کتابی که در سال ۱۹۲۷ امانت گرفته شده بود، تقریباً یک قرن دیرتر به کتابخانه‌ای در کالیفرنیا بازگردانده شد
به گفته گاردین، این کتاب توسط جیم پری دوباره پیدا شد، زمانی که او در حال بررسی جعبه کتاب‌هایی بود که متعلق به همسر فقیدش، ساندرا لرند پری بود.
در ۱۰ مه ۲۰۲۳، پری کتاب را پس از نزدیک به یک قرن برگرداند و به سادگی آن را بدون ذکر نام در میز جلوی کتابخانه گذاشت.
-------
علت و عوارض مشکل پزشکی از چیست؟
او به واشنگتن پست گفت: «این یک کتاب قدیمی است که برای پنج نسل در خانواده ما بوده است.»
خوشبختانه برای پری، کتابخانه در سال ۲۰۱۹ جمع‌آوری هزینه‌های دیرکرد را متوقف کرده بود. در غیر این صورت، او از نظر تئوریک حدود ۱۷۵۶ دلار هزینه تأخیر بدهکار بود، زیرا جریمه‌های معوقه زمانی که کتاب در ابتدا بررسی می‌شد یک سکه نیکلی در روز بود.
کریس کریدن، مدیر کتابخانه گفت: «این قدیمی‌ترین کتابی است که تا به حال دیده‌ام. پیش آمده کتاب‌هایی را بعد دو یا سه سال، یا حتی پنج سال بازپس گرفته باشیم، اما هرگز چنین وقفه طولانی رخ نداده بود.
با انتشار اخبار تأخیر باورنکردنی بازگشت پری، او داستان داستان را به اشتراک گذاشت. آن طور که توضیح می‌دهد، او در حال عبور از جعبه‌های قدیمی و به هم ریختگی خانه‌اش بود که برخی از آن‌ها سال‌ها دست نخورده و باز نشده بود.
او گفت: من ۷۵ سال دارم اما بسیار سالم هستم. اما من نمی‌خواهم بچه‌هایم را با انبوهی از چیز‌های قدیمی ر‌ها کنم. »
پری و همسرش ساندرا بیش از ۳۰ سال با هم در سنت هلنا زندگی می‌کردند. او در سال ۲۰۱۵ درگذشت و دو سال بعد، پری تصمیم گرفت وسایل آن‌ها را جمع کند و به جنوب به ناپا برود. همراه او جعبه‌هایی از کتاب‌های قدیمی بود که از نسلی به نسل دیگر از خانواده همسرش منتقل شده بود.
پری گفت که بیشتر کتاب‌های قدیمی به قفسه‌های کتابخانه خانه‌اش راه پیدا کردند. اما وقتی متوجه شد که کتاب امانتی، ترجیح داد آن را به کتابخانه عمومی سنت هلنا بازگرداند.
یکی از کارکنان کتابخانه کتاب را روی میز کریدن گذاشت و وقتی او برای بررسی آن به دفترش بازگشت، متوجه شد که چقدر قدیمی است. صفحات آن از هم می‌پاشیدند و صحافی چرمی آن حتی دیگر به بسیاری از صفحات وصل نمی‌شد. اما سپس مهر سیاه رنگ و رو رفته تاریخ سررسید کتاب، ۲۱ فوریه ۱۹۲۷ و پیامی را دید که می‌گفت می‌توان آن را برای دو هفته نگه داشت.
هر چند چیز دیگری توجه او را جلب کرد. این کتاب دارای دو شماره دسترسی بود که از‌شناسه‌های منحصربه‌فرد برای پیگیری کتاب‌های کتابخانه در زمان تأسیس استفاده می‌شد. این احتمالاً به این معنی است که کتاب بخشی از مجموعه اصلی کتابخانه بوده است. طبق گفته کریدن، دومین شماره الحاق به احتمال زیاد زمانی که شهر کتابخانه را در سال ۱۸۹۲ صاحب شد و موجودی آن را به روز کرد، روی کتاب زده شد.
یک هفته بعد، پری برای عروسی‌ای به مینه‌سوتا رفته بود که در اتاقش در یک هتل روی آی‌پد ، اخبار این دیرکرد عجیب عودت کتاب را دید!
این کتاب اکنون در محفظه‌ای شیشه‌ای در نزدیکی ورودی کتابخانه به نمایش گذاشته شده است و جلدش باز شده تا مهر تاریخ بازگشت را نشان دهد. کریدن گفت که ممکن است در نهایت به یک جعبه بایگانی منتقل شود.
با این حال، درسی که از این داستان می‌گیریم این است: «برای برگرداندن کتاب هرگز دیر نیست!»
