اگر دنیا یک تریلیون درخت بیشتر داشت …
امروز بشریت هر دقیقه بیش از ۱,۴۰۰ تن کربن تولید می‌کند. برای مقابله با تغییرات اقلیمی، ما باید انتشار سوخت‌های فسیلی را کاهش دهیم و مقدار CO2 اضافی را کم کنیم تا تعادل گازهای گلخانه‌ای برقرار شود. مانند همه گیاهان، درختان کربن اتمسفر را از طریق فتوسنتز مصرف می‌کنند. بنابراین درختان چه کمکی می‌توانند در این مبارزه کنند؟ جین فرانسوا باستین در تلاش است تا اکوسیستم های خالی شده را بازیاب…
تقریباً قدش ۸۴ متر است، بزرگترین درخت زنده شناخته شده روی کره زمین است. ملقب به ژنرال شرمن، این سکویای غول پیکر تقریباً ۱,۴۰۰ تن کربن اتمسفر را در بیش از ۲,۵۰۰ سال اقامتش در زمین تصفیه کرده است. تعداد کمی از درختان می‌توانند با این اثر کربن رقابت کنند، اما امروزه بشریت هر دقیقه بیش از ۱,۴۰۰ تن کربن تولید می‌کند. برای مبارزه با تغییرات آب و هوا، ما باید انتشار گازهای فسیلی را به سرعت کاهش دهیم، و CO2 اضافی را پایین بیاوریم تا تعادل جو گازهای گلخانه‌ای برقرار شود. درختان برای کمک به این مبارزه چه کاری می‌توانند انجام دهند؟ و آنها چگونه در وهله اول کربن را جدا می‌کنند؟
مانند همه گیاهان، درختان کربن اتمسفر را از طریق یک واکنش شیمیایی به نام فتوسنتز مصرف می‌کنند. این فرایند از انرژی حاصل از نور خورشید برای تبدیل آب و دی اکسید کربن به اکسیژن و کربوهیدرات‌های ذخیره کننده انرژی استفاده می‌کند. سپس گیاهان این کربوهیدرات‌ها را در یک روند معکوس مصرف می‌کنند که تنفس نام دارد، تبدیل آنها به انرژی و آزاد کردن دوباره کربن به جو. در درختان، بخش بزرگی از این کربن آزاد نمی‌شود، و در عوض، به عنوان بافت چوبی تازه تشکیل شده ذخیره می‌شود. درختان در طول زندگی خود ،مانند غارهای کربن عمل می‌کنند، و آنها تا زمانی که رشد کنند کربن را کاهش می‌دهند. با این حال، هنگامی که یک درخت می‌میرد و از بین می‌رود، مقداری از کربنش دوباره به هوا آزاد می‌شود. مقدار قابل توجهی CO2 در خاک ذخیره شده است، جایی که می‌تواند برای هزاران سال باقی بماند. اما سرانجام، این کربن هم به جو نفوذ می‌کند.
پس اگر درختان قصد دارند به مبارزه با یک مشکل طولانی مدت کمک کنند مانند تغییر اقلیم، برای جذب کربن‌شان برای طولانی ترین دوره ممکن تا هنگامی که به سرعت تولید می‌شود، باید زنده بمانند. آیا یک نوع درخت وجود دارد که بتوانیم برایش این معیارها را داشته باشیم؟ برخی از گونه‌ها با رشد سریع، عمر طولانی وجذب فوق العاده را می‌توانیم در سراسر جهان پراکنده کنیم؟ نه اینکه ما بدانیم. اما حتی اگر چنین درختی وجود داشته باشد، یک راه حل طولانی مدت نخواهد بود. جنگل‌ها شبکه‌های پیچیده‌ای از موجودات زنده هستند، و هیچ گونه‌ای وجود ندارد که بتواند در هر زیست بوم رشد کند. پایدارترین درختان برای کاشت همیشه انواع بومی هستند، گونه‌هایی که از قبل در محیط محلی‌شان نقش دارند. تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که اکوسیستم‌ها با تنوع طبیعی درختان رقابت کمتری بر سر منابع و مقاومت بهتر در برابر تغییرات آب و هوایی دارند. این بدان معناست که ما نمی‌توانیم برای پایین آوردن کربن فقط درخت بکاریم. ما باید اکوسیستم های تهی شده را به حالت اول برگردانیم.
مناطق زیادی وجود دارد که به طور واضح قطع شده‌اند یا برای بازیابی پرورش پیدا کرده‌اند. در سال ۲۰۱۹ ، یک مطالعه به رهبری آزمایشگاه Crowther زوریخ تصاویر ماهواره‌ای از پوشش درختی موجود در جهان را تجزیه و تحلیل کرد. با ترکیب آن با داده‌های آب و هوا و خاک به استثنای مناطق لازم برای استفاده انسان، آنها تشخیص دادند زمین می‌تواند تقریباً یک میلیارد هکتار جنگل اضافی را پشتیبانی کند. تقریباً ۱/۲ تریلیون درخت است. این تعداد سرسام آور جامعه علمی را متعجب کرد، و تحقیقات بیشتری را در پی داشت. اکنون دانشمندان رقم محافظه کارانه اما هنوز قابل توجهی را ذکر می‌کنند. با تخمین‌های اصلاح شده آنها، این اکوسیستم‌های ترمیم شده می‌توانند از هر جا ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیارد تن کربن جذب کنند، مقداری بیش از یک ششم انتشار کربن بشریت.
برای بیش از نیمی از سایبان بالقوه جنگل فقط در شش کشور می‌توان اقدامات بازیابی جدید پیدا کرد. و همچنین این مطالعه می‌تواند بینشی در مورد پروژه‌های بازیابی موجود ارائه دهد. مانند چالش بن، که هدف آن بازیابی ۳۵۰ میلیون هکتار جنگل تا سال ۲۰۳۰ است.
اما اینجاست که پیچیده می‌شود. اکوسیستم‌ها به طور شگفت انگیزی پیچیده‌اند، و معلوم نیست که آیا بهترین بازیابی آنها با مداخله انسان است یا خیر. انجام کار درست برای مناطق خاص اینطور امکان پذیر است که به سادگی آنها را تنها بگذارند. علاوه بر این، برخی از محققان نگران هستند که بازیابی جنگل‌ها در این مقیاس ممکن است عواقب ناخواسته‌ای داشته باشد، مانند تولید مواد شیمیایی زیستی طبیعی با سرعتی که در واقع می‌تواند تغییرات اقلیمی را تسریع کند. و حتی اگر موفق به بازیابی این مناطق شویم، نسل‌های آینده باید آنها را از نیروهای طبیعی و اقتصادی که قبلا آنها را خالی کرده بود، محافظت کنند.
روی هم رفته، این چالش‌ها اطمینان را در پروژه‌های بازیابی سراسر جهان از بین برده. و پیچیدگی‌های بازسازی اکوسیستم‌ها نشان می‌دهد که محافظت از جنگل‌های موجود ما چقدر مهم است. اما خوشبختانه، بازیابی برخی از این مناطق خالی شده داده‌ها و ایده‌های لازم برای مبارزه با تغییرات اقلیمی را در مقیاس بزرگتر به ما ارائه می‌دهد. اگر ما آن را درست درک کنیم، شاید این درختان جدید وقت رشد داشته باشند تا به غولهای حامل کربن تبدیل شوند.
