کیت آزمایشگاه انرژی اتمی Gilbert U-۲۳۸ برای کودکان با مواد رادیواکتیو واقعی! دهه عجیب ۱۹۵۰

دهه ۱۹۵۰، دهه عجیبی بود و شرایط جنگ هم بر انبوه فناوری‌های در دسترس یا فناوری‌هایی که مردم از دیدن آنها شگفت‌زده می‌شدند، می‌افزود. رویا‌های کشتی‌های موشکی، فضای ماورای جو و انرژی اتمی تخیل جوانان را در سراسر آمریکا مشغول کرده بود.

در غوفای شور و نشاط عصر اتمی، یک محصول عجیب توجه‌ کودکان را به خود جلب کرده بود:

کیت آزمایشگاه انرژی اتمی Gilbert U-۲۳۸ . یک اسباب‌بازی آموزشی واقعاً خارق‌العاده و جسورانه که شگفتی‌های علم هسته‌ای را مستقیماً به دست کاوش‌گران جوان باهوش می‌رساند.

کیت آزمایشگاه انرژی اتمی توسط ذهن مبتکری به نام آلفرد کارلتون گیلبرت، ابداع شده بود. او یک مخترع رویایی اسباب‌بازی و مدافع بی‌وقفه آموزش دانش همگانی بود.

این کیت که در سال ۱۹۵۰ وارد بازار شده بود، به عنوان شاهدی جسورانه از دورانی بود که قدرت اتمی هم مورد احترام بود و هم در نوع خود حالت معمایی داشت و روح اکتشاف علمی جوانان را تحریک می‌کرد.

آزمایشگاه انرژی اتمی Gilbert U-۲۳۸ یک اسباب بازی و مجموعه آموزشی واقعی رادیواکتیو بود. این مجموعه ۴۹.۵ دلاری همراه با چهار نمونه سنگ معدنی حاوی اورانیوم (اتونیت، توربرنیت، اورانینیت و کارنوتیت)، و همچنین یک شمارنده تابش گایگر-مولر و ابزار‌های مختلف دیگر ارائه شد.

این مجموعه همچنین با یک کتاب کمیک با حضور داگوود از کمیک استریپ محبوب Blondie همراه بود. عنوان کتاب این بود:”بیاموزید که داگوود چگونه اتم را می‌شکافند” و در ارتباط با ژنرال لزلی گرووز، مدیر پروژه منهتن نوشته شده بود.

آلفرد کارلتون گیلبرت که یک ورزشکار، شعبده باز، اسباب بازی ساز، تاجر و مخترع مجموعه معروف Erector Set بهم بود.

گیلبرت معتقد بود که اسباب‌بازی‌ها پایه و اساس ساختن یک «شخصیت مستحکم آمریکایی» هستند و بسیاری از اسباب‌بازی‌های او برای آن‌ها نوعی اهمیت آموزشی دارند.

آزمایشگاه انرژی اتمی تنها یکی از دوجین کیت آزمایشگاهی واکنش شیمیایی موجود در بازار در آن زمان بود. اسباب‌بازی‌های گیلبرت اغلب شامل دستورالعمل‌هایی در مورد اینکه چگونه کودک می‌تواند از این مجموعه برای اجرای «نمایش جادویی» خود استفاده کند.

برای والدین، گیلبرت این‌ایده را مطرح کرد که استفاده مجموعه‌هایی از واکنش‌های شیمیایی، فرزندانشان را به سمت شغلی آینده‌دار در علم و مهندسی سوق می‌دهد.

این آزمایشگاه کوچک حاوی یک محفظه ابری بود که به بیننده اجازه می‌داد تا ذرات آلفا را که با سرعت بسیار حرکت می‌کردند، تماشا کند، یک وسیله اسپینتاریسکوپی که نتایج تجزیه رادیواکتیو را روی صفحه فلورسنت نشان می‌داد و یک بخش الکتروسکوپی که رادیواکتیویته مواد مختلف را اندازه‌گیری می‌کرد.

تبلیغات اولیه گیلبرت ادعا می‌کرد که هیچ یک از مواد نمی‌تواند خطرناک باشد. دستورالعمل‌ها با اخطار به کاربران مبنی بر عدم شکستن مهر و موم روی سه شیشه نمونه سنگ، تمیزی آزمایشگاه را تشویق کردند.

