مرالژیا پارستتیکا: گزگز، بی‌حسی و درد سوزشی در قسمت بیرونی ران – علل و درمان
مرالژیا پارستتیکا Meralgia paresthetica وضعیتی است که با گزگز، بی‌حسی و درد سوزشی در قسمت بیرونی ران شما مشخص می‌شود. علت مرالژیا پارستتیکا فشرده شدن عصب است که حس را به سطح پوست ران شما می‌رساند.
لباس‌های تنگ، چاقی یا افزایش وزن و بارداری از علل شایع مرالژی پارستتیکا هستند. با این حال، مرالژی پارستتیکا همچنین می‌تواند به دلیل ترومای موضعی یا بیماری مانند دیابت باشد.
در بیشتر موارد، می‌توانید مرالژی پارستتیکا را با اقدامات محافظه کارانه مانند پوشیدن لباس‌های گشادتر تسکین دهید. در موارد شدید، درمان ممکن است شامل دارو‌هایی برای تسکین ناراحتی یا به ندرت جراحی باشد.
علائم
فشار روی عصب پوستی فمورال جانبی، که حس را به قسمت بالای ران شما می‌رساند، ممکن است باعث ایجاد این علائم مرالژیا پارستتیکا شود:
- گزگز و بی‌حسی در قسمت خارجی (جانبی) ران شما
- درد سوزشی در سطح قسمت بیرونی ران شما
این علائم معمولا در یک طرف بدن شما رخ می‌دهد و ممکن است پس از راه رفتن یا ایستادن تشدید شود.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید
اگر علائم مرالژی پارستتیکا را دارید به پزشک مراجعه کنید.
علل
مرالژیا پارستتیکا زمانی اتفاق می‌افتد که عصب پوستی فمورال جانبی – که حس را به سطح بیرونی ران شما می‌رساند – فشرده یا فشرده می‌شود. عصب پوستی فمورال جانبی صرفاً یک عصب حسی است و بر توانایی شما در استفاده از عضلات پا تأثیری ندارد.
در بیشتر افراد، این عصب بدون مشکل از کشاله ران به قسمت بالای ران می‌گذرد. اما در مرالژی پارستتیکا، عصب پوستی فمورال جانبی به دام می‌افتد – اغلب در زیر رباط اینگوینال، که در امتداد کشاله ران از شکم تا بالای ران شما قرار دارد.
علل شایع این فشار عبارتند از هر شرایطی که باعث افزایش فشار بر روی کشاله ران شود، از جمله:
- لباس‌های تنگ، مانند کمربند، کرست و شلوار تنگ
- چاقی یا افزایش وزن
- بستن کمربند ابزار سنگین
- بارداری
- بافت اسکار نزدیک رباط اینگوینال به دلیل آسیب یا جراحی گذشته
آسیب عصبی، که می‌تواند به دلیل دیابت یا آسیب کمربند ایمنی پس از تصادف با وسیله نقلیه باشد، برای مثال، می‌تواند باعث مرالژی پارستتیکا شود.
عوامل خطر
موارد زیر ممکن است خطر ابتلا به مرالژی پارستتیکا را افزایش دهد:
- اضافه وزن. اضافه وزن یا چاقی می‌تواند فشار روی عصب پوستی فمورال جانبی شما را افزایش دهد.
- بارداری. شکم در حال رشد فشار مضاعفی بر کشاله ران شما وارد می‌کند که از طریق آن عصب پوستی فمورال جانبی عبور می‌کند.
- دیابت. آسیب عصبی مرتبط با دیابت می‌تواند منجر به مرالژی پارستتیکا شود.
- سن. افراد بین 30 تا 60 سال در معرض خطر بیشتری هستند.
تشخیص
در بیشتر موارد، پزشک شما می‌تواند بر اساس سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شما، تشخیص مرالژی پارستتیکا را بدهد. او ممکن است احساس ران آسیب دیده را آزمایش کند، از شما بخواهد درد را توصیف کنید و از شما بخواهد که ناحیه بی‌حس یا دردناک را روی ران خود ردیابی کنید. معاینات اضافی از جمله تست قدرت و تست رفلکس ممکن است برای کمک به حذف سایر علل علائم انجام شود.
