فیلم‌ های شبیه The Wolf of Wall Street– معرفی 10 فیلم و داستان و نقد و تحلیل آنها

فیلم The Wolf of Wall Street به کارگردانی مارتین اسکورسیزی در سال ۲۰۱۳، اثری جنجالی و پرشور درباره طمع، قدرت، فساد مالی و سقوط اخلاقی در دنیای سرمایه‌داری است. لئوناردو دی‌کاپریو در نقش جردن بلفورت، دلال سهام بی‌پروا و پرحاشیه‌ای بازی می‌کند که با تکیه بر فریب، نمایش و جاه‌طلبی، امپراتوری مالی پرزرق و برقی می‌سازد. در کنار او، جونا هیل، مارگو رابی و متیو مک‌کانهی نیز نقش‌آفرینی‌هایی به‌یادماندنی دارند. فیلم با ریتمی سریع، نریشن طنزآلود، تدوین پویا و انرژی بی‌وقفه، سبک زندگی افراطی و سقوط اخلاقی شخصیت‌ها را به شکلی سرخوشانه اما هشداردهنده به تصویر می‌کشد. این اثر، ترکیبی از سرگرمی، طنز سیاه، نقد اجتماعی و روایت شخصی از تباهی انسان در مسیر پول و قدرت است.

از ویژگی‌های برجسته The Wolf of Wall Street، استفاده گسترده از شکستن دیوار چهارم، نمایش بدون پرده از مصرف مواد مخدر، و پرداخت جذاب و کاریکاتورگونه شخصیت‌هاست. فیلم اگرچه درباره دنیای مالی است، اما در حقیقت، روان‌کاوی عمیق از انسان معاصر و میل بی‌پایان او به برتری، نفوذ و لذت است. در عین حال، اسکورسیزی با هوشمندی، مخاطب را هم‌زمان به وجد و تأمل وامی‌دارد، بی‌آن‌که مستقیم قضاوت کند. تدوین درخشان تلما شون‌میکر و موسیقی پرانرژی انتخاب‌شده، روایت را به سطحی حسی و سینمایی می‌برد. The Wolf of Wall Street اثری است که نه‌تنها سرگرم می‌کند، بلکه تصویری هوشمندانه از جنون سرمایه‌داری مدرن ارائه می‌دهد.

با وجود لحنی طنزآمیز، فیلم به‌وضوح نشانه‌هایی از تراژدی مدرن دارد؛ جردن بلفورت، ضدقهرمانی است که هم برنده است و هم بازنده. شخصیت او برخلاف بسیاری از تریلرهای مالی، به‌جای سقوط در خلأ، در نوعی استمرار قدرت خاکستری باقی می‌ماند. فیلم درباره سیستم‌هایی است که فساد در آن‌ها نه تنها ناپذیرفتنی نیست، بلکه تحسین هم می‌شود. در همین تضاد، بیننده با حسی متناقض از تحقیر و تحسین، به تماشای این سیر افراطی می‌نشیند. The Wolf of Wall Street نه تنها درباره پول، بلکه درباره روان‌شناسی جمعی سرمایه‌داری است که در آن سقوط، شادمانی و رقص همزمان رخ می‌دهند.

1- فیلم Boiler Room

فیلم Boiler Room ساخته‌ی بن یانگر در سال ۲۰۰۰، روایتی واقع‌گرایانه و هشداردهنده درباره دلالان بورس و شرکت‌های شبه‌قانونی است که از طریق تماس‌های تلفنی، مردم را به سرمایه‌گذاری در شرکت‌های جعلی ترغیب می‌کنند. جیووانی ریبیسی، وین دیزل و بن افلک از جمله بازیگران اصلی این فیلم هستند. داستان درباره جوانی است که وارد دنیای فروش تلفنی می‌شود و به‌تدریج متوجه فریب و فساد ساختاری این سیستم می‌گردد. فیلم با لحن مستندگونه و تمرکز بر دیالوگ‌های تند و ساختارهای غیررسمی دنیای مالی، تجربه‌ای ریشه‌دارتر از The Wolf of Wall Street ارائه می‌دهد. شخصیت اصلی با دوگانگی اخلاقی دست‌وپنجه نرم می‌کند و فیلم بیش از هیجان، به مخاطب تلنگر می‌زند.

