فیلم پینک فلوید – دیوار – نقد، بررسی و خلاصه داستان – Pink Floyd: The Wall (1982)
کارگردان : آلن پارکر
فیلمنامه‌نویس : راجر واترز، برمبنای آلبوم دیوار کار گروه پینک فلوید.
فیلمبردار : پیتر بیزیو.
آهنگساز(موسیقی متن) : واترز.
هنرپیشگان : باب گلداف، کریستین هارگریوز، باب هاسکینز، دیوید بینگهام، جیمز هیزلداین، ری مورت، مارجوری میسن، جیمز لارنسن، النور دیوید، کوین مکیون و جنی رایت.
نوع فیلم : رنگی، ۹۹ دقیقه. زنده و نقاشی متحرک.
لس‌آنجلس. در اتاق هتلی، «پینک» (گلداف) ستاره راک در حالت خمودگی و رخوت نشسته است. پس زمینه این دل‌مردگی به زندگی گذشته‌اش برمی‌گردد، پدری که در جنگ جهانی دوم کشته شده و مادری که «پینک» را زیر سلطه کامل خود بزرگ کرده است. در دوران مدرسه نیز معلمان و کارکنان مدرسه به مثابه کارگزاران رژیمی سرکوبگر، روح فردی را از بین می‌برند که همین به یک شورش در بین شاگردان منتهی می‌شود. «پینگ» در دهه 1960 در اوج موفقیتش به‌عنوان خواننده راک، ازدواج می‌کند اما همسرش او را به خاطر مرد دیگری ترک می‌کند.
او هر روز بیشتر با محیط اطراف خود بیگانه می‌شود. گذشته و حال، تخیل و واقعیت به‌طرز ناامید کننده‌ای مغشوش و محو می‌شوند. «پینک» با تلفن کار گزارش به خود می‌آید و در یک حرکت مغشوش و محو می‌شوند. «پینک» با تلفن کارگزارش به خود می‌آید و در یک حرکت خشونت‌بار همه آن‌چه را که دوروبرش بوده، به خیابان می‌ریزد. در یک دادگاه شخصیت‌هائی از زندگی گذشته‌اش علیه او شهادت می‌دهند. در اینجا آجرهای دیواری که به دور «پینگ» چیده شده بود، ترک برمی‌دارد و می‌شکند.
نسخه‌ای مصور از آلبوم پُرآوازه پینک فلوید. استعاره دیوار در فیلم‌نامه واترز، مغز متفکر گروه، خوب جا افتاده است و رنج‌های روحی و انزواطلبی یک ستاره راک را بازتاب می‌دهد. پارکر با توجه به سوابقش در فیلم‌های تبلیغاتی تلویزیونی، ساختار و ریتمی مشابه به فیلم داده است، در نتیجه ساختار کلی اثر آرام‌آرام، تکراری و رخوتناک می‌شود. صحنه‌های نقاشی متحرک چون کارکردی مجزا از صحنه‌های زنده ندارند. تا حدی زاید می‌نمایند و گاه ترکیب این دو به شکل غیر عامدانه‌ای مضحک می‌شود. فیلم موارد متعددی از زن‌ستیزی را نشان می‌دهد. پایان کار، رژه فاشیستی و تظاهرات خشونت‌آمیز را هم می‌توان نقطه اوج منطقی وسوسه‌های شخصی و مالیخولیائی «پینک» دانست.