زیرا «آن‌ها تمایل به پوسته پوسته شدن و خرد شدن دارند و شما در معرض خطر پخش شدن سنگ معدن رادیواکتیو در آزمایشگاه خود قرار می‌گیرید. این سطح شمارش پس‌زمینه را افزایش می‌دهد، بنابراین نتایج آزمایش‌ها را با تحریف عملکرد شمارنده گایگر مختل می‌کند.»

کپی کاتالوگ گیلبرت شامل این اطمینان بود که «تمامی مواد رادیواکتیو موجود در آزمایشگاه انرژی اتمی توسط آزمایشگاه‌های اوک ریج، بخشی از کمیسیون انرژی اتمی، به عنوان کاملاً ایمن تأیید شده‌اند.»

این مجموعه در ابتدا به قیمت ۴۹. ۵۰ دلار (معادل ۵۶۰ دلار در سال ۲۰۲۱) فروخته شد و شامل موارد زیر بود:

شمارنده گایگر-مولر با باتری
الکتروسکوپ
اسپینتاریزکوپ
اتاقک ابر ویلسون با منبع آلفای کوتاه مدت (Po-۲۱۰) به شکل سیم
چهار ظروف شیشه‌ای حاوی نمونه‌های سنگ معدنی حاوی اورانیوم طبیعی (U-۲۳۸) (اتونیت، توربرنیت، اورانینیت و کارنوتیت از “منطقه فلات کلرادو”)
منابع تشعشعات سطح پایین:
بتا آلفا (Pb-۲۱۰)
بتا خالص (احتمالاً Ru-۱۰۶)
گاما (Zn-۶۵)
“کره‌های هسته ای” برای ساخت مدل یک ذره آلفا

کتاب راهنمای انرژی اتمی گیلبرت

یک کتاب دستورالعمل ۶۰ صفحه‌ای نوشته دکتر. رالف‌ای. لپ
کتاب کمیک مقدمه‌ای بر رادیواکتیویته نوشته شده توسط ژنرال لزلی گرووز (مدیر پروژه منهتن) و جان آر. دانینگ (فیزیکدانی که شکافت اتم اورانیوم را تأیید کرد)
جستجو برای اورانیوم – کتابی است که در سال ۱۹۴۹ توسط کمیسیون انرژی اتمی و سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده منتشر شد.
سه عدد باتری C

با این حال، کیت آزمایشگاه انرژی اتمی بدون بحث نبود. با افزایش آگاهی از خطرات بالقوه مرتبط با رادیواکتیویته، نگرانی‌هایی در مورد ایمنی قرار دادن کودکان در معرض مواد رادیواکتیو، صرف نظر از اینکه این سطوح حداقلی هستند، ایجاد شد.

منتقدان استدلال کردند که این کیت فعالیت‌های بالقوه خطرناک را ترویج می‌کند و شک و تردید‌هایی را در مورد مناسب بودن چنین اسباب بازی برای ذهن‌های جوان ایجاد می‌کند.

در پاسخ به این نگرانی‌ها، گیلبرت اقداماتی را برای رسیدگی به مسائل ایمنی انجام داد. کتابچه راهنمای دستورالعمل بر اهمیت برخورد مسئولانه با مواد، پرهیز از قرار گرفتن در معرض طولانی مدت و حفظ فاصله ایمن از منابع رادیواکتیو تأکید کرد.

گیلبرت همچنین از تخصص دانشمندان و مربیان استفاده کرد تا اطمینان حاصل شود که کیت تعادلی بین آموزش علمی و اقدامات احتیاطی ایمنی ایجاد می‌کند.

در سال ۲۰۰۶، نشریه فرهنگ پاپ، مجله رادار، مجموعه آزمایشگاهی را یکی از ۱۰ اسباب بازی خطرناک تمام دوران نامید.

مجله حرفه‌ای IEEE Spectrum در سال ۲۰۲۰ بررسی دقیق‌تری را منتشر کرد که این کیت را در زمینه تاریخچه کیت‌های آموزش علوم و نگرانی‌های ایمنی مورد بحث قرار داد.

البته این کیت قیمت بالایی داشت و میزان فروش نه‌چندان زیاد آن به این دلیل بود و نه نگرانی امنیتی.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
[wpcode id="260079"]