این تلسکوپ بزرگترین تلسکوپ انکساری دنیا بود، اما پس از نمایش در نمایشگاه بزرگ پاریس، معلوم شد که نمی‌شود استفاده عملی از آن کرد
جایی در داخل ساختمان تاریخی رصدخانه پاریس، در سواحل رودخانه سن، در جعبه‌های بسته‌بندی، برخی از بزرگترین لنز‌هایی که تا کنون ساخته شده، ذخیره شده‌اند. قطر دو عدد از آن‌ها ۴۹ اینچ (۱.۲۵ متر) است. این عدسی‌ها زمانی حیاتی‌ترین اجزای بزرگترین تلسکوپ انکساری یا شکستی بودند که تاکنون بشر ساخته است.
ساخت این تلسکوپ بزرگ در پاریس در سال ۱۸۹۲، چند ماه پس از اعلام برنامه‌های دولت فرانسه برای برگزاری نمایشگاه جهانی پاریس آغاز شد.
این نمایشگاه به کشور میزبان و همچنین شرکت‌کنندگان این فرصت را داد تا پیشرفت‌هایی را که در تولید، علم و فناوری به دست آورده‌اند به نمایش بگذارند. کشور‌ها با به نمایش گذاشتن جدیدترین ماشین‌ها و محصولات، دستاورد‌های فرهنگی و دارایی‌های امپراتوری را به نمایش می‌گذاشتند و اعتبار کسب می‌کردند.
سه سال پیش از شروع ساخت این تلسکوپ، فرانسه نمایشگاه جهانی ۱۸۸۹ را با موفقیت به پایان رسانده بود و مملو از شکوه و افتخار بود که ناگهان خبر رسید آلمان در حال برنامه‌ریزی برای برگزاری نمایشگاه بین المللی در سال ۱۸۹۶ یا احتمالاً در سال ۱۹۰۰ است. در آستانه قرن جدید و می‌خواهد فلسفه کل قرن نوزدهم را برای جهان تعریف خواهد کرد. دولت فرانسه تصمیم گرفت سریع عمل کند و نمایشگاه جهانی ۱۹۰۰ را اعلام کرد تا ابتکار عمل را از آلمان بگیرد.
این تلسکوپ دو عدسی شیئی قابل تعویض به قطر ۱.۲۵ متر داشت. فاصله کانونی آن‌ها ۵۷ متر بود و لوله فولادی که آن‌ها را در خود جای داده بود ۶۰ متر طول داشت. به دلیل اندازه و وزن بسیار زیاد تلسکوپ، نمی‌توان روی اجرام نجومی مانور داد. درعوض، در یک موقعیت افقی ثابت نصب شده بود و نور از اجرام نجومی از طریق یک سیستم آینه صفحه متحرک، به نام سیدروستات فوکو، به مجموعه لوله نوری هدایت می‌شد. چشمی تلسکوپ روی ریل قرار داشت و می‌توانست برای فوکوس پنج فوتی جابجا شود.
این تلسکوپ حدود یک سال به نمایش درآمد و در طی آن تنها چند رصد علمی انجام شد. اخترشناسان لکه‌های خورشیدی و سحابی‌ها را تماشا می‌کردند و عکس‌های بزرگی از سطح ماه تهیه می‌کردند، البته جای نصب آن در محل نمایشگاه در نزدیکی لامپ‌های روشنایی شهری خیلی قوی بود و برای رصد نجومی ایده‌آل نبود.
در نهایت، معلوم شد که تلسکوپ را نباید به عنوان یک ابزار نجومی واقعی و موثر جدی گرفت. در طول نمایشگاه، هزاران نفر برای تماشای تلسکوپ آمدند و هر کدام چند سنتی دادند، اما خود تلسکوپ خریدار علمی پیدا نکرد.
شرکتی که در سال ۱۸۸۶ برای ساخت تلسکوپ سازماندهی شده بود، ورشکست شد و تلسکوپ در سال ۱۹۰۹ به حراج گذاشته شد. با این حال، کسی آن را نخرید. در نهایت، تلسکوپ برای فروش ضایعات شکسته شد و عدسی‌ها و آینه‌ها در رصدخانه پاریس، جایی که هنوز نگهداری می‌شوند، ذاشته شدند.
امروزه، تقریباً تمام تلسکوپ‌های نوری اصلی که برای اهداف نجومی استفاده می‌شوند، تلسکوپ‌های بازتابی هستند، زیرا تلسکوپ‌های بازتابی مانند تلسکوپ‌های شکستی از نظر اندازه محدود نیستند. بزرگترین تلسکوپ شکستی با عملکرد واقعی در رصدخانه یرکس است و انکسار ۴۰ اینچی (۱۰۲ سانتی متری)دارد که ۹ اینچ کمتر از تلسکوپ نمایشگاه بزرگ پاریس است.
کارتونی در ۱۸۹۲ که در آن پیشنهاد فرانسوا دلونکل برای “قرار دادن ماه در فاصله یک متری” را به مسخره گرفته شده بود.