برای رد سایر شرایط، پزشک ممکن است توصیه کند:
- مطالعات تصویربرداری اگر چه در صورت ابتلا به مرالژی پارستتیکا هیچ تغییر خاصی در اشعه ایکس مشهود نیست، تصاویری از ناحیه لگن و لگن شما ممکن است برای حذف سایر شرایط به عنوان علت علائم شما مفید باشد.
اگر پزشک شما مشکوک باشد که یک تومور می‌تواند باعث درد شما شود، ممکن است سی تی اسکن یا‌ام آر آی را درخواست کند.
- الکترومیوگرافی. این تست تخلیه الکتریکی تولید شده در عضلات را اندازهگیری می‌کند تا به ارزیابی و تشخیص اختلالات عضلانی و عصبی کمک کند. یک الکترود سوزنی نازک در عضله قرار می‌گیرد تا فعالیت الکتریکی را ثبت کند. نتایج این آزمایش در مرالژی پارستتیکا طبیعی است، اما ممکن است آزمایش برای رد سایر اختلالات زمانی که تشخیص واضح نیست لازم باشد.
- مطالعه هدایت عصبی الکترود‌های پچ روی پوست شما قرار می‌گیرند تا عصب را با یک تکانه الکتریکی خفیف تحریک کنند. تکانه الکتریکی به تشخیص اعصاب آسیب دیده کمک می‌کند. این آزمایش ممکن است در درجه اول برای رد سایر علل علائم انجام شود.
- انسداد عصبی تسکین درد حاصل از تزریق ماده بی‌حسی به داخل ران، جایی که عصب پوستی فمورال جانبی وارد آن می‌شود، می‌تواند تایید کند که شما مرالژیا پارستتیکا دارید. ممکن است از تصویربرداری اولتراسوند برای هدایت سوزن استفاده شود.
درمان
برای اکثر افراد، علائم مرالژیا پارستتیکا در عرض چند ماه کاهش می‌یابد. درمان بر کاهش فشار عصبی متمرکز است.
اقدامات محافظه کارانه
اقدامات محافظه کارانه عبارتند از:
- پوشیدن لباس‌های گشادتر
- از دست دادن وزن اضافی
- مصرف مسکن‌های OTC مانند استامینوفن (تیلنول، سایرین)، ایبروفن (ادویل، موترین آی بی، سایرین) یا آسپرین
دارو‌ها
اگر علائم بیش از دو ماه ادامه داشته باشد یا درد شما شدید باشد، درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تزریق کورتیکواستروئید تزریق می‌تواند التهاب را کاهش دهد و به طور موقت درد را تسکین دهد. عوارض جانبی احتمالی شامل عفونت مفصل، آسیب عصبی، درد و سفید شدن پوست اطراف محل تزریق است.
- دارو‌های ضد افسردگی سه حلقه‌ای این دارو‌ها ممکن است درد شما را تسکین دهند. عوارض جانبی شامل خواب آلودگی، خشکی دهان، یبوست و اختلال در عملکرد جنسی است.
- گاباپنتین (Gralise، Neurontin)، فنی توئین (Dilantin) یا پره گابالین (Lyrica). این دارو‌های ضد تشنج ممکن است به کاهش علائم دردناک شما کمک کند. عوارض جانبی شامل یبوست، حالت تهوع، سرگیجه، خواب آلودگی و سبکی سر است.
عمل جراحی
به ندرت، جراحی برای رفع فشار عصب در نظر گرفته می‌شود. این گزینه فقط برای افرادی است که علائم شدید و طولانی مدت دارند.
شیوه زندگی و درمان‌های خانگی
اقدامات خودمراقبتی زیر می‌تواند به درمان و پیشگیری از مرالژی پارستتیکا کمک کند:
- از پوشیدن لباس‌های تنگ خودداری کنید.
- وزن خود را متعادل نگه دارید یا اگر اضافه وزن دارید وزن خود را کاهش دهید.
