فیلم اسپایدرمن ۲ – معرفی و بررسی و تحلیل – Spider-Man 2 2004
سال تولید : ۲۰۰۴
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : آوی آراد و لورا زیسکین
کارگردان : سام ریمی
فیلمنامه‌نویس : آلوین سارجنت، برمبنای داستانِ آلفرد گاف، مایلز میلار و چابن از داستان مصورِ استن لی و استیو دیتکو
فیلمبردار : بیل پوپ
آهنگساز(موسیقی متن) : دَنی الفمن و بارت هندیکسن
هنرپیشگان : توبی مگوایر، کرستن دانست، جیمز فرانکو، آلفرد مولینا، رُزمری هریس، ج. ک. سایمنز، دانا مورفی، دیلن بیکر، دانیل گیلیس و بیل نان
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۷ دقیقه
̎پیتر پارکر̎/ ̎اسپایدرمن̎ (مگوایر) خود را از فعالیت‌های نجات‌بخش کنار کشیده و با زحمت درسش را در دانشگاه کلمبیا ادامه می‌دهد و کماکان به‌عنوان عکاسی نیمه‌وقت برای روزنامهٔ زرد ̎دیلی باگل̎ کار می‌کند و در وقت محدودی هم که برایش باقی می‌ماند به‌عنوان پیک، سفارش‌های یک پیتزافروشی را انجام می‌دهد. از طرف دیگر، احساسات غیرقابل توصیفش نسبت به ̎مری جین̎ (دانست) مدام به رخش کشیده می‌شود:
چهرهٔ ̎مری جین̎ بر روی آفیش‌های تبلیغاتی نوعی عطر در سراسر شهر به چشم می‌خورد و به‌تازگی هم در یکی از اجراهای تیاتری ̎اهمیت ارنست بودن̎ بازی کرده و هنرنمائی‌اش مورد استقبال قرار گرفته است. ̎هری آزبرن̎ (فرانکو) که به شدت در تکاپو است تا شکست پدرش، ̎نورمن̎ را به موفقیت تبدیل کند و هنوز مرگ پدر عذابش می‌دهد، مبلغ هنگفتی سرمایه‌گذاری کرده و از دانشمندی به نام ̎دکتر اکتاویوس̎ (مولینا) حمایت مالی می‌کند.
̎اکتاویوس̎ اعتقاد دارد که خیلی زود به کمک ̎هم‌جوشی̎ و گداختی مستمر، یک سرچشمهٔ انرژی همیشگی خلق خواهد کرد و به قول خودش: ̎موفقیت در این کار، قدرت خورشید را در کف دستانم قرار خواهد داد.̎
اما همان‌طور که تجربهٔ ̎نورمن آزبرن̎ او را به موجودی خبیث و دیوانه تبدیل کرد، عین همین اتفاق برای ̎اکتاویوس̎ می‌افتد؛ در مقابل چشم عده‌ای ناظر، اسباب‌بازی الکتریکی‌اش مشکلی پیدا می‌کند و چهار اهرم بزرگ فلزی‌اش به شاخک‌هائی مرگبار باقدرت و سرعتی اعجاب‌انگیز تبدیل می‌شود؛ شاخک‌هائی که به کمک آنها، ̎اکتاویوس̎ می‌تواند هم‌چون عنکبوتی راحت از دیوارها بالا و پائین برود.
نخستین رویاروئی ̎اسپایدرمن̎ با ̎اکتاویوس̎ در داخل و اطراف بانکی صورت می‌گیرد که ̎اکتاویوس̎ قصد سرقت از آن را دارد. دکتر این رویاروئی را حساس‌تر نیز کرده و عمه ̎میِ̎ محبوب (هریس) ̎پیتر پارکر̎ را به گروگان گرفته و از بالای عمارتی آویزان کرده است. اما برای ̎پیتر پارکر̎، این درگیری‌ها دیگر شور و هیجان سابق را ندارند…
پس از این فرضیه اسپایدرمن ۲ با نگاه ̎فرد صاحب قدرت در مقابل جامعه مسئولیت دارد̎ کاملاً در جهت توجیه عملکرد سیاسی جمهوری‌خواهان ایالات متحد به رهبری جرج بوش و حمله به عراق است، فیلم از نظر سینمائی فاصله‌ای آشکار با قسمت اول دارد. اگر نخستین قسمت اسپایدرمن (ساختهٔ خود ریمی، ۲۰۰۲) یک مُدل نمونه‌ای در اقتباس داستان مصورها بود، این‌جا قصه چنان پی‌رنگ داستانی جذابی دارد که ریمی نمی‌تواند تنها به فکر تصویری کردن داستان مصورش باشد و تن به بازی با میزانسن‌ها و نمابندی در جهت خط قصه می‌دهد.
اسپایدرمن ۲ به واسطهٔ خبیث فوق‌العاده‌ای که دارد، تماشاگرش را کاملاً در انتخاب نیک و بد سردرگم می‌کند. از یک طرف ̎پیتر پارکر̎ که می‌خواهد به زندگی واقعی برگردد چشم به زشتی‌های جامعه‌اش می‌بندد و از طرف دیگر ̎دکتر اتاویوس̎ چنان قربانی اتفاقی که برایش رخ داده می‌شود که تماشاگر نمی‌تواند برایش دل نسوزاند. اوج این نگاه خاکستری به شخصیت‌ها هم در صحنهٔ پایانی ـ که ̎اکتاویوس̎ خودش را قربانی می‌کند ـ است که فیلم ریمی را به یکی از نمونه‌های کلاسیک در ژانر خودش تبدیل می‌کند.
جلوه‌های ویژهٔ فیلم دوم، دیگر مشخصهٔ این بخش است که از آن شمایل کارتونی فیلم اول فاصله گرفته و باورپذیرتر به نظر می‌رسد. رابطهٔ ̎پیتر̎ و ̎مری جین̎ هم با رفت و برگشت‌های جذابش دیگر برگ برندهٔ ریمی در فیلم دوم است.