فیلم تروآ – معرفی و بررسی و تحلیل – Troy 2004

سال تولید : ۲۰۰۴
کشور تولیدکننده : انگلستان، مالت، آمریکا
محصول : کالین ویلسن، دایانا رتبن
کارگردان : ولفگانگ پترسن
فیلمنامه‌نویس : دیوید بنیوف، برمبنای اشعار هومر
فیلمبردار : راجر پرات
آهنگساز(موسیقی متن) : جیمز هورنر
هنرپیشگان : براد پیت، اریک بانا، اورلاندو بلوم، دایان کروگر، برایان کاکس، شان بین، برندان گلیسن، جولی کریستی، جولیان گلاور، پیتر اوتول و رُز برن
نوع فیلم : رنگی، ۱۶۳ دقیقه

۳۲۰۰ سال قبل. ̎هکتور̎ (بانا) و ̎پاریس̎ (بلوم)، شاهزاده‌های تروآ، در مهمانی ̎منه‌لاس̎ (گلیسن)، پادشاه اسپارت‌ها سرگرم می‌شوند. اما در سفر بازگشتشان، ̎پاریس̎، ̎هکتور̎ را باخبر می‌کند که ̎هلن̎ (کروگر)، همسر شاه را هم با خودش آورده است. ̎منه‌لاس̎ از برادرش، ̎آگامنون̎ (کاکس)، می‌خواهد ارتشی از سربازان یونانی گرد آورد و ̎هلن̎ را به او بازگرداند.

̎آشیل̎ (پیت)، سلحشور معروف، با وجود آن‌که ̎آگامنون̎ را تحقیر می‌کند، با اصرار مادرش، ̎تتیس̎ (کریستی) ـ که معتقد است این کار باعث ابدی شدن نامش خواهد شد ـ به اردوگاه ̎آگامنون̎ می‌پیوندد. کشتی ̎آشیل̎ پیش از دیگران به ساحل تروآ می‌رسد و یک ̎سرپل̎ نظامی می‌گشاید و ̎بریزیس̎ (برن) را که به اسارت گرفته‌اند، اغوا می‌کند. ̎پاریس̎ داوطلب می‌شود که جنگ و دعوا را با دوئلی بین خودش و ̎منه‌لاس̎ حل و فصل کند اما او مغلوب می‌شود و همین مسئله ̎هکتور̎ را مجبور می‌کند ̎منه‌لاس̎ را به قتل برساند. ̎آگامنون̎ دستور حمله به تروآ را صادر می‌کند.

حمله عقب رانده می‌شود. سرانجام ̎آشیل̎ به طرف دروازه‌های تروآ هجوم می‌برد، ̎هکتور̎ را به چالش طلبیده، به قتل می‌رساند. حالا ̎پریام̎ (اوتول)، پادشاه تروآ مخفیانه به دیدار ̎آشیل̎ می‌رود و موفق می‌شود جسد پسرش را بازپس بگیرد و ̎بریزیس̎ را نیز با خود ببرد. یونانی‌ها وانمود می‌کنند عقب‌نشینی کرده‌اند و اسبی بزرگ و چوبی بر جای باقی می‌گذارند که اهالی تروآ آن را به داخل شهر می‌برند. شب که فرا می‌رسد، سربازان یونانی از درون اسب بیرون می‌آیند و شهر را به خاک و خون می‌کشند.

در نبردی که درمی‌گیرد، ̎آگامنون̎، ̎پریام̎ را می‌کشد؛ اما بعد به‌دست ̎بریزیس̎ به قتل می‌رسد، و ̎آشیل̎ را هم ̎پاریس̎ از بین می‌برد.

نسخه‌ٔ هالیوودی جنگ تروآ براساس منظومهٔ ایلیاد هومر، حاصل چراغ سبز کمپانی‌های هالیوودی به تولید محصولات پُرخرج تاریخی پس از موفقیت همه‌جانبهٔ گلادیاتور ریدلی اسکات (۲۰۰۰) بود. فیلم را پترسن کارگردانی کرد که در کارنامه‌اش هم فیلم‌های عظیم ـ داستان بی‌پایان (۱۹۸۴) و توفان تمام‌عیار (۲۰۰۰) ـ را داشت و هم اکشن‌های هالیوودی مثل هواپیمای رئیس جمهور (۱۹۹۷).

ویژگی مهم نسخهٔ پترسن این است که تکلیفش با خودش روشن است. یعنی قرار بوده تروآ یک فیلم پُرفروش تابستانی باشد و به ستاره‌هایش تکیه کند که دقیقاً همین کار را می‌کند و در کنار این، عظمت‌نمائی فیلم‌های تاریخی را هم به رخ تماشاگرش و احیاناً آکادمی اسکار بکشد که در اولی کاملاً موفق است و در دومی نه.

روایت پترسن با این‌که مشکلات زیادی دارد ـ مهم‌ترینش شکل زمانی که انگار همه‌چیز در چند روز اتفاق می‌افتد، نه سال‌ها ـ اما فیلم پر حس‌وحالی است و رابطه‌هایش خوب از کار درآمده. بازی‌های فیلم یک‌دست است و به لحاظ تکنیکی هم از فیلم‌های نمونه‌ای زمان خودش به شمار می‌آید. صحنهٔ مبارزهٔ ̎آشیل̎ با ̎هکتور̎ با ریزه‌کاری‌های بازیگری این دو، موسیقی شنیدنی هورنر و کارگردانی حساب شدهٔ پترسن از صحنه‌های ماندگار تروآ است.

---

  این نوشته‌ها را هم بخوانید ​