دانشمندان توانستند عملکرد کلیه‌ها را بازسازی کنند و آسیب ناشی از دیابت را روی کلیه‌های موش معکوس کنند
یک تیم بین المللی از دانشمندان راهی برای بازسازی کلیه های آسیب دیده در اثر بیماری، بازیابی عملکرد و جلوگیری از نارسایی کلیه پیدا کرده‌اند. این کشف می تواند درمان عوارض ناشی از دیابت و سایر بیماری‌ها را به شدت بهبود بخشد.
دیابت مشکلات زیادی در بدن ایجاد می کند، اما یکی از شایع‌ترین آنها بیماری کلیوی است. دوره‌های طولانی افزایش قند خون می‌تواند به نفرون‌ها، یعنی واحدهای تصفیه‌کننده کوچک در کلیه‌ها، آسیب برساند که می‌تواند منجر به اختلال عملکرد کلیه و در نهایت نارسایی شود.
در تحقیق جدید، محققان در سنگاپور و آلمان یک مقصر بالقوه را بررسی کردند – پروتئینی به نام اینترلوکین-11 (IL-11) که در ایجاد زخم در سایر اندام ها در پاسخ به آسیب نقش دارد.
در بررسی دقیق‌تر در آزمایش‌های روی موش، این تیم دریافتند که وقتی کلیه‌ها آسیب می‌بینند، سلول‌های پوشاننده لوله‌های کوچک داخلی آنها IL-11 را آزاد می‌کنند که رشد سلولی را کند می‌کند و باعث ایجاد یک آبشار مولکولی از التهاب و زخم می‌شود.
اما هنگامی که IL-11 با استفاده از موش هایی که از نظر ژنتیکی فاقد آن هستند مسدود می‌شود یا به موش ها آنتی بادی می دهند که آن را مسدود کند، از این روند جلوگیری می‌شود و سلول های سالم می توانند برای معکوس کردن آسیب موجود بازسازی شوند.
پروفسور استوارت کوک، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: “ما دریافتیم که IL-11 عملکرد آسیب‌رسان در کلیه دارد و باعث ایجاد بیماری مزمن کلیه می‌شود.” ما همچنین نشان دادیم که درمان ضد IL11 می‌تواند نارسایی کلیه را درمان کند، بیماری مزمن کلیوی را معکوس کند، و عملکرد کلیه را با القای بازسازی در موش‌ها بازیابی کند، در حالی که برای استفاده طولانی‌مدت ایمن است.
این تیم این یافته را در آزمایشات روی سلول های کلیه انسان در ظروف آزمایشگاهی دنبال کردند و نتایج مشابهی را مشاهده کردند. محققان یک آنتی بادی IL-11 را به سلول‌های مبتلا به بیماری کلیوی دیابتی تزریق کردند و دریافتند که سلول‌های لوله‌ها یا توبول کلیه می‌توانند دوباره تکثیر شوند، که زخم و التهاب را معکوس کرد و در نهایت عملکرد اندام را بازسازی کرد.
گرچه نتایج امیدوارکننده به نظر می رسند، مهم است بدانیکم که این تحقیق هنوز در مراحل اولیه است و نتایج ممکن است قابل تعمیم به آزمایش های انسانی نباشد. با این حال، این یک هدف جدید و جذاب برای دانشمندان است که در هنگام توسعه درمان‌ها، آن را هدف قرار دهند.
این تحقیق در مجله Nature Communications منتشر شده.
منبع: دانشگاه ملی دوک سنگاپور
