۱۴ راه برای آرام کردن خودتان وقتی زندگی به شما سخت گرفته و در حال سپری کردن روز بدی هستید
در دنیای امروز استرس‌ها بی‌پایان به نظر می‌رسند. گاه مسیر رسیدن به هدف بیش از حد ناهموار و طولانی به نظر می‌رسد.
یادآوری برخی از آسیب‌های روانی گذشته، همچون یک نشخوار فکری آزارنده هستند که در کوتاه مدت علاجی برای آنها پیدا نمی‌شود.
اما اگر نمی‌شود مشکلات را به کل حل کرد، دست کم می‌شود مسکن تجویز کرد:
۱- قدم بزنید: قدم زدن بیش از چیزی که تصور می‌کنید، آرامش می‌بخشد و کمک می‌کند که افکارتان بازسازی شود و زاویه دید جدید پیدا کنید.
۲- یک روز را بی‌دغدغه سپری کنید و به خودتان مرخص بدهید و کاری را که دوست دارید انجام بدهید.
۳- بخشنده باشید: به غریبه‌ای کمک کنید. عمل بخشندگی ما را دلگرم می‌کند و به ما آرامش می‌دهد.
۴- به خیایان شلوغ یا کافی شاپی بروید و خودتان را از تنهایی بیرون بیاورید. لازم نیست با کسی صحبت کنید. نفس حضور در میان اجتماع مهم است.
۵- خودآموزی کنید: در مورد چیزی تحقیق کنید. لازم نیست اصلا این محدود به زمینه کاری یا تحصیلی شما باشد. بعد این را با قالبی زیبا وارد شبکه‌های اجتماعی کنید. معمولا اگر موضوع تحقیق شما جذاب باشد، استقبال خوبی از آن می‌شود. این می‌تواند یک موضوع تاریخی با پاسخ به یک سؤال شایع یا هر چیز دیگری باشد.
۶- آماده‌سازی: تجربه نشان داده اگر غروب یا شب قبل از یک روز کاری برایش برنامه بنویسید از حیرانی و آشفتگی آغاز روز به درمی‌آیید و کارهایتان هدف‌دارتر می‌شود.
۷- فهرستی از ۲۰ ویژگی خوبتان بنویسید. حتی اگر نشد ۱۰ تا یا کمتر هم کافی است. در مورد هر ویژگی سه جهار خط توضیح اضافه کنید.
۸- به مسیر خود ادامه دهید: مسیرهای طولانی، با پیمودن گام‌های کوتاه طی می‌شوند.
۹- یک سرگرمی قدیمی که ترک کرده‌اید را دوباره انجام بدهید: رنگ‌آمیزی با مدادرنگی، توپ‌بازی، بازی منچ، گوش کردن موسیقی با نوار کاست و …
۱۰- اولویت بندی کنید تا کمتر سراسیمه باشید: برخی از ماها گاه به گاه وارد فازی ایده‌آلیستی می‌شویم و بعد سعی می‌کنیم همه کارهای بزرگ و. کوچک را به بهترین شیوه با هم انجام بدهیم. قدم‌های اول را با امید برمی‌داریم، اما بعد طبعا خستگی بر ما غلبه می‌کند و سریع وارد فاز افسردگی می‌شویم. پس بهتر است از همان اول با اولویت‌بندی، توقع زیاد برای خودمان ایجاد نکنیم.
۱۱- بخوابید: ۷ تا ۹ ساعت خواب هر کسی را آرام می‌کند.
۱۲- شوخی کنید و کارهای به ظاهر کودکانه یا حتی احمقانه‌ای کنید: این می‌تواند جست و خیر با یک موسیقی یا تظاهر به ذوق کردن برای یک غذای محبوب باشد.
۱۳- آن احساس آه و ناله درونی خودتان را محدود کنید و نگذارید پر و بال پیدا کند. چیزهایی که مدام در مغزتان عادت دارید تکرار کنید: چه کار مزخرفی، این هم شد زندگی، چقدر بدشانسم، لعنت به فلانی!
۱۴- وقت برای نوشتن بگذارید: نوشتن اثر جادویی دارد. دو سه پاراگراف در هر روز در دفترچه‌ای در مورد احساس خود یا رخدادهای روز بنویسید یا اصلا وبلاگی را شروع کنید!
