سندرم لهجه خارجی (FAS) – توضیح علائم این بیماری عجیب و نحوه تشخیص و درمان آن
سندرم لهجه خارجی (FAS) یک اختلال گفتاری بسیار نادر است که باعث میشود افراد با لهجه خارجی که لهجه مادری آنها نیست صحبت کنند. این وضعیت میتواند به طور ناگهانی به دنبال یک آسیب عصبی یا تروما به مغز، مانند سکته مغزی، آسیب مغزی تروماتیک، یا برخی بیماریهای عصبی رخ دهد. در حالی که FAS ممکن است مانند یک پدیده جذاب و حتی خنده دار به نظر برسد، میتواند پیامدهای اجتماعی و روانی قابل توجهی برای افراد مبتلا داشته باشد که اغلب منجر به سوء تفاهم، انزوای اجتماعی و سرخوردگی میشود.
عجیب بودن سندرم لهجه خارجی
چیزی که سندرم لهجه خارجی را به ویژه عجیب و جذاب میکند، ماهیت ناگهانی و غیرمنتظره تغییرات گفتاری است که ایجاد میکند. تصور کنید که یک روز از خواب بیدار میشوید و متوجه میشوید که صدای شما کاملاً متفاوت است، گویی به زبانی خارجی صحبت میکنید، علیرغم اینکه قبلاً با آن زبان یا فرهنگ آشنا نشدهاید. برای افراد مبتلا به FAS، این تجربه فرضی نیست، بلکه یک واقعیت گیجکننده است. گسست بین هویت درک شده و نحوه صحبت آنها میتواند باعث سردرگمی و ناراحتی شود و منجر به احساس بیگانگی و سردرگمی شود.
تاریخچه سندرم لهجه خارجی
تاریخچه سندرم لهجه خارجی را میتوان به اوایل قرن بیستم ردیابی کرد، اگرچه تا قرن بیستم به طور رسمی به عنوان یک موجودیت بالینی متمایز شناخته نشد. اولین مورد مستند FAS به سال 1907 برمی گردد، زمانی که یک متخصص اعصاب فرانسوی به نام پیر ماری بیماری را توصیف کرد که پس از سکته با لهجه آلزاسی صحبت میکرد. با این حال، تا اواخر قرن بیستم بود که FAS به لطف پیشرفت در تکنیکهای تصویربرداری عصبی و افزایش آگاهی در میان پزشکان، توجه بیشتری را در ادبیات پزشکی به خود جلب کرد. امروزه FAS یک بیماری نادر و ناشناخته باقی مانده است و تنها چند صد مورد مستند در سراسر جهان وجود دارد.
آسیبشناسی سندرم لهجه خارجی
آسیبشناسی زیربنایی سندرم لهجه خارجی به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که از آسیب به مناطق خاصی از مغز که مسئول تولید و بیان گفتار هستند، ناشی میشود. در بیشتر موارد، FAS به دنبال یک توهین عصبی، مانند سکته مغزی یا آسیب مغزی، که مدارهای عصبی پیچیده درگیر در پردازش زبان را مختل میکند، رخ میدهد. این اختلال میتواند به تغییرات ظریف در زمان، ریتم و هماهنگی حرکات گفتار منجر شود و باعث درک لهجه خارجی شود. مطالعات تصویربرداری عصبی نشان داده است که ضایعاتی که نیمکره چپ را تحت تأثیر قرار میدهند، به ویژه در مناطقی مانند ناحیه بروکا و قشر حرکتی، معمولاً با FAS مرتبط هستند.
تشخیص سندرم لهجه خارجی
تشخیص سندرم لهجه خارجی به دلیل نادر بودن و ماهیت ذهنی درک گفتار میتواند چالش برانگیز باشد. پزشکان معمولاً برای تشخیص دقیق به ترکیبی از تاریخچه بیمار، معاینه عصبی و ارزیابی گفتار تکیه میکنند. ویژگیهای کلیدی نشاندهنده FAS شامل شروع ناگهانی الگوهای گفتاری غیر معمول به دنبال یک رویداد عصبی، عدم مواجهه قبلی با لهجه درک شده، و حفظ درک و روان بودن زبان است. مطالعات تصویربرداری عصبی، مانند اسکن MRI نیز ممکن است برای شناسایی ضایعات مغزی یا ناهنجاریهای مرتبط با FAS انجام شود.
