فیلم راه برگشت – خلاصه داستان، نقد و بررسی – The Way Back 2020
کارگردان: گوین اوکانر
بازیگران: بن افلک (جک کانینگهام)، ال مادریگال (دن)، براندن ویلسون (براندن دورت)، ویل روپ (کنی دیوس)، ملوین گرگ (مارکوس)
۱۰۸ دقیقه.
راه برگشت فیلمی است که اختصاصا برای حضور بن افلک ساخته شده است. افلک از بهترین بازیگران سینمای آمریکا در یکی دو دههی اخیر بوده است اما طلاق از همسر بازیگرش، جنیفر گارنر، صدمات روحی زیادی به او زد و وی را به ورطهی اعتیاد به نوشیدنیهای الکلی سوق داد. راه برگشت هم فیلمی است درباره یک مرد معتاد به الکل که عاقبت موفق میشود شیاطین درونی خود را از راه بازگشت به ورزش شکست دهد. افلک در مصاحبههایی که انجام داده بر این موضوع تاکید کرده که بازیاش در فیلم راه برگشت در حکم یک درمان، یک تراپی، برای وی بوده و از این طریق توانسته خود را از چنگال اعتیاد نجات دهد.
گوین اوکانر، فیلم راه برگشت را کارگردانی کرده است. اوکانر از جمله فیلمسازانی است که در زمینهی کارگردانی فیلمهای ورزشی مهارت و تخصص دارد. دو فیلم ورزشی شاخص و موفق از این فیلمساز س راغ داریم: یکی جنگجو با بازیگری تام هاردی در نقش اصلی و دیگر معجزه با بازیگری کرت راسل در نقش اصلی. و حال شاهد سومین فیلم ورزشی اوکانر با بازیگری بن افلک هستیم.
افلک در این فیلم نقش مردی به اسم جک کانینگهام را بازی میکند. جک در جوانی در تیم بسکتبال مدرسهاش در اندازههای یک ستاره ظاهر شده بود و امیدهای بسیاری به موفقیتهای آتیاش میرفت. اما او بنا به دلایلی، ناگهان، درست زمانی که در اوج آمادگی بدنی بود و تیم مدرسه اش به لطف وی موفقیتهای زیادی کسب کرده بود، بازی بسکتبال را رها کرد و به این ترتیب به بخت و اقبال خود لگد زد.
حالا بیست سال از آن زمان گذشته و جک در زمینهی کارهای ساختمانی فعال است. او مرد تنهایی است، بدون هیچ دلخوشی. وقوع یک حادثهی تراژیک در زندگیاش مرگ فرزند عامل این وضعیت است. جک تنها راه برای تسکین دردهایش را در الکل دیده است. او به طرز غیرقابل کنترلی مینوشد؛ موضوعی که باعث نگرانی خواهرش و برخی از اطرافیاناش شده است و درست در چنین مقطعی است که از مدرسهای که جک س ابقا در آن بسکتبال بازی میکرد با وی تماس میگیرند و پیشنهاد جالبی را به وی ارائه میکنند. مربی تیم بسکتبال مدرسه، که برای بیست سال هدایت آن را بر عهده داشته، سکته کرده و در بیمارستان است و تیم نیاز به مربی تازه دارد.
آنها به جک پیشنهاد میکنند که مربیگری تیم مدرسهی سابقاش را برعهده بگیرد و جک این پیشنهاد را قبول میکند. در ادامه، جک هدایت تیمی را برعهده میگیرد که چیزی جز شکستهای پیاپی در کارنامهاش دیده نمیشود. بازیکنان تیم، به رغم قابلیتهای بالقوهشان، هر یک دارای مشکلی است که باعث شده نتواند بهترین توانایی ورزشی خود را عرضه کند. جک به تدریج بر همهی این موانع غلبه میکند و موفق میشود یک تیم همیشه بازنده را به تیمی همیشه برنده تبدیل کند.
او در یکی از مسابقات حساس تیماش به بازیکنان تیم میگوید: «شما امروز دارید عصبی بازی میکنید. من متوجه این موضوع شدم. درست است که تیم مقابل از شما با استعدادتر است و احتمالا مربی بهتری هم دارد. اما من به شما قول میدهم که آنها تیمی بهتر از شما نیستند. زیرا آنها آنچه را که شما از سر گذراندهاید، از سرنگذراندهاند. آنها معنای تنوع نژادی را نمیدانند. آنها نمیدانند زمین خوردن و دوباره بلندشدن یعنی چه. آنها نمیدانند چطوری باید بجنگند، اما شما میدانید…
راه برگشت برخلاف اغلب فیلمهای ورزشی از نوع «شکست خورده عاقبت پیروز میشود علاقهای به نشان دادن مسابقهی بزرگ پایانی ندارد و برعکس، همه توجهاش متمرکز بر شخصیت اصلیاش است. در واقع، ما اینجا یک فیلم بررسی شخصیت داریم با مایههای ورزشی، و متاسفانه باید اذعان کرد که این شخصیت هم آنچنان که توقع میرفت به درستی تبیین و معرفی نشده. جک دچار افسردگی است و آسیب روحی دیده اما فیلم در نمایاندن ریشههای این آسیب ناتوان است، تصمیم جک برای کنار گذاشتن الکل به سرعت رخ میدهد، در حالی که این یک اتفاق مهم و حیاتی در روند قصه و در روند فراز و فرودهای احساسی و روانی شخصیت اصلی فیلم است. فیلمساز از روی همهی این مقاطع حساس به سرعت عبور کرده است. و به همهی اینها اضافه کنید کلیشههای مربوط به فیلمهای ورزشی بازیکنان نامنظمی که مربی منظمشان میکند، تیم بیروحیهای که مربی به آن روحیه میدهد و… – را که به وفور در این فیلم یافت میشود. با این حال، راه برگشت یک چیز دارد که تا حد زیادی کم و کسریهای آن را جبران میکند: بن افلک.
این نوشتهها را هم بخوانید
