آب نوشیدن و هیدراته نگه داشتن بدن واقعا فرایند سالخوردگی را کند می‌کند
یک تحقیق جالب که توسط محققان مؤسسه ملی بهداشت (NIH) انجام شده، نشان می‌دهد افرادی که مایعات کافی نمی‌نوشند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن هستند و احتمال مرگ در سنین پایین‌تر در آنها بیشتر است.
این گروه پیش از این در موش‌ها این تحقیق را کرده بودند. پژوهش قدیمی سال 2019 آنها نشان داد که محرومیت مزمن موش‌ها از آب خوردن کافی یا هیدراتاسیون، طول عمر آنها را حدود 6 ماه کوتاه می‌کند. اگر معادل‌سازی انجام دهیم، این برابر با ۱۵ سال عمر ما انسان‌ها می‌شود!
پس برای بررسی تاثیر هیدراتاسیون در انسان بر سلامت و پیری لازم بود که تحقیق مستقلی صورت بگیرد. برای انجام این کار، محققان از داده‌های یک مطالعه طولانی‌مدت سلامت قلب که در اواخر دهه 1980 آغاز شد، استفاده کردند. این داده‌ها مربوط به 15000 شرکت کننده بود و آنها به طور متوسط بیش از 25 سال پیگیری شده بودند.
به عنوان شاخص نوشیدن آب کافی یا هیدراتاسیون، محققان سطوح سدیم سرم در نمونه های خون را بررسی کردند. در افراد سالم، مدت‌هاست که این روش به عنوان یک روش موثر برای اندازه‌گیری میزان آبرسانی بدن انسان استفاده می‌شود. سطح سدیم طبیعی سرم بین 135 تا 146 میلی‌مول در لیتر است.
سطح سدیم سرم شرکت‌کننده‌ها در گروه در چندین دوره زمانی در طول 25 سال، اندازه‌گیری شد و 15 نشانگر سلامت برای ارزیابی پیری زیستی هم آزمایش شد. این نشانگرها شامل فشار خون، بیومارکرهای ایمنی و سطح قند خون بودند.
این تحقیق ارتباط معنی‌داری بین شرکت‌کنندگان با سطوح سدیم سرم بالای 142 میلی‌مول در لیتر (یعنی کم نوشیدن احتمالی) و پیری زیستی سریع‌تر پیدا کرد. آن دسته از شرکت‌کنندگانی که سطح سدیم سرمشان بالاتر از 142 میلی‌مول در لیتر بود، تا 15 درصد بیشتر از سن تقویمی خود از نظر زیستی پیر شده بودند. این میزان در افرادی که سطح سدیم سرم بالای 144 میلی مول در لیتر داشتند به 50 درصد رسید.
در ضمن سدیم سرم بالای 142 میلی مول در لیتر با افزایش 64 درصدی خطر بیماری های مزمن از جمله نارسایی قلبی، دیابت و زوال عقل هم مرتبط بود. افرادی که بالاترین سطح سدیم سرم یعنی 144.5-146 را داشتند، 21 درصد بیشتر در معرض خطر مرگ زودرس در مقایسه با کسانی بودند که کمترین میزان سدیم سرم را داشتند.
البته باید دقت کنیم که اینجا صحبت از همبستگی و و لزوما این همبستگی دال بر علیت ندارد. پس این یافته ها نمی‌توانند مستقیماً نشان دهند که کاهش مزمن هیدراتاسیون باعث کوتاه شدن طول عمر می‌شود. اصلا ممکن است کسانی که سبک زندگی سالم‌تر دارند و ورزش می‌کنند و مواب غذای خود هستند، مراقب آب خوردن خود هم باشند و بیشتر بنوشند. یعنی ممکن است آب خوردن مناسب مستقیما باعث کند شدن روند سالخوردگی نشود.
اما محققان اشاره می‌کنند که شواهد آزمایشگاهی وجود دارد که نشان می‌دهد کم‌آبی می‌تواند نشانه‌های پیری را در سلول‌های حیوانی و انسانی ایجاد کند. این مطالعات نشان می‌دهد که افزایش سدیم سرم می تواند منجر به انواع فرایندهای التهابی و آسیب DNA شود که با شتاب گرفتن پیری مرتبط است. بنابراین حداقل این فرضیه قابل قبول است که هیدراتاسیون نامناسب مزمن به پیشرفت بیماری‌های مرتبط با افزایش سن کمک می‌کند.
برخی برآوردها نشان می‌دهند که حدود 50 درصد مردم روزانه به اندازه کافی نمی‌نوشند.
نتایج تحقیق جدید در مجله eBioMedicine منتشر شده.
