زمین در ۸ میلیارد سال آینده ممکن است سرنوشت این سیاره تازهکشف شده کنار یک کوتوله سفید را پیدا کند

نگاهی به آیندهی زمین ممکن است چالشبرانگیز باشد؛ چرا که نگرانیهای بسیاری از جمله تغییرات اقلیمی و جنگها در افق دیده میشوند. اما برای اخترشناسان، کشف سیاراتی دوردست که به زمین شباهت دارند، گویی پنجرهای به آیندهای دور باز میکند. اخیراً دانشمندان سیارهای سنگی و تقریباً هماندازهی زمین یافتهاند که در فاصلهای حدود ۴,۰۰۰ سال نوری از ما قرار دارد. این سیاره در اطراف ستارهای به نام کوتولهی سفید (White Dwarf) به نام KMT-2020-BLG-0414 گردش میکند که ستارهای مرده با جرم بسیار زیاد است و میتواند دیدی از سرنوشت زمین در ۸ میلیارد سال آینده به ما ارائه کند.
تغییرات خورشید و اثرات آن بر زمین
پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا، بِرکلی، با استفاده از رصدخانه W. M. Keck در هاوایی، سامانهای را بررسی کردند که در آن سیارهای مشابه زمین، در فاصلهای حدود دو برابر فاصلهی زمین از خورشید، به دور ستارهی خود میچرخد. این کشف میتواند تصوری از آیندهی زمین پس از طی کردن مراحل مختلف تحول خورشید باشد.
در حدود پنج میلیارد سال آینده، خورشید وارد مرحلهی غول قرمز (Red Giant) میشود. در این دوره، خورشید از نظر اندازه بزرگ و به مرور سرد خواهد شد. این تغییرات، ابتدا به نابودی سیارههای نزدیکتر مانند عطارد و زهره منجر میشود و سپس ممکن است به زمین هم درگیر شود.
زمین در اثر «اثر گلخانهای» به چه سرنوشتی دچار خواهد شد؟
البته قبل از تغییرات خورشید، بر اساس پژوهشها در حدود یک میلیارد سال آینده، زمین به دلیل اثر گلخانهای (Greenhouse Effect) و گرم شدن بیش از حد، دچار دگرگونیهای شدیدی خواهد شد که منجر به تبخیر اقیانوسها و از دست رفتن شرایط قابل سکونت میشود. با افزایش دما، سطح زمین به محیطی خشک و غیر قابل سکونت تبدیل خواهد شد. حتی اگر زمین از بلعیده شدن توسط خورشید در مرحلهی غول قرمز بگریزد، با تبخیر منابع آب، امکان ادامهی زندگی در آن به شدت کاهش مییابد.
دوره کوتوله سفید: زمین در مدار یک خورشید مرده
پس از پایان دورهی غول قرمز، خورشید وارد مرحلهی کوتوله سفید (White Dwarf) خواهد شد. در این مرحله، خورشید به هستهای کوچک و سرد تبدیل میشود که دیگر توانایی حفظ گرمای زیادی ندارد. اگر زمین در این مرحله باقی بماند و از بلعیده شدن توسط خورشید در امان بماند، به مدار یک خورشید سرد و کوچک تبدیل میشود. به این ترتیب، زمین ممکن است شبیه به سیارهای شود که در سامانه KMT-2020-BLG-0414 مشاهده شده است.
نقش عدسی گرانشی در کشفهای اخترشناسی
یکی از روشهای بسیار مؤثر در کشف سامانههای دوردست، استفاده از پدیدهای به نام عدسی گرانشی (Gravitational Lensing) است. این پدیده زمانی رخ میدهد که جرمی بسیار بزرگ، مانند ستارهای دور یا حتی یک کهکشان، نیروی گرانشی خود را به کار میگیرد تا نور سیارهها و اجرام دوردستتر را خم کند. این اثر، به اخترشناسان امکان میدهد تا مانند یک ذرهبین طبیعی، جزئیات بیشتری از سامانههای دوردست به دست آورند.
در پژوهش اخیر، این رویداد بهوسیله شبکهی رصدی کرهای به نام Korea Microlensing Telescope Network شناسایی شد که موجب شد ستاره شناسان نور ستارهای که در ۲۵,۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد را تقویت کنند و تصویری واضحتر از سامانه KMT-2020-BLG-0414 مشاهده کنند.
این نوشتهها را هم بخوانید