بررسی DNA به دست آمده از موهای بتهوون 200 سال بعد از فوت او رازهایی در مورد او و خاندانش را آشکار کرد!
یک دوشنبه طوفانی در مارس 1827، لودویگ فون بتهوون، آهنگساز آلمانی، پس از یک بیماری طولانی درگذشت. او که از کریسمس قبل در بستر بود، دچار زردی یا یرقان شده بود، اندام‌ها و شکمش متورم شده بود، هر نفسی که می‌کشید توام با یک تقلا بود.
در حالی که همکارانش مشغول کار مرتب کردن وسایل شخصی بودند، سندی را کشف کردند که بتهوون ربع قرن قبل نوشته بود، وصیت‌نامه‌ای که از برادرانش درخواست می‌کرد جزئیات وضعیت او را به اطلاع عموم برسانند.
امروزه بر کسی پوشیده نیست که یکی از بزرگترین موسیقیدانانی که جهان تا به حال شناخته است، در اواسط 40 سالگی ناشنوا شده بوده. این یک امر متناقض بود که هنرمندی که زیباترین نغمات را به دنیا ارزانی کرده بود، خود نمی‌توانست جز عالم تخیل، موسیقی خود را بشنود.
اما نزدیک به دو قرن پس از مرگ بتهوون، تیمی از محققان با تجزیه و تحلیل ژنتیکی DNA موجود در نمونه‌های موثق شده موهای او، تصمیم گرفتند وصیت او را به روشی که او هرگز تصورش را هم نمی‌کرد، محقق کنند.
-------
علت و عوارض مشکل پزشکی از چیست؟
یوهانس کراوز، زیست شیمیدان از مؤسسه ماکس پلانک، گفت: «هدف اولیه ما روشن کردن مشکلات سلامتی بتهوون بود، در تاریخچه پزشکی او کاهش شنوایی پیشرونده، که از اواسط تا اواخر دهه دوم عمر او شروع شده بود و در نهایت به ناشنوا شدن تقریبا کامل او در سال 1818 منجر شد وجود داشت.»
علت اصلی این کم شنوایی هرگز شناخته نشده است، حتی برای پزشک شخصی او، سیر ناشنوایی او به گفته دکتر یوهان آدام اشمیت. با وزوز گوش در 20 سالگی شروع شد، به آرامی جای خود را به کاهش تحمل صدا‌های بلند و در نهایت از دست دادن شنوایی در سطوح بالاتر داد و عملاً به کار او به عنوان یک هنرمند نمایش پایان داد.
برای یک نوازنده، هیچ چیز نمی‌تواند طعنه آمیزتر باشد. بتهوون در نامه‌ای خطاب به برادرانش اعتراف کرد که «به طرز ناامیدکننده‌ای رنجیده است» تا جایی که به خودکشی فکر کرده است.
اما این آهنگساز نامی در دوران بزرگسالی‌اش فقط با کاهش شنوایی مواجه نبود. گفته می‌شود حداقل از سن 22 سالگی او از درد‌های شدید شکم و حملات مزمن اسهال رنج می‌برد.
شش سال قبل از مرگ او اولین نشانه‌های بیماری کبدی ظاهر شد، بیماری که گمان می‌رود حداقل تا حدی عامل مرگ او در سن نسبتاً جوان 56 سالگی بوده است.
در سال 2007، تحقیقات پزشکی قانونی روی یک دسته از موهای بتهوون نشان داد که مسمومیت با سرب می‌تواند مرگ او را تسریع کرده باشد، دست کم مسئول علائمی بود که جان او را گرفت.
با توجه به فرهنگ نوشیدن از ظرف‌های سربی و درمان‌های پزشکی آن زمان که شامل استفاده ترکیب‌های دارای سرب می‌شد، این نتیجه گرفته شد.
اما مطابق جدیدترین مطالعه که در ماه مارس امسال منتشر شد، این نظریه رد شده، آنها نشان دادند که دسته مویی که تا به حال تصور می‌شد متعلق به بتهوون است موهای یک زن ناشناس است.
در گام بعد بررسی موهایی که به احتمال از آن خود آهنگساز بودند؛ نشان می‌دهد که مرگ او احتمالاً نتیجه عفونت هپاتیت B بوده است، که با نوشیدن الکل و عوامل آسیب‌رسان کبدی تشدید شده است.
کراوز گفت: “ما نتوانستیم دلیل قطعی برای ناشنوایی بتهوون یا مشکلات گوارشی پیدا کنیم. ”
یک دسته موی معتبر بتهوون، که روی نامه‌ای به تاریخ 1827 چسبانده شده و در سال 2018 توسط کوین براون عضو انجمن بتهوون آمریکا عکس گرفته شده .
از برخی جهات، سؤالات بیشتری در مورد زندگی و مرگ آهنگساز مشهور کلاسیک باقی مانده است. کجا به هپاتیت مبتلا شد؟ چگونه یک دسته از موهای زن برای قرن‌ها به عنوان بتهوون جعل شده بود؟ و چه چیزی درد‌های روده و کم شنوایی او را توجیه می‌کرد ؟
بررسی بیشتر در مورد مقایسه کروموزوم Y در نمونه‌های مو با کروموزوم‌های خویشاوندان نسل پدری بتهوون، به یک عدم تطابق اشاره دارد. به نظر می‌رسد در نسل‌های منتهی به تولد آهنگساز روابطی خارج از ادواج رخ داده است!
یعنی یین هفت نسل قبل، یکی از اجداد پدری یتهوون؛ رابطه زیستی با نسل‌های بعدی نداشته و شخص دیگر جد زیستی بتهوون بوده است. این رویداد در حدود سال 1572 به بعد رخ داده بود.
آیا آشکار کردن این امر هم جزو وصیت بتهوون برای مخفی نکردن چیزی محسوب می‌شود؟! نمی‌دانیم.
این تحقیق در Current Biology منتشر شده.
