نظریه داروین چه بود؟
برای مدت‌های مدید بشر معتقد بود که همه موجودات زنده جداگانه بر روی زمین آفریده شده و هیچ تغییری تاکنون در آنها صورت نگرفته است. آنها همچنین اعتقاد داشتند که زمین در حدود 4 هزار سال عمر دارد، بنابراین در این مدت زمان امکان ایجاد تغییر در موجودات زنده، ناچیز است.
دانشمندان ادعا می‌کنند که نشان داده‌اند که این اعتقادات نادرستند. اشکال حیات در طول تاریخ طولانی آنها دچار تغییرات زیادی شده‌اند. این دگرگونی‌ها بسیار کند صورت گرفته است و بر همه این تغییرات در کل، اصطلاحا «تکامل» گفته می‌شود. این نظریه بسیاری از تغییرات انجام شده را توضیح می‌دهد و نظریه‌ای جامع برای توجیه آنهاست. از بنیانگذار تئوری مدرن تکامل، «چارلز داروین» بود. داروین اظهار می‌کرد که همه حیات به یک شکل واحد بوجود آمده و در نسل‌های بعدی گونه‌ها دگرگون شده و از والدین خود متفاوت شده‌اند. این عقاید، جدید و یا غیر معمول نبودند، اما داروین چگونگی رویداد تکامل را بیان کرد.
او روند انتخاب طبیعی را مطرح کرد، طبق این نظریه، طبیعت آن دسته از موجودات زنده‌ای را برای حیات انتخاب می‌کند که بتوانند در تنازع برای بقا بهترین و مناسب‌ترین باشند.
هر موجود زنده‌ای با دیگر موجودات تفاوت‌هایی دارد و این تفاوت‌ها و تمایزات مربوط به موجود زنده مورد نظر می‌باشد.
پاره‌ای از این ویژگی‌ها، موجودات زنده را قادر می‌سازد که بهتر از بقیه خود را در مقابل طبیعت حفظ کنند. بنابراین اینگونه موجودات بیشتر زنده مانده و زاد و ولد می‌کنند و بدین ترتیب این ویژگی مفید به تعداد زیادی از افراد نسل‌های بعد منتقل می‌شود.
بتدریج موجودات زنده آنقدر تغییر می‌کنند که از اجداد خود متمایز شده، بطوریکه زیست‌شناسان آنها را در گونه‌های جداگانه طبقه‌بندی می‌کنند. داروین معتقد بود این راهی است که چگونگی پیدایش گونه‌های جدید را بیان می‌کند. تئوری داروین هنوز هم پایه و اساس نظریات جدید تکاملی می‌باشد. زیست‌شناسان بعد‌ها واحد‌های کوچک شیمیایی را که ژن نامیده می‌شود کشف کرده‌اند و سبب انتقال ویژگی‌های یک موجود از نسلی به نسل دیگر می‌شوند. ژن‌ها نیز گاهی جهش «موتاسیون» حاصل می‌کنند. یک تغییر در ژن سبب تغییر یک صفت می‌شود و اگر این تغییر در ویژگی‌ها، برای بقا مفید باشد امکان انتقال آن به نسل‌های بعدی وجود دارد.
