‌ای از پایکرت را درون وان حمام چرچیل انداخت (در حالی که نخست وزیر درون وان استحمام می‌کرد) تا نشان دهد چه قدر طول می‌کشد یخ آب شود.

“من بیش‌ترین اهمیت را به آزمایش فوری این اختراع می‌دهم.”

– وینستون چرچیل, نخست وزیر بریتانیا در یادداشتی دربارهٔ پایکرت در سال 1942

کشتی در صورت ساخت نهایی بیست برابر بزرگ‌تر از کشتی کویین مری می‌شد که بزرگ‌ترین کشتی شناور در آن زمان بود. نام این کشتی از پیامبری در کتاب مقدس, به نام حبقوق نبی گرفته شد که می‌گفت: ” من در روزگار شما کاری می‌کنم کارستان که باور نخواهید کرد.” اما نیروی دریایی بریتانیا, مدام اسم این پیامبر را اشتباه می‌نوشت و به جای حرف “ق” اول حرب “ب” را به کار می‌برد.