Boiler Room با وجود فضای خشن و پرانرژی‌اش، بیشتر بر انتخاب‌های اخلاقی و وسوسه‌ی قدرت در انسان تمرکز دارد. در هر دو فیلم، شخصیت‌های اصلی در معرض وسوسه ثروت فوری قرار می‌گیرند، اما هر کدام واکنشی متفاوت نشان می‌دهند. سبک بصری تند، دیالوگ‌های داغ و صحنه‌های پرتنش، فیلم را به تجربه‌ای جذاب بدل کرده‌اند. همچنین ارجاع مستقیم به فیلم‌هایی چون Wall Street از آثار اولیور استون، جایگاه متفکرانه‌تری به فیلم می‌دهد. Boiler Room تریلری اقتصادی است که میان سرگرمی و پیام اخلاقی تعادلی دقیق برقرار کرده است.

2- فیلم American Psycho

فیلم American Psycho به کارگردانی مری هرون در سال ۲۰۰۰، اثری سیاه، سادیستی و روان‌شناختی است که سرمایه‌داری را در چهره‌ی یک روانی کامل به تصویر می‌کشد. کریستین بیل در یکی از نقش‌های شاخص زندگی حرفه‌ای‌اش، در نقش پاتریک بیتمن، مدیر موفق وال‌استریتی و قاتلی زنجیره‌ای بازی می‌کند. فیلم با لحن طنز تلخ، طراحی دهه هشتادی و مونولوگ‌های درونی سرد و بی‌احساس، دنیای مصرف‌زدگی، رقابت کور و بی‌هویتی انسان مدرن را به نقد می‌کشد. روایت از درون ذهن نابسامان بیتمن صورت می‌گیرد و بین واقعیت و توهم، مرز روشنی وجود ندارد. موسیقی پاپ دهه ۸۰ و نماهای متقارن، حس بی‌ثباتی و روان‌پریشی را تشدید می‌کنند.

American Psycho همچون The Wolf of Wall Street درباره مردانی است که در نظام سرمایه‌داری، هویت، اخلاق و انسانیت را از دست می‌دهند. با این تفاوت که طنز جنون‌آمیز این فیلم، تیره‌تر و وجودی‌تر است. هر دو فیلم تصویر شخصیت‌هایی را نشان می‌دهند که با لبخند، مرزهای اخلاقی را می‌شکنند و در پشت نقاب موفقیت، فروپاشی را پنهان می‌کنند. فیلم هرگز پاسخ نمی‌دهد که آنچه دیده‌ایم واقعیت است یا خیال، بلکه می‌خواهد احساس تهی‌بودن را منتقل کند. American Psycho اثری روان‌شناختی، ترسناک و عمیق است که چهره واقعی نئولیبرالیسم را با خونسردی نمایش می‌دهد.

3- فیلم War Dogs

فیلم War Dogs به کارگردانی تاد فیلیپس در سال ۲۰۱۶، بر اساس داستان واقعی دو جوان آمریکایی است که با استفاده از ضعف‌های سیستم مناقصه‌ی ارتش آمریکا، به تاجران بین‌المللی اسلحه بدل شدند. جونا هیل و مایلز تلر نقش دو شریک جاه‌طلب را بازی می‌کنند که در ابتدا با نیت‌های ساده وارد بازی قدرت می‌شوند، اما به‌تدریج به عمق فساد کشیده می‌شوند. فیلم با سبک روایی طنزآمیز، تدوین تند و شکستن دیوار چهارم، در ساختار و لحن به The Wolf of Wall Street شباهت زیادی دارد. موسیقی متن پاپ، قاب‌های رنگارنگ و روایت نریشن‌محور، فضای پرانرژی و در عین حال منتقدانه فیلم را شکل می‌دهد. فیلم به‌جای قضاوت، تصویری از بلندپروازی نسل جدید در دنیای آشفته سیاست و اقتصاد ارائه می‌دهد.

همانند The Wolf of Wall Street، War Dogs نیز داستان جوانانی است که با استفاده از خلأهای قانونی، به ثروت و قدرت می‌رسند، اما در مسیر سقوط قرار می‌گیرند. لحن فیلم ترکیبی از شوخ‌طبعی و تلخی است که بیننده را هم‌زمان می‌خنداند و می‌اندیشاند. شخصیت‌ها به‌ظاهر خوش‌اقبال‌اند، اما در واقع قربانیان سیستم‌هایی هستند که خود، فساد را تسهیل می‌کنند. استفاده از نریشن درونی و روایت غیرخطی، حس نزدیکی بیشتری به ذهن ضدقهرمان‌ها می‌بخشد. War Dogs در عین سرگرمی، نقدی دقیق بر صنعت جنگ و جوانان در دنیای بی‌اخلاقی امروز است.

