فیلم نزدیک‌تر – معرفی و بررسی و تحلیل – Closer 2004
سال تولید : ۲۰۰۴
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : مایک نیکولز، جان کالی و کری بروکا
کارگردان : مایک نیکولز
فیلمنامه‌نویس : پاتریک ماربر، برمبنای نمایش‌نامه‌ای نوشتهٔ خودش
فیلمبردار : استیون گلدبلات
آهنگساز(موسیقی متن) : استیون پاتریک ماریسی
هنرپیشگان : ناتالی پورتمن، جود لو، جولیا رابرتس، کلایو اوئن، نیک هابز، کالین استینتن و الیزابت بوئر
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۴ دقیقه
̎دَن̎ (لو)، نویسنده‌ای ساکن لندن، در فکر تمام کردن رمانی است که در دست نوشتن دارد. اما فعلاً برای امرار معاش، برای روزنامه‌ها آگهی ترحیم می‌نویسد. او یک روز به‌طور اتفاقی با ̎آلیس̎ (پورتمن) ـ دختر آمریکائی مقیم انگلستان، که لحظاتی قبل با اتوموبیل تصادف کرده ـ آشنا می‌شود. ̎
آلیس̎ بلافاصله دل‌باختهٔ ̎دَن̎ می‌شود و علاقه‌اش را نیز بدون هیچ‌گونه حساب‌گری به او اعلام می‌دارد. ̎دَن̎ نیز در بدو امر، شیفتهٔ ̎آلیس̎ شده و محبتش را بی‌پاسخ نمی‌گذارد ولی در عین حالی که ̎آلیس̎ الهام‌بخشِ او برای نوشتن رمانی (برمبنای زندگی خودِ ̎آلیس̎) شده، نیاز و تکیهٔ بیش از اندازه‌اش پس از مدتی باعث دلزدگی ̎دَن̎ می‌گردد.
̎آنا̎ (رابرتس)، عکاسی است که قرار شده عکس‌هائی از ̎دَن̎ بگیرد که روی جلد کتابش چاپ شود. ̎دَن̎ از اعتماد به نفس و راحتی ̎آنا̎ خوشش می‌آید. بعداً به‌طور پیش‌بینی نشده و از طریق برنامه‌ریزی‌های شیطنت‌آمیز ̎دَن̎، ̎آنا̎ با ̎لَری̎ (اوئن)، یک متخصص پوست آشنا می‌شود و با او ازدواج می‌کند. اما ̎دَن̎ حتی پس از ازدواج ̎آنا̎ نیز نمی‌تواند او را از ذهن خود خارج کند ـ به‌خصوص که ̎آنا̎ حاضر نیست به خاطر او از ̎لَری̎ جدا شود.
اقتباس نیکولز از یک تئاتر موفق انگلیسی به همین نام در سال ۱۹۹۷، به دلایل متعدد از شاخص‌ترین کارهای کارنامهٔ سینمائی فیلم‌سازش است. نزدیک‌تر را می‌توان یکی از بی‌پرواترین فیلم‌های جریان اصلی سینما دربارهٔ مسائل روابط مردان و زنان دانست. فیلمی که البته نه تنها به هرزه‌نگاری نمی‌افتد، که حتی از نمایش مستقیم روابط هم پرهیز می‌کند و تنها در گفت‌وگوهای چهار شخصیت اصلی‌اش است که ثابت می‌کند حتی رابطه‌های عادی جامعهٔ معاصر هم تا چه حد دستخوش بحران و بیماری است.
آدم‌های نزدیک‌تر با این‌که هر کدام متعلق به بخشی از جامعه هستند، همه در رفتارها و تصمیم‌گیری‌هایشان به نقطهٔ مشترکی می‌رسند و رابطه‌هایشان چنان درهم تنیده شده که تماشاگر عملاً نمی‌تواند میان خوب و بد تفاوتی قائل شود. جدا از گفت‌وگونویسی بی‌پروا که مهم‌ترین ویژگی فیلم و شاخصهٔ بزرگ آن است نزدیک‌تر یک مربع بازیگری فوق‌العاده دارد. در این بین البته اوئن با افزودن یک وجه دیگرآزاری به شخصیت که تنها به مدد بازی با اجزای صورت و به ویژه نگاهش به‌دست آمده ـ خود را به شاخص‌ترین عضو گروه بازیگران بدل می‌کند.
فیلم یک ویژگی دیگر هم دارد. لندنِ نزدیک‌تر تصویری کامل از این شهر با تمام ویژگی‌هایش است؛ تصویری که در فیلم‌های این مقطع زمانی کمتر می‌توان سراغش را گرفت.
