پرندگان ممکن است به دلیل بی بند و باری یا مهاجرت‌های طولانی از هم جدا شوند

در انسان‌ها دلایل جدایی متعدد هستند. اما وفادار نبودن و نیز گذران زمان کم زوج‌ها با هم از دلایل جدایی ممکن است باشند. جالب است که در پرندگان هم ممکن است وضعیت مشابهی حکمفرما باشد.

تصور می‌شود که بیش از ۹۰ درصد از گونه‌های پرندگان معمولاً دست کم در یک فصل تولید مثل، فقط یک جفت دارند. با این حال، برخی از پرندگان تک‌همسر، علیرغم زنده ماندن جفت اصلی‌شان، برای فصل تولیدمثل بعدی، به سراغ شریک دیگری ‌می‌روند – رفتاری که آن را با عنوان «طلاق» پرندگان می‌توانیم بنامیم.

تعدادی از تحقیقات به عوامل احتمالی مرتبط با چنین جدایی‌هایی پرداخته‌اند، ولی کارشناسان می‌گویند این تحقیق‌ها بر روی گونه‌ها یا گروه‌هایی از گونه‌ها تمرکز دارند.

اکنون محققان می‌گویند که دو عامل کلیدی را یافته‌اند که در طلاق در طیف گسترده‌ای از گونه‌های پرندگان دخیل است: هرزگی نر و مهاجرت‌ها دور!

محققانی از چین و آلمان مقاله‌ای در مجله Proceedings of the Royal Society B منتشر کرده‌اند که از داده‌های منتشر شده قبلی در مورد میزان طلاق برای ۲۳۲ گونه پرنده با داده‌های مرگ و میر و فاصله مهاجرت استفاده کردند. این تیم همچنین بر اساس اطلاعات منتشر شده در مورد رفتار پرندگان، به نر‌ها و ماده‌های هر گونه «امتیاز بی‌بند و باری» جداگانه داد!

آن‌ها همچنین تجزیه و تحلیلی بر اساس روابط تکاملی بین گونه‌ها انجام دادند تا تأثیر اجداد مشترک را در نظر بگیرند.

به عنوان مثال، سهره‌ها، پرستو‌ها، مارتین‌ها، اوریول‌ها و پرندگان سیاه blackbird میزان طلاق و هم بی‌بند و باری مردانه بالا دارند، در حالی که پترل‌ها، آلباتروس‌ها، غاز‌ها و قو‌ها نرخ طلاق و بی‌بند و باری نر پایینی داشتند.

پس به اصطلاح بی‌بند و باری بیشتر پرنده‌های نر با میزان طلاق بالاتر مرتبط است، اما این مورد در مورد بی‌بند و باری پرندگان ماده صدق نمی‌کند.

زمانی که یک پرنده نر بی‌بند و بار است، تعهدش کاهش می‌‌یابد، زیرا توجه و منابع او بین چندین ماده تقسیم می‌شود. این امر از میزان جذابیت او می‌کاهد و بنابراین احتمال “طلاق” در فصل تولید مثل بعدی بیشتر می‌شود.

دکتر زیتان سانگ، یکی از نویسندگان این تحقیق در مؤسسه رفتار حیوانات ماکس پلانک در آلمان می‌گوید: برعکس، یک نر می‌تواند تناسب اندام خود را با جفت‌گیری با چندین ماده افزایش دهد. در نتیجه نرخ طلاق ممکن است در جایی که نرها فرصت‌های بیشتری برای بی‌بند و باری دارند افزایش یابد!

با این حال، سونگ پیشنهاد می‌کند که هرزگی ماده‌ها ممکن است به همان عواقب منجر نشود، زیرا عدم اطمینان در مورد پدری فرزندان می‌تواند منجر به افزایش مشارکت پدرانه نرها شود.

این تیم همچنین دریافت که گونه‌هایی با فواصل مهاجرت طولانی‌تر، نرخ طلاق بیشتری دارند.

پس از مهاجرت، زوج‌ها ممکن است به طور ناهمزمان به مقصد خود برسند، که منجر به موقعیتی می‌شود که در آن ورود زودهنگام ممکن است منجر به جفت شدن با شریک دیگری شود و منجر به جدایی شود.

مهاجرت همچنین می‌تواند منجر به فرود جفت‌ها در مکان‌های مختلف شود و در نتیجه باعث جدایی تصادفی شود. این اثر با افزایش فاصله مهاجرت تشدید می‌شود. این تیم خاطرنشان کرد که مهاجرت‌های طولانی مدت پنجره تولید مثل را محدود می‌کند.

محققان همچنین دریافتند که به نظر می‌رسد میزان مرگ و میر و فاصله مهاجرت با بی‌بند و باری نرها مرتبط است.

منبع: گاردین