سندرم کوشینگ چیست؟ تشخیص و درمان آن

ترشح بیش از حد گلوکوکورتیکوئیدها، یعنی همان مواد کورتونی که به صورت طبیعی از بدن ما ترشح می‌شود، موجب سندرم کوشینگ می‌شود.

علایم سندرم کوشینگ چیست؟

چاقی شکمی، قرمزی صورت، خطوط ارغوانی و بنفش رنگ (استریا) در شکم، ضعف عضلات ابتدای اندام‌های یا عضلات پروگزیمال، بی نظمی قاعدگی، چهره گردی که به چره ماه‌گونه تشبیه می‌شود و پرفشاری خون مهمترین علائم سندرم کوشینگ هستند.

تشخیص سندرم کوشینگ

هرگاه براساس علائم بالینی به سندرم کوشینگ و تشریح زیاد کورتون مشکوک شویم به کمک ۴ تست غربالگری زیر ابتدا باید سندرم کوشینگ و افزایش کورتیزول را تایید نماییم:

١- کورتیزول آزاد ادرار (UFC) در ادرار ۲۴ ساعته

۲- آزمون مهار شبانه دگزامتازون با دوز پایین (۱mg دگزامتازون)

٣- سنجش کورتیزول شبانه

۴- سنجش کورتیزول بزاق در آخر شب

آزمون مهار شبانه دگزامتازون با دوز پایین: به عنوان یک تست غربالگری برای بیماران مشکوک به هیپرکورتیزولیسم به کار می رود. در این تست ۱mg دگزامتازون خوراکی در ساعت ۱۱ شب تجویز می شود. اگر کورتیزول پلاسما در ساعت ۸ صبح فردا، بالاتر از ng / dl 1.8  باشد، نشانه هیپرکورتیزولیسم یا همان افزایش ترشح کورتون است؛ به عبارت دیگر با دوز پایین دگزامتازون ترشح و کورتیزول سرکوب نمی‌شود.

پس از تشخیص سندرم کوشینگ باید علت افزایش کورتیزول مشخص شود، پس اولین قدم بعد از تشخیص سندرم کوشینگ، سنجش ACTH است.

اگر ACTH پلاسما طبیعی با بالا رفته باشد، تشخیص بیماری کوشینگ تومور هیپوفیز یا سندرم ترشح اکتوپیک ACTH است.

۲- اگر ACTH سرکوب گردیده باشد، مشکل در غده فوق کلیه یا آدرنال است. در این شرایط اقدام بعدی تصویربرداری از آدرنال است.