تالولا ویلیس، دختر دمی مور و بروس ویلیس و مبارزه‌اش با بیماری Dermatillomania یا پوست‌کَنی
تالولا ویلیس، دختر دمی مور و بروس ویلیس، به تازگی با انتشار تصویری از چهره خود در اینستاگرام، به آگاهی‌بخشی درباره اختلال پوست‌کَنی یا درماتیلومانیا پرداخته . در این اختلال روانی فرد را به طور وسواسی پوست خود را می‌کند. تالولا، ۳۰ ساله، در این پست همراه با تصویری از خود، پیامی دلگرم‌کننده به افرادی که با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند،فرستاده. او با اشاره به چالش‌های خود در مدیریت این اختلال، بر اهمیت پذیرش و مهربانی با این بیماران تاکید کرده است.
وی همچنین روند بهبودی خود را با انتشار تصاویری از قبل و بعد بهبودی پوستش به اشتراک گذاشت و بیان کرد که بهبودی همیشه به معنای پوست صاف نیست و ممکن است همچنان با افکار مزاحم روبرو باشد. این تصاویر نشان‌دهنده پیروزی‌های کوچک در مسیر مبارزه با این اختلال بودند.
در کنار این مبارزه، تالولا اخیراً از تشخیص اوتیسم خود خبر داد، که برای اولین بار به طور عمومی در اینستاگرام اعلام کرد. وی تأکید کرد که این تشخیص در تابستان اخیر بر روی او گذاشته شده و تأثیر عمیقی بر زندگی‌اش داشته است. او با اشتراک‌گذاری این تجربه، به اهمیت توجه به اوتیسم در زنان پرداخت، چرا که به دلیل تمرکز تحقیقات گذشته بر مردان، بسیاری از زنان تا بزرگسالی تشخیص داده نمی‌شوند.
تالولا با شجاعت و صداقت خود، تجربیاتش را به اشتراک گذاشته و به دیگران در مسیر مقابله با چالش‌های مشابه کمک می‌کند، تا احساس تنهایی نکنند و مسیر بهبودی خود را با قدرت ادامه دهند.
درماتیلومانیا Dermatillomania، که به عنوان اختلال پوست‌کَنی یا Excoriation Disorder نیز شناخته می‌شود، یک اختلال روانی است که در آن فرد مبتلا به طور اجباری و غیرقابل کنترل به پوست‌کَنی وادار می‌شود. این رفتار می‌تواند شامل کندن پوست اطراف ناخن‌ها، صورت، بازوها و سایر نواحی بدن باشد. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً این کار را به دلیل احساس اضطراب، استرس یا برای کسب احساس تسکین انجام می‌دهند.
علائم و نشانه‌ها
- کندن مداوم پوست: که اغلب منجر به آسیب‌دیدگی پوست، ایجاد زخم‌ها و حتی عفونت‌های پوستی می‌شود.
- صرف زمان زیاد: افراد ممکن است ساعت‌ها وقت خود را صرف پوست‌کَنی کنند، به طوری که این رفتار به یک عادت وسواسی تبدیل می‌شود.
- خودآگاهی: بیشتر افراد مبتلا به این اختلال از رفتار خود آگاه هستند و ممکن است احساس شرمندگی یا خجالت کنند، اما نمی‌توانند این رفتار را متوقف کنند.
- تلاش برای پنهان کردن: به دلیل زخم‌ها و آسیب‌های ناشی از پوست‌کَنی، افراد ممکن است تلاش کنند این قسمت‌های بدن را بپوشانند یا از دیگران مخفی کنند.
علل و دلایل
دلایل دقیق درماتیلومانیا هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما پژوهش‌ها نشان می‌دهند که این اختلال ممکن است با اضطراب، افسردگی، وسواس فکری-عملی OCD و اختلالات دیگری که به کنترل تکانه‌ها مربوط می‌شوند، مرتبط باشد. همچنین، برخی از محققان به عوامل ژنتیکی و تغییرات در سطح مواد شیمیایی مغز مانند سروتونین اشاره می‌کنند.
درمان
درمان درماتیلومانیا شامل روش‌های مختلفی می‌شود که به کاهش رفتارهای پوست‌کَنی و مدیریت اضطراب کمک می‌کنند. این روش‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- روان‌درمانی: به ویژه درمان شناختی-رفتاری CBT که به فرد کمک می‌کند الگوهای فکری ناسالم خود را تغییر دهد و راه‌های جدیدی برای مدیریت استرس پیدا کند.
- داروها: ممکن است داروهای ضد افسردگی یا ضد اضطراب برای کمک به مدیریت علائم تجویز شوند.
- مدیریت استرس: تکنیک‌های آرام‌سازی مانند مدیتیشن و تمرینات تنفسی می‌توانند به کاهش تمایل به پوست‌کَنی کمک کنند.
- پوشیدن دستکش یا استفاده از موانع: برای جلوگیری از دسترسی به مناطق مورد نظر.
درماتیلومانیا می‌تواند تاثیرات منفی بر زندگی روزمره فرد داشته باشد، اما با درمان مناسب و پشتیبانی، افراد می‌توانند این اختلال را مدیریت کرده و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.