ما نیاز به نسخه‌های جدید صفحه‌های طلایی وویجر برای ارسال‌های آتی داریم، آما آنها باید وجوه تاریک تمدن ما را هم بنمایانند
اکنون که چندین دهه از پرتاب وویجر ۱ و وویجر ۲ در سال ۱۹۷۷ می‌گذرد، ما با حسی مبهم از تاریخ به آن زمان نگاه می‌کنیم.
در حالی که فضاپیمای وویجر مأموریت‌های علمی بود، آنها همچنین با خود نشانه‌ای از اشتیاق عمیق‌تری را که در قلب بشریت نهفته است به همراه داشتند: صفحه‌هایی طلایی.
صفحه‌هایی طلایی وویجر به مانند پیامی در بطری برای هر گونه باهوش دیگری بود که ممکن است به آنها برخورد کند. البته احتمال چنین برخوردی خیلی کم است، اما دست‌کم به صورت نمادین این صفحات می‌خواستند مختصر و مفید نژاد ما را روایت کنند.
این صفحات نشان می‌دادند که ما نه تنها برای درک جهان، بلکه برای درک سایر موجودات هوشمند آماده هستیم و خودمان علاقه‌مند به ابراز خود هستیم. آنها همچنین نشان دادند که ما می‌خواهیم با یکدیگر متحد شویم.
کارل سیگن نقش مهمی در انتخاب محتوای صفحات طلایی داشت و گفته بود : «این صفحات تنها در صورتی پخش می‌شوند که تمدن‌های فضایی پیشرفته در فضای بین‌ستاره‌ای وجود داشته باشد، اما پرتاب این «بطری» در اقیانوس کیهانی چیزی بسیار‌امیدوارکننده در مورد زندگی در این سیاره می‌گوید.»
صفحات طلایی شامل صدا‌ها و تصاویری است که جنبه‌هایی از زندگی روی زمین را در بر می‌گیرد. این یک کپسول زمانی است که حاوی صدا‌های طبیعی آب و هوا و حیات وحش زمین، صحبت کردن انسان‌ها به ۵۵ زبان مختلف و پیام‌هایی از رهبران سیاسی آن زمان است. همچنین شامل مجموعه وسیعی از تصاویر، از تصویر بزرگ‌نمایی ساختار DNA گرفته تا عکس‌های زیبایی انسل آدامز از مناظر طبیعی بود.
هر دو فضاپیمای وویجر منظومه شمسی را پشت سر گذاشته‌اند و در فضای بین ستاره‌ای هستند. این صفحات با آنهاست و ما واقعا نمی‌دانیم چه سرنوشتی پیدا می‌کنند.
اما این بدان معنا نیست که تلاش‌ها هدر رفته باشد. در واقع، برخی از مردم از قبل به این فکر می‌کنند که ما می‌توانیم پیام بعدی را در یک بطری (MIAB) که به جهان پهناور ارسال می‌کنیم، قرار دهیم.
در یک مقاله تحقیقاتی منتشر شده در AGU Earth and Space Science، تیمی از محققان بررسی کردند که پیام بعدی ما چگونه باید باشد. عنوان مقاله «پیام در یک بطری – به روز‌رسانی صفحات طلایی – اهداف و محتوای کلیدی پیام است.
این سوابق جدید نه‌تنها تصویری از زمین و تمدن بشری ارائه می‌دهند، بلکه نشان‌دهنده تمایل ما برای برقراری ارتباط با تمدن‌های پیشرفته بیگانه هستند. هدف ما این است که دانش، احساسات، نوآوری‌ها و آرزو‌های جمعی خود را به اشتراک بگذاریم به گونه‌ای که درک جهانی را برساند و تکامل زندگی روی زمین و امید‌ها و نگرانی‌های ما برای آینده فراهم کند.»
یک جنبه دشوار این است که ما نمی‌توانیم بدانیم که آن را برای چه کسی می‌فرستیم و چه نمادگرایی و نشانه‌شناسی ممکن است به نوعی برای آنها معنا داشته باشد.
برای انجام این کار، باید مخاطبان خود را به بهترین شکل ممکن تصور کنیم. سؤالات آزاردهنده زیادی در این مورد وجود دارد. مثلا ما مجبوریم فرض کنیم حداقل از برخی جهات شبیه ما هستند.
کاملاً ممکن است مفاهیمی مانند «تمدن» به طور معناداری در مورد یک هوش بیگانه کاربرد نداشته باشد، اما برای ادامه کار، لازم است یک هوش بیگانه را فرض کنیم که به نوعی شبیه است و تلاش‌های ما برای برقراری ارتباط با آنها معنادار باشد.