4- فیلم Casino

فیلم Casino ساختهٔ مارتین اسکورسیزی در سال ۱۹۹۵، اثری جنایی و فاخر درباره فساد، قدرت، طمع و سقوط در دنیای قمارخانه‌های لاس‌وگاس است. رابرت دنیرو، جو پشی و شارون استون در نقش‌هایی به‌یادماندنی ظاهر می‌شوند و بازی‌هایی فوق‌العاده ارائه می‌دهند. داستان فیلم درباره اداره یک کازینو توسط شخصیتی حسابگر و دقیق به نام سام “ایس” راثستاین است که به‌تدریج گرفتار درگیری‌های جنایی، خیانت و قدرت‌طلبی می‌شود. فیلم با ساختار نریشن‌محور، تدوین سریع، سبک بصری پرجزئیات و موسیقی دهه‌های ۶۰ و ۷۰، تصویری باشکوه اما تراژیک از سقوط یک امپراتوری ارائه می‌دهد. تنش میان عقل و خشونت، عشق و خیانت، نظم و جنون در تار و پود این اثر تنیده شده است.

Casino همچون The Wolf of Wall Street داستان افول مردی را روایت می‌کند که در اوج قدرت و ثروت، اسیر تمایلات انسانی، فساد سیستماتیک و خیانت نزدیکان می‌شود. در هر دو فیلم، راوی درون‌متن، روایت را کنترل می‌کند و بیننده را درون جهان پیچیده قدرت و جنایت می‌برد. اسکورسیزی در این اثر نیز همچون The Wolf… به‌جای محکوم‌کردن مستقیم، ساختاری از شکوه فاسد و درخشش مصنوعی را نمایش می‌دهد. شارون استون در نقشی پیچیده و پرتنش، تصویری از فروپاشی عاطفی و قدرت‌طلبی ارائه می‌دهد. Casino نمایش زرق‌وبرق و تباهی است، در قالب یک نمایش باشکوه و تیره از سرمایه‌داری لجام‌گسیخته.

5- فیلم Pain & Gain

فیلم Pain & Gain ساختهٔ مایکل بی در سال ۲۰۱۳، اثری است بر پایهٔ داستان واقعی، درباره سه بدنساز ساده‌اندیش که برای ثروتمندشدن دست به آدم‌ربایی، اخاذی و قتل می‌زنند. مارک والبرگ، دوئین جانسون و آنتونی مکی در نقش‌هایی سرشار از اغراق و طنز سیاه ظاهر می‌شوند. فیلم با لحنی کمدی اما تاریک، ساختار نریشن‌محور و تدوین سریع، فضایی مشابه با The Wolf of Wall Street ایجاد می‌کند. روایت دیوانه‌وار، موسیقی پرهیجان و شخصیت‌هایی که نمی‌دانند تا چه حد در اشتباه‌اند، فیلم را به کمدی جنایی غیرمعمولی بدل کرده‌اند. پیام اصلی آن درباره جاه‌طلبی کورکورانه و سوءبرداشت از رؤیای آمریکایی است.

شباهت کلیدی این فیلم با The Wolf… در نمایش سقوط خنده‌آور شخصیت‌هایی است که در مسیر کسب موفقیت، خود را به ورطه نابودی می‌کشانند. هر دو فیلم از جنون لحظات پرزرق‌وبرق برای خلق طنزی تلخ و دردناک استفاده می‌کنند. سبک روایی سریع، بازی با زمان و شکست دیوار چهارم در خدمت شخصیت‌محوری قرار می‌گیرد که بیش از آن‌که ضدقهرمان باشد، نماد یک توهم جمعی است. Pain & Gain اثری است پرانرژی، بی‌رحم و هم‌زمان سرگرم‌کننده، درباره رؤیایی که به کابوس بدل می‌شود. فیلمی درباره پوچی جاه‌طلبی، از درون چشم کسانی که فکر می‌کنند برنده‌اند.

