به جای ترس از میانسالگی و پنهان کردن و رنگ کردن موهای سپید، زیبایی آن را جلوه دهید!
اگر ما به جای شرم از آنچه که هستیم و به جای سرافکندگی از مراحلی که همه به هر حال از آن می‌گذرند، هر مرحله زندگی را با آغوش باز و با همه امکانات و محدودیت‌هایش پذیریم، این همه دچار مشکل نمی‌شویم.
کودک که هستیم، به آدم‌بزرگ شدن فکر می‌کنیم. تغییرات دوران بلوغ که می‌آید، از چهره پر از آکنه و بدن خود خجالت می‌کشیم. در اوایل جوانی از خامی می‌ترسیم و راه طولانی که باید بپیماییم. به میانسالگی که می‌رسیم و در شرایطی که تازه تجربه و مقداری سرمایه و احترام گردآوری کرده‌ایم، از سپید شدن موها و کاهش طراوات دل‌نگران می‌شویم.
اما اگر یاد بگیریم هر مرحله از زندگی را پذیریم و متناسب با آن زندگی کنیم، زندگی بسیار شادتری خواهیم داشت.
صنایع مد و زیبایی، عملا استانداردهای محدودی برای زیبای و کمال تعریف می‌کنند و پیداست که بیشتر آدم‌ها نه آن قامت خداداد ترکه‌ای را دارند و نه امکاناتی برای همیشه لاغر ماندن و نه هزینه بی‌انتها برای مراقبت‌های پوستی بی حد و حصر.
پیرایشگرها و آرایشگرها هم آشکارا یا زیرپوستی، پا به سن گذاشتن ما را می‌نمایانند و پیشنهاداتی ظاهر خیرخواهانه برای پنهان کردن آنها، به ما ابراز می‌کنند.
اما در این میان ذکر یک نمونه می‌تواند جالب باشد.
مادلین پرستون می‌گوید که بیشتر زن‌ها از 30 سالگی به بعد به صورت طبیعی تعدادی موی سفید پیدا می‌کنند و وقتی از 50 سالگی گذر کردند، نیمی از موهایشان سفید می‌شود. موی سفید، مثل چین و چروک اجتناب‌ناپذیر است و اقعا هیچ عیبی ندارد که این تغییرات را بپذیریم.
در این میان جک مارتین که به صورت تخصصی موی سلبریتی‌ها را رنگ می‌کند، دقیقا به همین مطلب باور دارد. او در چند سال اخیر استایل و مد جدیدی تعریف کرده؛ او به جای اینکه به مشتری‌ها پیشنهاد کند که موی سفید خود را پنهان کنند، سپیدی‌شان را به شیوه منحصر به فردی آرایش می‌کند تا به جای رنگ‌های موی نامتناسب، چهره و مویی متناسب و زیبا داشته باشند.