البته برخی از محتوای صفحه اصلی آنقدر با اندیشه خوب کار شده بودند که می‌توان آن را نگه داشت و فقط اصلاح کرد و به‌روز‌رسانی برای انعکاس فناوری و زمان فعلی، در آنها صورت داد.
اما برخی از مطالب و پیام‌ها حاوی نواقص و مشکلاتی هستند که باید اصلاح شود.
محتوای جدید باید شامل جدول زمانی تمدن بشری از گذشته باستان تا کنون و علل احتمالی صعود (یا انقراض احتمالی) ما در آینده باشد
نویسندگان یک پیام دو قسمتی را پیشنهاد می‌کنند: یک قسمت حاوی تصاویر ساده‌ای که اطلاعات اولیه درباره بشریت و زمین را نشان می‌دهد و یک مینی کامپیوتر کوچک که می‌تواند حاوی مقادیر زیادی اطلاعات دیجیتال باشد. تومار برای گیرندگان کمتر پیشرفته و مینی کامپیوتر برای گیرندگان پیشرفته‌تر در نظر گرفته شده است.
اگر یک تمدن هوشمند فرازمینی یکی از کپسول‌های زمانی ما را دریافت کند، احتمالاً دو سؤال نسبتاً سریع برای آنها پیش خواهد آمد. اهل کجا هستیم و اهل چه زمانی هستیم؟
برای یک گیرنده پیشرفته، یکی از چیز‌های اصلیکه باید گفته شود این است که در این کهکشان و کیهان وسیع در کجا هستیم. این کار را می‌توان با تصویری از برخی از درخشان‌ترین اجرام کهکشان و جایی که ما نسبت به آنها داریم انجام داد. این می‌تواند بر اساس چیز‌هایی مانند خوشه‌های کروی و تپ اختر‌ها باشد.
سؤال دومی در مورد زمان است. با توجه به ماهیت در حال تغییر جهان، توضیح ما در مورد اینکه از کجا هستیم بستگی به این دارد که گیرنده بداند چه زمانی اطلاعات را ارسال کرده‌ایم.
در غیر این صورت، اگرچه زندگی آینده ممکن است نقشه را با موفقیت رمزگشایی کند، آنها لزوماً خط زمانی وجود انسان را درک نکنند و در نتیجه نتوانند سناریوی کهکشانی را در زمان خاصی در گذشته نشان دهند.
نویسندگان می‌گویند که می‌توانند با گنجاندن سرعت حرکت مجموعه‌های کهکشانی و تپ‌اخترها یا پالسارها مهر زمانی به اسناد زد.
این پیشنهاد برای اطلاعات جدید می‌گوید: «صوت نه تنها شامل صدا‌هایی از محیط طبیعی ما باید باشد، بلکه شامل موسیقی و تعداد بی‌شمار دیگری صدا که معمولاً در زندگی ما با آنها مواجه می‌شویم، باید باشد. همچنین باید همراه با برداشتهایی از ساختار اجتماعی مدرن و پیشرفته هم باید بشود.»
بنابراین تغییراتی نسبت به صفحات طلایی دو نسل پیش باید صورت بگیرد.
مروری دقیق بر طبیعت انسان، در این اطلاعات شاید مناقشه‌برانگیزترین اطلاعات جدید باشد.
نویسندگان فکر می‌کنند که ما باید تاریخ طولانی زندگی روی زمین و چگونگی تکامل ما و تمدن خود را برای گیرندگان احتمالی توضیح بدهیم. موضوع دشوار این است که ما باید برخی از تاریکی‌های هست‌مان را مانند جنگ‌های وحشتناک خودمان را هم تعریف کنیم.در مقابل کامیابی‌ها و هوشمندی‌های ما شاید مقداری از نمایان کردن روزهای تیره ما کم کند.
دستاورد‌های علمی ما، مانند شکاف اتم و اکتشافات فضایی، همراه با نمونه‌هایی از طیف گسترده‌ای از فرهنگ‌ها و دانش مجموعه پیچیده‌ای هستند که باید توضیحشان بدهیم.
این اطلاعات حتی باید حاوی نمونه‌هایی از آرزو‌های انسانی هم باشد.
در هر حال تاثیر این اطلاعات تأثیر آن بر ما و نیز فرستنده‌ها مهم است.
از طریق این کپسول سفر در زمان و فضا، ما همچنین تلاش می‌کنیم تا الهامی به نسل‌های فعلی و آینده بدهیم و متحدشان کنیم و تجربیات مشترک انسانی خود را گرامی بداریم و از آنها محافظت کنیم.
منبع: Universe Today
