داروی آمونیوم کلراید Ammonium- موارد مصرف و ممنوعیت – عوارض و آثار جانبی – شیوه مصرف
آمونیوم کلراید Ammonium
رده بندی فارماکولوژیک : نمک آمونیوم
رده بندی درمانی : اسیدی کننده ادرار ، خلط آور
رده بندی مصرف در حاملگی :گروه B
فارماکودینامیک و فارماکوکینتیک: آثر کاهش دهنده آلکالوز: طی متابولیزم دارو در کبد اوره و اسید کلریدریک تولید می شود. جذب خوراکی سریع دارد. متابولیزم کبدی و دفع ادراری – مدفوعی دارد.
اندیکاسیون های تجویز، راه مصرف، دوز اثر دارو :
عامل اسیدی کننده ادرار در مبتلایان به سنگهای فسفاتی مجاری ادرار ، درمان الکالوز متابولیک شدید ، افزایش یونیزاسیون کلسیم در تتانی ناشی از الکالوز بالغین: روزانه ۲-۴g در دوزهای منقسم هر ۶-۴ ساعت . به عنوان مدر باید به مدت ۴-۳ روز مصرف شود ، سپس برای چند روز متوقف و مجددا به صورت فوق درمان شروع شود.
کودکان: به عنوان اسیدی گننده ادرار ، mg.kg ۷۵ در روز در ۴ دوز منقسم
کنترا اندیکاسیون : نارسایی شدید کلیوی یا کبدی با اسیدوز اولیه
عارضه جانبی :
سیستم گوارشی: تحریک مخاط معده ، بی اشتهایی ، تهوع ، استفراغ ، تشنگی
Met: اسیدوز ، هیپوکالمی ، هیپرکلرمی ، هیپوکلسمی ، تتانی
تداخلات دارویی : مصرف همزمان با اسپیرونولاکتون خطر ایجاد اسیدوز سیستمیک را بالا می‌برد. این دارو با محلولهای قلیایی سازگار نیست.
مراقبت های پرستاری و توجهات ویژه :
۱) بهتر است دارو پس از غذا مصرف شود.
۲) طی درمان مراقب علایم مسمومیت با آمونیوم باشید.
۳) از مصرف دارو با شیر و مواد قلیایی خود داری شود.
۴) مصرف دارو به طور گذرا ایجاد یورز می کند.
م مصرف در شیر دهی و کودکان : بی خطری دارو در زمان شیر دهی ثابت نشده است.
آموزش به بیمار و خانواده :
۱) آموزش دهید که غذاهای حاوی پتاسیم بیشتر مصرف نماید.
