زیبایی مسحورکننده «سوئیس زاکسن» در شرق آلمان

صخره‌​هایی عجیب و غریب، دره​‌هایی عمیق و پرشیب و چشم​‌اندازی بی‌​نظیر. کوهستان ‌الب‌زانداشتاین، که کوهستانی است از ماسه‌​سنگ، به “سوئیس زاکسن” شهرت دارد.

خواهر کوچک کشور سوئیس

ماجرا چنین آغاز شد: حدود ۲۰۰ سال پیش دو نقاش سوئیسی که در آکادمی هنر شهر درسدن تدریس می​‌کردند، روزی تصمیم گرفتند از دروازه شهر بیرون بروند و در طبیعت اطراف آن گشتی بزنند. در این گشت و گذار با صخره​‌های باعظمتی روبرو شدند که برای آنان تداعی‌​کننده سرزمین​‌شان بود. از این‌رو آن را “سوئیس زاکسن” خواندند.

عزیمت!

حتی امروز هم درسدن بهترین نقطه آغاز سیر و سیاحت سوئیس زاکسن است. کشتی​‌های بخار در برابر بناهای بزرگ و سنگی دوران باروک از بندر حرکت می‌کنند تا در مسیر رود البه، به سوی جهان صخره‌​ها برانند.

چشم​‌اندازی از کوه

با یک سفر کوتاه دوساعته با کشتی و با عبور از رود البه به سوی مرز آلمان و جمهوری چک، می​‌توان به راحتی به مقصد رسید. اینکه مسافران راهی کدامیک از شهرهای وِلِن، رآتن، کونیگشتاین یا باد شاندآو هستند، چندان اهمیتی ندارد. جهان صخره​‌ها همه‌​جا در یک‌قدمی‌​شان است.

مجسمه​‌هایی از دل طبیعت

باد و باران برای دگرگون کردن ماسه​‌های نرم به شکل این مجسمه​‌های حیرت​‌آور میلیون‌​ها سال وقت صرف کرده‌​اند؛ مجسمه​‌هایی که مردم اهالی این منطقه نام​‌هایی تخیلی به آنها داده‌​اند. مانند: سگ اهریمنی، لوکوموتیو یا نگهبان دره. و نیز در اینجا: ستون هرکول در دره بیلا.

مسیری آسان برای کوه‌پیمایان

راه‌های خوب و مناسب مسیر را به کوه‌پیمایان نشان می‌دهند. کوه‌پیمایان تازه‌کار یا حرفه‌ای به راحتی می‌توانند حتی در فضایی تنگ و محصور از میان راه‌های گوناگون مسیر مناسب خود را انتخاب کنند: در صخره‌ها، تخت‌تپه‌ها، زمین‌های هموار و دره‌های عمیق. وانگهی کسی که برای صعود از کوه دست از تلاش برنمی‌دارد، در ازای تلاشش در پایان پاداش خود را می‌گیرد: دیدن دورنمایی یکتا.

بنای یادبود سنگی​

اکثر مسیرهای کوه‌پیمایی به صخره‌های باستای می‌انجامند که به‌راستی از برجسته‌ترین صخره‌های سنگی سوئیس زاکسن است. در گذشته‌های دور اینجا مأمن سواران راهزن بود، بعدها پای رومانتیک‌ها به اینجا باز شد و امروزه نیز محل تردد گردشگران است. در این ارتفاع ۲۰۰ متری بر فراز رودخانه البه، به ندرت آدم خلوت خودش را دارد، اما به جای آن چشم‌اندازی در برابر اوست که تنها در یک کلام می‌توان گفت: زیباست!

مهد ورزش صخره‌نوردی

سوئیس زاکسن با داشتن ۱۱۰۰ قله یکی از بزرگترین مناطق صخره‌نوردی آلمان محسوب می‌شود. در سال ۱۸۷۴ سرانجام برای نخستین بار صعود به یکی از قله‌های آن، بدون هیچ کمک فنی، ممکن گشت. استفاده از قلاب و میخ برای صعود از دیواره‌های کوه تا به امروز نیز مجاز نیست و صخره‌نوردان برای ایمنی خود می‌توانند از حلقه‌های فلزی با گره‌های طناب و یا اسلینگ استفاده کنند.

قلعه تسخیرنشدنی کونیگ‌اشتاین

این قلعه یکی از بزرگترین قلعه‌های اروپایی است که در طول تاریخ ۸۰۰ ساله خود، به یُمن دیوارهای قطور و توپ‌ها و خمپاره‌اندازهایش، هر تهاجمی را تاب آورده بود. آگوست نیرومند، پادشاه زاکسن، از این قلعه هم به‌عنوان زندان دولتی زاکسن استفاده می‌کرد، و هم برای ضیافت‌ها و مجالس با شکوهش. از انبار شراب او در این قلعه هنوز هم می‌توان دیدن کرد.

از کوهی به کوهی دیگر

برای دیدن کوه لیلین‌اشتاین، که یکی از برجسته‌ترین تخت‌تپه‌های سوئیس زاکسن است، کافی است از کونیگ‌اشتاین نگاهی به روبه‌رو انداخت. سوژه آماده دیگری برای عکس یک کارت پستال.

وداع با کوه‌ها روی رکاب دوچرخه

کسی که هنوز پس از راهپیمایی و کوهنوردی سرحال و قبراق است، در مسیر دوچرخه سواری کرانه رود البه دوباره به سوی درسدن رکاب می‌زند. البته کسی اشتیاقی به رکاب زدن در مسیر سربالایی ندارد، اما برای واپسین نگاه به جهان صخره‌ها!