6- فیلم The Big Short

فیلم The Big Short ساختهٔ آدام مک‌کی در سال ۲۰۱۵، روایتی مستندگونه و طنزآمیز از بحران مالی سال ۲۰۰۸ در آمریکاست. کریستین بیل، استیو کارل، رایان گاسلینگ و برد پیت در نقش‌هایی متفاوت ظاهر می‌شوند و هرکدام بخشی از معمای سقوط وال‌استریت را بازگو می‌کنند. فیلم با شکستن دیوار چهارم، استفاده از استعاره‌های بصری و توضیحات مستقیم، مفاهیم پیچیدهٔ اقتصادی را به زبان ساده و طنز بیان می‌کند. روایت تکه‌تکه، تدوین سریع و ساختار روایی غیرمرسوم، آن را به تجربه‌ای منحصربه‌فرد در ژانر درام اقتصادی تبدیل کرده است. لحن آگاهانه و افشاگرانه فیلم، آن را به یکی از مؤثرترین نقدهای سینمایی بر نظام مالی معاصر بدل کرده است.

همچون The Wolf of Wall Street، این فیلم نیز درباره طمع، فساد و فریب در دل نظام مالی آمریکا است، اما از زاویه مخالف؛ کسانی که سیستم را می‌فهمند و علیه آن شرط می‌بندند. در هر دو فیلم، نگاه به سرمایه‌داری به‌گونه‌ای است که درخشش آن را به پرسشی درباره اخلاق و حقیقت بدل می‌سازد. هرچند سبک روایی The Big Short مستندتر و تحلیلی‌تر است، اما لحن شوخ‌طبعانه و تلخ آن، پیوندی محکم با فضای اسکورسیزی‌وار The Wolf… دارد. مخاطب در نهایت احساس هم‌دردی با قهرمانان ندارد، بلکه به وحشت ساختارها و بی‌اخلاقی نهفته در آن پی می‌برد. این فیلم نشان می‌دهد گاهی سقوط اخلاقی، حتی بدون جشن و پارتی، همچنان فاجعه است.

7- فیلم Scarface (1983)

فیلم Scarface به کارگردانی برایان دی پالما و نویسندگی الیور استون، در سال ۱۹۸۳ بازسازی‌ای مدرن از یک داستان کلاسیک درباره قدرت، جنایت و جنون است. آل پاچینو در نقش تونی مونتانا، مهاجری کوبایی که در میامی به سلطان مواد مخدر بدل می‌شود، یکی از به‌یادماندنی‌ترین اجراهای دوران حرفه‌ای خود را ارائه می‌دهد. فیلم با لحن خشن، تصویری پُرزرق‌وبرق و ساختاری اپراگونه، داستان صعود و سقوط یک مرد را با بی‌رحمی روایت می‌کند. موسیقی سینث‌پاپ، طراحی لباس اغراق‌آمیز و دیالوگ‌های نمادین، فیلم را به اثری ماندگار در فرهنگ عامه تبدیل کرده‌اند. سکانس پایانی و جمله مشهور “Say hello to my little friend” بخشی از تاریخ سینما شده‌اند.

Scarface همانند The Wolf of Wall Street، نمایشی پراغراق از میل افسارگسیخته به موفقیت است که سرانجامی تراژیک دارد. هر دو فیلم درباره مردانی‌اند که در راه کسب ثروت، اخلاق، عشق و عقل را قربانی می‌کنند. اسطوره‌سازی از ضدقهرمان، و در عین حال، نمایش فروپاشی درونی او، مشترک‌ترین خط ارتباطی این دو اثر است. تونی مونتانا همچون جردن بلفورت، قربانی رؤیایی است که خودش ساخته است. Scarface تریلری جنایی، اخلاقی و فوق‌العاده سینمایی درباره جاه‌طلبی لجام‌گسیخته است.

8- فیلم Wall Street

فیلم Wall Street ساختهٔ الیور استون در سال ۱۹۸۷، یکی از نمادین‌ترین آثار درباره دنیای بورس و اخلاقیات مالی در آمریکا است. مایکل داگلاس در نقش گوردون گکو، سرمایه‌داری خونسرد و بی‌اخلاق با شعار مشهور “Greed is good”، نقشی نمادین در تاریخ سینما خلق کرده است. چارلی شین در نقش کارگزار جوانی ظاهر می‌شود که در دام قدرت و طمع گکو گرفتار می‌گردد. فیلم با دیالوگ‌های قوی، لحن هشداردهنده و ساختار کلاسیک، نقدی صریح بر فرهنگ سودپرستی وال‌استریت ارائه می‌دهد. موسیقی و سبک بصری دهه هشتادی، فضای اقتصادی و سیاسی آن دوره را به‌خوبی منعکس می‌کند.

