پرواز دوربرد با H3 به یاری سیستم پیشرانه هیدروژنی نوآورانه جدید آن
H3 Dynamics فرانسه غلافها یا پادهای پیشرانه هیدروژنی خود را برای تطبیق با شرایط پهپادها و هواپیماها ارائه کرده . آنها برد و استقامت بسیار زیادی را بدون باتریهای سنگین دارند و رویکردی را که ایرباس و دیگران در هواپیماهای مسافربری تجاری در پیش گرفتهاند، منعکس میکنند.
باتریها هواپیما را سنگین میکنند، میتوانند گرم شوند و شارژ آنها زمان زیادی میبرد – اما استفاده از آنها بسیار ساده و آسان است و انرژی کافی برای بسیاری از موارد را ذخیره میکند.
اما هیدروژن در هر مرحله یک دردسرساز است، اما استفاده از آن در یک نیروگاه پیل سوختی، انرژی بسیار بیشتری نسبت به باتریهای لیتیومی نسبت به وزنی که دارد، در بر دارد و با آنها میشود به مسافتهای دور رفت.
در سال 2020، برد پروازهای استقامتی پهپادهای مالتی کوپتر را که با باتری خالص (1 ساعت و 51 دقیقه)، سیستم هیبریدی بنزینی-الکتریکی 16 لیتری (10 ساعت و 14 دقیقه)بود، در صورتی که سیستم پیل سوختی هیدروژنی که با 6 لیتر گاز (12 ساعت و 7 دقیقه) تاب میآورد.
هیدروژن وزن کمتری نسبت به باتریها دارد، اما حجم زیادی را اشغال می کند. ممکن است بخواهید آن فضای وسط را به محموله اختصاص دهید. یا مسافران بیشتر بگنجانید. قرار دادن کل سیستم روی بال احتمالاً به خنک کننده و جریان هوا نیز کمک می کند.
بنابراین، ایرباس به دنبال سیستمهای محرکه هیدروژنی سرتاسری برای هواپیماهای بدون آلایندگی، در طرحهای آینده خود است. واحدهای کاملاً قابل تعویض که میتوانند بدون ایجاد اختلال در برنامه پرواز هواپیما، برای تعمیر و نگهداری و غیره روشن و خاموش شوند.
H3 Dynamics متشکل از سیستم محرکه هیدروژنی سبک وزن و آیرودینامیک شامل مخزن هیدروژن، سیستم سلول سوختی، موتور الکتریکی و ملخ است. کل پیشرانه میتوانید آن را در بالای بدنه بال ثابت قرار داد، یا میتوان چندین واحد را در امتداد بالها برای پیشرانه توزیعشده متصل کرد
در حال حاضر، اندازه آن متناسب با بازار پهپادهای تجاری بال ثابت است. هواپیماهای بازرسی، شناسایی، علمی و کاربرد اضطراری. این سیستم روی یک پهپاد باری 25 کیلوگرمی با بال ثابت با استفاده از دو غلاف آزمایش شده است با برد 350 کیلومتری نصب شده و با هیدروژن گازی، برد به 900 کیلومتررسیده است!
همچنین H3 با شرکت پهپادهای eVTOL استرالیایی Carbonix همکاری کرده تا یک پهپاد تجاری و محموله هیدروژنی VTOL توسعه دهد. برای شروع، H3 شروع به چسباندن برخی غلافهای پیشرانه به هواپیماهای Carbonix موجود میکند، احتمالاً فقط برای انجام پروازهای کروز دوربرد در حالی که سیستم باتری موجود برای رسیدگی به نیازهای انرژی غیرقابل پیشبینی VTOL.
با پیشرفت همکاری، همه چیز یکپارچهتر میشود، اما تصور میکنیم نوعی باتری بخشی از طراحی باقی میماند که میتواند تغییرات گشتاور تقریباً لحظهای را که برای تثبیت یک مولتیکوپتر در شناور نیاز دارید، تامین کند.
سپس نوبت هیدروژن مایع می آید. دو شرکت در این زمینه از سال 2019 در تولوز بر روی سیستم های H2 مایع برودتی کار میکنند و فعالند. آنها گذر از اقیانوس اطلس در عرض دو سال را هدف قرار دادهاند، کوتاهترین گذرگاه اقیانوس اطلس حدود 2575 کیلومتربین سنگال و برزیل است. بنابراین این یک چالش بزرگ است.
و بالاخره پرواز سرنشین دار : این شرکت در حال کار بر روی یک نسخه بزرگتر و قدرتمندتر از غلاف های پیشران خود است که می تواند به یک هواپیمای مسافربری دو تا چهار نفره مجهز شود و امیدوار است تا پایان سال 2023 یک هواپیمای هوابرد داشته باشد.
حتی بدون حذف موتورهای سوخت فسیلی قبلی، اینها میتوانند به بال هواپیما متصل شوند و پیشرانه اضافی شوند.
H3 با در نظر گرفتن هزاران ساعت جمعآوری اطلاعات در هواپیماهای بدون سرنشین تجاری، کار خود را کوچک، ایمن و عاری از تشریفات نظارتی آغاز میکند و به تدیج سرمایه خود را بیشتر میکند تا شروع به کار با هواپیماهای کوچک و سپس فراتر از آن کند.
منبع: H3 Dynamics
این نوشتهها را هم بخوانید
