چرا فیلم Nightmare Alley گیرمو دل تورو یکی از بهترین فیلم‌های سال است؟

فهرست نامزدهای اسکار سال‌های دور رو که می‌بینید، شگفت‌زده می‌شوید که چطور هر سال این همه رقیب گردن کلفت با هم مبارزه می‌کردند و چطور یک بازه زمانی کوتاه آنقدر از نظر سینمایی مولد و پربازده بود. اما الان وقتی لیست نامزدها را می‌بینیم، با خودمان می‌گوییم، همه‌اش همین؟ آیا واقعا در سال‌های پیش فیلم‌های متوسطی مانند dont look up می‌توانستند در فهرست جشنواره‌های فیلم قرار بگیرند؟!

اما این روزها با دیدن فیلم‌هایی مانند Nightmare Alley خوشحال می‌شویم که به فهرست فیلم‌های برتری که وارد اسکار خواهند شد، چند عنوان خوب دارد اضافه می‌شود.

فیلم Nightmare Alley بازسازی یک فیلم قدیمی به سال 1947 با همین نام و همین داستان است. داستان کلی فیلم سیر تبدیل یک آدم جاه‌طلب از قالب کارگر ساده یک کارناول به یک ایلوژنیست و بعد نابکار شدنش است.

انگار Nightmare Alley را برای دل تورو مقدر کرده باشند. اجزای آن را ببینید: یک کارناوال با دکوراسیون و برنامه‌هایی که پهلو به پدیده‌های پارانرمال می‌زننند. همه آن رنگ‌ها و روشناها و سایه‌هایی مخوف. تقابل جن و پری، رومنس‌های گوتیک!

پخش این فیلم یک هفته‌ای است که از هولو و اچ بی او مکس شروع شده و حالا وارد سایت‌های دانلود هم شده. ما در فیلم کاراکتر الی به نام استنتون کرلیسل با بازی بردلی کوپر می‌بینیم که به خوبی از عهده نقش برآمده است. او سایکوز و تمنای توامان را خوب در چهره خود نمودار کرده است.

ما در فیلم رونی مارای زیبا را می‌بینیم که نقش دخترک ساده‌دل و معصوم را باز خوب بازی می‌کند. 

حتی نقش‌های فرعی مانند ویلم دافو، ریچارد جنکینز و ران پرلمن هم هر کدام برای خودشان یک نقش فرعی برجسته از آب درآمده‌اند.

کیت بلانشت در فیلم آنقدر نقش روانشناسی که برای خودش یک پا فم فتال مرموز هم است، خوب درآورده که من جدا حسرت خوردم که چرا داستان نقش او طولانی‌تر نشده. کاش خطوط درنظر گرفته شده در فیلمنامه برای او طولانی‌تر بود. ای کاش! اغواگری و اجتناب‌ناپذیری او در عین آن نگاه سرد و مقتدری که می‌دانید شما را فرو خواهد برد، در میمیک صورت کیت بلانشت، حک شده بود.

فیلم روانشناسانه هم است و نشان می‌دهد که چطور تروماهای کودکی و نیز فقدان‌ها می‌توانند به عنوان یک محور مشکلات روانی و شخصیتی، برای همیشه یک فرد را تغییر دهند.

در عین حال فیلم نقبی است به دوران شکوه کارناوال‌ها و سیرک‌ها و نیز گوشه‌ای می‌زند به وضعیت جامعه آمریکا در دوران جنگ جهانی دوم.

تقابل محیطهای حاشیه شهر و مردمانی که برای گذران زندگی باید تن به هر نمایش متبذلی می‌دادند و محیطهای شهری که حتی با معیارهای کنونی هم شیک و لوکس محسوب می‌شوند، برای من جالب بود.

در دوران کرونایی و نیز سطحی‌نگری، فیلم در هفته آغازین اکران فقط 2.8 میلیون دلار فروش داشت، اما تصور می‌کنم در بازه زمانی دیگر می‌توانست فروش داشته باشد و سر و صدا به پا کند.

این مختصر را نوشتم تا یک دفعه فیلم خوب Nightmare Alley را از دست ندهید.