همانند The Wolf of Wall Street، این فیلم نیز صعود و سقوط یک شخصیت را در سایهٔ جاه‌طلبی و فساد به تصویر می‌کشد. شخصیت گکو همانند بلفورت، نماینده‌ی نظامی است که اخلاق در آن جایگاهی ندارد و موفقیت به هر قیمتی تحسین می‌شود. تضاد میان وسوسه و وجدان، تم مرکزی این دو فیلم است. در هر دو اثر، مخاطب درگیر لذت گناه‌آلود ثروت و بیزاری از پیامدهای آن می‌شود. Wall Street فیلمی کلاسیک، هشداردهنده و همچنان به‌شدت مرتبط با وضعیت امروز جهان سرمایه‌داری است.

9- فیلم Goodfellas

فیلم Goodfellas ساختهٔ مارتین اسکورسیزی در سال ۱۹۹۰، روایتی سرشار از انرژی، خشونت و روایت‌محوری درباره دنیای مافیا و جنایت است. ری لیوتا، رابرت دنیرو و جو پشی در نقش‌هایی نفس‌گیر، داستان صعود و سقوط یک گانگستر را روایت می‌کنند. ساختار روایی سریع، نریشن، تدوین پرشتاب و موسیقی راک، سبک خاص اسکورسیزی را به اوج می‌رسانند. فیلم از کودکی تا پیری شخصیت اصلی را دنبال می‌کند و نشان می‌دهد چگونه رؤیای قدرت در قالب جنایت شکل می‌گیرد. برخلاف بسیاری از فیلم‌های مافیایی، این اثر اخلاق‌گرایانه نیست، بلکه صادقانه روایت می‌کند.

شباهت عمیق میان Goodfellas و The Wolf of Wall Street در سبک روایت، سرعت، و خلق ضدقهرمانی جذاب است که هم تحسین‌برانگیز است و هم ترسناک. اسکورسیزی در هر دو فیلم، مخاطب را در دل ماجرا قرار می‌دهد و از قضاوت دوری می‌کند. تم سقوط، خیانت، و ناامیدی نهایی در قلب هر دو روایت جای دارد. Goodfellas پایه‌گذار ساختار بسیاری از آثار بعدی در ژانر جنایی، از جمله The Wolf… است. فیلمی که هم سرگرم‌کننده است و هم هشداردهنده، هم‌زمان پرشور و تلخ.

10- فیلم Lord of War

فیلم Lord of War ساختهٔ اندرو نیکول در سال ۲۰۰۵، داستان فروشنده بین‌المللی اسلحه‌ای به نام یوری اورلوف را روایت می‌کند که با بازی نیکلاس کیج، شخصیتی خاکستری و پیچیده را تصویر می‌سازد. در کنار او جرد لتو، بریجیت مویناهان و ایثن هاوک نیز حضور دارند. فیلم با نریشن گسترده، ترکیب واقعیت تاریخی و طنز سیاه، نظام تجارت اسلحه و بی‌اخلاقی در سطح جهانی را نقد می‌کند. روایت از دیدگاه شخصیت اصلی، جذابیت خاصی به آن بخشیده و باعث شده مخاطب هم‌زمان مجذوب و منزجر باشد. آغاز فیلم با نمایش عمر یک گلوله، یکی از خلاقانه‌ترین افتتاحیه‌ها در سینمای قرن بیست‌ویکم است.

Lord of War همچون The Wolf of Wall Street، درباره تجارت غیرقانونی، فساد جهانی و مردانی است که با نقاب موفقیت، در دل ویرانی انسان‌ها ثروت‌اندوزی می‌کنند. شخصیت یوری مانند بلفورت، از توجیه اخلاقی خود برای جنایت استفاده می‌کند و در عین حال، لحظاتی انسانی دارد که قضاوت را دشوار می‌سازد. هر دو فیلم با زبانی پرانرژی، نریشن مؤثر و نقدی گزنده، نظام‌هایی را افشا می‌کنند که بر بی‌رحمی و فرصت‌طلبی استوارند. Lord of War فیلمی جهانی، سیاسی و تفکربرانگیز درباره تجارت، مرگ و بی‌اخلاقی است. اثری سرگرم‌کننده و در عین حال تکان‌دهنده.