وزن همه بندپایان کره زمین، در مجموع بیشتر از انسان و جانوران دیگر است
ما حتی برخی از چیزهای بدیهی را در مورد بندپایان مانند پروانهها، عنکبوتها و صدپاها نمیدانیم، مانند اینکه تعداد آنها که بیشک برای زیستکره ما لازمند چقدر است.
بنابراین محققان دست به کار شدهاند و تخمین جالبی انجام دادهاند: علیرغم اندازه کوچک آنها، وزن کل توده بندپایان زمینی تقریباً به اندازه همه انسانها و حیوانات مزرعه آنها است.
جای تعجب نیست که آنها چنین تأثیر عظیمی بر جهانی که ما در آن زندگی می کنیم دارند.
یووال روزنبرگ، دانشمند محیط زیست انستیتوی علوم وایزمن ، توضیح می دهد : «بندپایان به عنوان «چیزهای کوچکی که جهان را اداره میکنند» توصیف شدهاند، زیرا نقش اصلی آنها در فرآیندهای زیست محیطی متعدد دارند.
روزنبرگ و همکارانش 7000 اندازه گیری قبلی را از متون علمی گرد آوردند تا به تخمین یاد شده برسند. آنها به جمعیت و چگالی بندپایان از بیابانها گرفته تا مزارع و جنگلهای بارانی و زیستگاههای زمینی در 300 مکان در سراسر جهان توجه کردند.
آنها هم بندپایان خاک (از جمله بستر گیاه) و هم بندپایان بالای زمین (سطح و حشرات مرتبط با گیاه) را در نظر گرفتند.
بندپایان کلا وزنی حدود ۱ میلیارد تن دارند و بیشتر در پوسته زمین جای گرفتهاند.
موریانه ها حدود 40 درصد از توده بندپایان را تشکیل می دهند و بسیار بیشتر از مورچه ها هستند که در حدود 10 درصد جمعیت کا را تشکیل میدهند.
هر متر مربع از خاک به طور متوسط شامل دهها هزار بندپایان است که اکثریت قریب به اتفاق آن ها کنههای ریز و دم فنری هستند.
فقط بندپایانی که به تنهایی روی خاک زندگی میکنند حدود 10 کوینتیلیون نفر هستند (این عدد 1 و 19 صفر است). این موجودات کوچک به چرخه مواد مغذی در خاک و چرخه جهانی کربن یاری میرسانند.
ارقامی که محققان برای بندپایان بالای زمین به دست آمده بسیار کمتر قطعی است. این تیم اطلاعات محدودی در مورد حشرات در حال پرواز پیدا کرد. اما در ترکیب با گروه خاکزی، جرم این حیوانات بیشتر از جرم جمعی همه پستانداران باید باشد. این در شرایطی است که ما هنوز هم زیست توده میکروبهای خاکی کوچکتر و بندپایان دریایی را وارد آمار نکردهایم.
هزاران گونه از پرندگان، خزندگان و دوزیستان به عنوان غذا به بندپایان وابسته هستند و در نهایت بندپایان به تجزیه و بازیافت گیاهان و حیوانات مرده و همچنین فضولات آنها کمک می کنند. تجزیه فضولات، نه تنها خاک را بارور می کند بلکه از شیوع بیماری و آفات جلوگیری میکند.
جمعیت حشرات پرنده گردهافشان رو به کاهش است. ما به این حشرات متکی هستیم تا از طریق گرده افشانی و بازیافت مواد مغذی، غذای ما تامین شود.
این تحقیق در Science Advances منتشر شده.
این نوشتهها را هم بخوانید
