شاوارش کاراپتیان، شناگر فداکار بازنشسته ارمنی
در سال ۱۹۷۶، شاوارش کاراپتیان به تازگی یک دوی ۲۶ کیلومتری را به پایان رسانده بود که صدای تصادف شدیدی را شنید. یک دستگاه واگن برقی کنترل خود را از دست داده بود و در یک مخزن سقوط کرده بود. ۲۵ متر از ساحل بود و در عمق ۱۰ متری غرق شده بود.
کاراپتیان بلافاصله در آب‌های آلوده به فاضلاب شیرجه زد و علیرغم دید صفر به خاطر گل و لای برخاسته از بستر دریا، توانست با پاهای خود به شیشه عقب واگن ضربه بزند. کاراپتیان از ۹۲ مسافر، ۴۶ نفر را بیرون کشید. ۲۰ نفر از آنها زنده ماندند.
ترکیب آب سرد و پارگی‌های متعدد ناشی از خرده‌های شیشه باعث شد تا او به مدت ۴۵ روز در بیمارستان بستری شود. او دچار ذات الریه و عفونت خون (سپسیس) شد. او بهبود یافت،اما آسیبی که به ریه‌هایش وارد شد، مانع از ادامه فعالیت خود به عنوان شناگر شد.
«می‌دانستم که می‌توانم جان خیلی‌ها را نجات دهم، می‌ترسیدم اشتباهی مرتکب شوم. آنجا آنقدر تاریک بود که به سختی می‌توانستم چیزی ببینم. در یکی از شیرجه‌هایم، تصادفاً به جای مسافر، صندلی را گرفتم. می‌توانستم در عوض یک زندگی را نجات بدهم. آن صندلی هنوز در کابوس‌هایم مرا آزار می‌دهد.»
در سال ۱۹۸۵، کاراپتیان با یک ساختمان در حال سوختن مواجه شد که افراد محبوس در داخل آن بودند. او با عجله وارد شد و شروع به بیرون کشیدن مردم کرد. او به شدت سوخته بود و مجبور شد یک بار دیگر در بیمارستان بستری شود
بعداً او به مسکو نقل مکان کرد و یک شرکت کفش به نام “نفس دوم” تأسیس کرد. او هنوز زنده است و به کسب و کار خود ادامه می‌دهد.