راهبردهای درمانی برای سندرم لهجه خارجی
گزینههای درمانی برای سندرم لهجه خارجی محدود است و هیچ رویکرد استانداردی برای مدیریت این بیماری وجود ندارد. گفتار درمانی ممکن است برای کمک به افراد برای بهبود وضوح گفتار و بیان خود توصیه شود، اگرچه اثربخشی چنین مداخلاتی بسته به علت زمینهای و شدت FAS میتواند متفاوت باشد. حمایت و مشاوره روانی اجتماعی نیز ممکن است در کمک به افراد آسیب دیده برای مقابله با تأثیرات روانی FAS، از جمله احساس خجالت، سرخوردگی، و انزوای اجتماعی مفید باشد. در برخی موارد، مداخلات دارویی یا تکنیکهای توانبخشی عصبی ممکن است برای رفع نقصهای عصبی زمینهای که به FAS کمک میکنند در نظر گرفته شود.
اختلالات مشابه سندرم لهجه خارجی
در حالی که سندرم لهجه خارجی یک بیماری منحصر به فرد و نادر است، چندین اختلال گفتاری دیگر وجود دارد که شباهتهای خاصی با FAS دارند. پنج اختلال از این قبیل عبارتند از:
دیسپروزدی: دیسپروزدی یک اختلال گفتاری است که با ناهنجاری در ریتم، آهنگ و الگوهای استرس گفتار مشخص میشود. مانند FAS، دیس پروسودی میتواند در نتیجه آسیب به مراکز زبانی مغز ایجاد شود که منجر به تغییراتی در عروض گفتار میشود که ممکن است به عنوان خارجی یا ناآشنا تلقی شود.
آپراکسی گفتار: آپراکسی گفتار یک اختلال گفتاری حرکتی است که بر توانایی برنامهریزی و اجرای حرکات مورد نیاز برای تولید گفتار تأثیر میگذارد. در حالی که آپراکسی گفتار در درجه اول بر دقت و هماهنگی حرکات گفتار تأثیر میگذارد تا لهجه درک شده، موارد شدید ممکن است منجر به الگوهای گفتاری شبیه به لهجه خارجی شود.
آفازی: آفازی یک اختلال زبانی است که در اثر آسیب به مراکز زبانی مغز ایجاد میشود که معمولاً در نتیجه سکته مغزی یا آسیبهای مغزی ایجاد میشود. در حالی که آفازی در درجه اول بر درک و بیان زبان تأثیر میگذارد، انواع خاصی از آفازی، مانند آفازی بروکا، ممکن است با ویژگیهای گفتاری که شبیه لهجه خارجی است به دلیل اختلال در بیان و روان ظاهر شود.
دیزآرتری: دیس آرتری یک اختلال گفتاری حرکتی است که با ضعف، فلج یا ناهماهنگی عضلات درگیر در تولید گفتار مشخص میشود. مانند FAS، دیزآرتری میتواند منجر به تغییراتی در بیان و وضوح گفتار شود که ممکن است به عنوان خارجی یا لهجه درک شود.
FAS روانزا: FAS روانزا یک نوع نادر از FAS است که در غیاب آسیب یا آسیب عصبی رخ میدهد. در عوض، اعتقاد بر این است که ناشی از عوامل روانشناختی مانند اختلال تبدیلی یا سوء تفاهم است. افراد مبتلا به FAS روانزا ممکن است آگاهانه لهجهای با صدای خارجی را در نتیجه ناراحتی یا آسیب روانی زمینهای اتخاذ کنند.
این نوشتهها را هم بخوانید
