دیروز سازمان بهداشت جهانی گفت که کرونا دیگر یک اورژانس بهداشت جهانی نیست – اما این گفته واقعا به چه معنی است و چرا مردم شتاب‌زده، درک اشتباهی از این گفته پیدا کرده‌اند؟
کارشناسان سازمان جهانی بهداشت (WHO) رسماً اعلام کرده‌اند که کرونا یا کووید دیگر یک وضعیت اضطراری بهداشت عمومی با نگرانی بین‌المللی (Pheic) محسوب نمی‌شود. این گفته همزمان با راهبرد جدید WHO برای انتقال از واکنش اضطراری به مدیریت طولانی مدت بیماری کووید است.
اما این گفته‌ها برای ما چه معنی دارد؟ آیا کرونا از بین رفته؟
مسلما خیر!
کووید همچنان وضعیت همه‌گیر خواهد داشت و کشور‌ها همچنان اختیارات خود را در مورد برخورد با کووید به عنوان یک وضعیت اضطراری در قلمرو خود خواهند داشت (برخی کشور‌ها از جمله ایالات متحده قبلاً به وضعیت اضطراری ملی پایان داده‌اند). با این حال، برای جامعه جهانی به پایان رسیدن دوره واکنش اضطراری را که از 30 ژانویه 2020 آغاز شده بود، مهم است.
-------
علت و عوارض مشکل پزشکی از چیست؟
سازمان بهداشت جهانی تازه، آن هم در سطح جهانی مسئله را از حالت اورژانس خارج کرده، اما همان طور که می‌دانید بسیاری از مردم، مدت زیادی است که کووید را به عنوان یک وضعیت اضطراری تلقی نمی‌کنند!
به عنوان مثال، در بریتانیا، کووید دیگر در نظرسنجی عمومی اداره آمار ملی در مورد مسائل کلیدی پیش روی کشور، مهم تلقی نمی‌شود. بر اساس این نظرسنجی ، حتی یک سال پیش، از هر پنج بریتانیایی تنها دو نفر بسیار یا تا حدودی نگران کووید بودند.
زمان آن فرا رسیده است که آنچه را که در مورد رفتار انسان در طول همه‌گیری آموخته‌ایم، و آنچه در آینده اتفاق می‌افتد، در نظر بگیریم.
در روز‌های اولیه همه‌گیری، بسیاری از دانشمندان علوم رفتاری، کنجکاو بودند بدانند که آیا برخی از عادات در دوره همه‌گیری بیماری همیشه باقی می‌مانند. مثلا آیا ماسک‌های صورت تبدیل به یک جزء اصلی پوشش ما می‌شوند؟
مشخص شد که برای اکثر مردم، این بیماری همه گیر به طور دائم رفتار و عادات ما را تغییر نداده یا یک “عادت جدید” ایجاد نکرده است.
با نگاهی دوباره به بریتانیا، استفاده از ماسک صورت به طور مداوم کاهش یافته است، به طوری که ارقام ماه گذشته نشان می‌دهد که کمتر از یک نفر از هر شش بزرگسال اخیراً از ماسک صورت استفاده کرده. استفاده منظم احتمالا بسیار کمتر رایج است.
فاصله‌گذاری اجتماعی، به جز در بخش نسبتاً کمی از مردم، به ویژه آن‌هایی که در برابر کووید آسیب پذیرترند، مدت‌هاست که از بین رفته.
همه‌گیری کووید به ما آموخته است که چگونه رفتار انطباقی است، به‌ویژه اینکه چه تعداد از مردم قبول کردند که رفتار خود را برای حفظ امنیت خود و دیگران تغییر دهند.
اکثر مردم در طول اوج همه‌گیری از قوانین پیروی می‌کردند، مهم نبود چقدر سخت باشد. اما با افزایش پوشش واکسن و کاهش خطر برای اکثریت، رفتار ما تغییر کرد.
از سال 2020 تاکنون نزدیک به 7 میلیون نفر به خاطر ابتلا به کرونا درگذشته‌اند. برای برخی، به ویژه آن‌هایی که از نظر بالینی آسیب‌پذیر هستند، اورژانس هنوز تمام نشده است و ممکن است هرگز تمام نشود. WHO به ما یادآوری کرده کرونا هنوز مسئول میلیون‌ها عفونت و هزاران مرگ در هفته در سراسر جهان است.
همچنین ما با بیماری کرونای مزمن هم مواجه هستیم، پس صد‌ها میلیون نفر نیاز به مراقبت طولانی مدت دارند.
مسئول پیشگیری از موارد اضطراری بهداشت عمومی صرفا مردم نیستند. اقداماتی که اکنون دولت‌ها، کارفرمایان و مقامات بهداشتی می‌توانند انجام دهند، می‌توانند در برابر شرایط اضطراری بهداشت عمومی آینده محافظت‌کننده باشد.
مقابله سیستماتیک با اطلاعات نادرست ، بهبود تهویه در مدارس ، محل‌های کار، و سایر فضا‌های عمومی سرپوشیده، و دادن مرخصی‌های مناسب استعلاجی با حقوق، همگی راه‌های خوبی برای شروع ساختن جوامع انعطاف‌پذیرتر برای آمادگی برای همه‌گیری بعدی هستند.
سیمون نیکلاس ویلیامز ، مدرس روانشناسی، دانشگاه سوانسی
منبع: The Conversation
