مشکل یک پزشک با «ملکه همه گوگلرها»!
یک ماه پیش، «تایم» مقاله‌ای نوشته بود با عنوان
When the Patient Is a Googler یا وقتی یک بیمار گوگلر است.
(اهل جستجو در گوگل است)
این مقاله به وسیله دکتر اسکات هیگ Scott Haig، استادیار
ارتوپدی دانشگاه کلمبیا نوشته شده بود. او مقاله‌اش را با توصیف «سوزان»، بیماری که
که به نظر می‌رسید هنگام صحبت تلفنی با دکتر هیگ مشغول گوگل کردن این پزشک است،
شروع کرده است.
دکتر هیگ این خانم را به سبب اطلاعاتی که از اینترنت به دست
آورده بود، تحقیر کرده بود، فرزندش را یک هیولای کوچک و خود سوزان را به سبب
سؤال‌های زیادی که بعد از مطالعه منابع اینترنتی داشت، یک مزاحم نامید.
سوزان حتی دکتر هیگ را با جستجوهای اینترنتی انتخاب کرده بود،
او اطلاعات خوبی در مورد تحصیلات این پزشک داشت، یک مقاله او را خوانده بود،
وابستگی او را به دانشگاه می‌دانست و می‌دانست او در کجا زندگی می‌کند.
اما مشکل اصلی دکتر هیگ با این بیمار، اطلاعاتش نبود. این روزها
به سادگی می‌شود اطلاعات زیادی را با جستجوی اینترنتی علایم و نشانه‌های بیماریها
به دست آورد. اما آیا هر کسی مهارت و تجربه فهم این اطلاعات را دارد؟
مقاله دکتر هیگ، خشم اشخاصی را که باور داشتند بیماران می‌توانند و
باید خود را به اسلحه دانش مجهز کنند، برانگیخت. یکی از این افراد خانم «مری
شامون»، صاحب یک وبلاگ محبوب در مورد بیماری‌های تیروئید در سایت About.com بود. او
در این وبلاگ نوشت که پزشکانی نظیر دکتر هیگ احساس می‌کنند که از جانب بیمارانی که
اطلاعات زیادی از اینترنت به دست آورده‌اند، تهدید می‌شوند.
دکتر هیگ در آخر مقاله‌اش در تایم نوشت که طبابت بیمار خانم
سوزان را نپذیرفت و او را به پزشک ارتوپد دیگری معرفی کرد.
اما همه پزشکان مثل دکتر هیگ عمل نمی‌کنند، پزشکانی هم مثل دکتر
«وس دیموف» دارنده وبلاگ Clinical Cases and Images هم هستند که بیماران را تشویق
می‌کنند، در مورد بیماری‌شان تحقیق کنند.
این بلاگر پزشک در پستی که در مورد همین مطلب نوشته، لینکی هم
به این پست وبلاگ رسمی گوگل داده است که در آن نوشته شده است که
خود گوگل چندان با استفاده از «گوگل» به عنوان یک فعل موافق نیست. این را می‌دانستید؟
گوگل اسم تجاری سازمان گوگل است. این روزها همه گوگل را به عنوان فعل استفاده می کنند. فلان چیز را گوگل کن. گوگل کردم.
داستان همان جریانی است که مثلا ما در ایران برای تاید یا کلینکس داشتیم و در واقع اینها اسم تجاری پودر شوینده و دستمال کاغذی بودند.
در واقع اگر گوگل کردن فعل شود میتوان در یاهو یا ای او ال هم گوگل کرد. این است که گوگل نمی خواهد این فعل را به دست رقیبانش بدهد و می خواهد گوگل کردن فقط برای سایت گوگل باقی بماند.
با سلام
با پزشکان داخلی هم همچنین مشکلاتی هست ، با توجه به اینکه بسیاری از پزشکان مجرب و قدیمی تر به علت نامانوسی بیشتر با دنیای اینترنت ، در بسیاری موارد ما را برای رجوع به سایتها و مراجع پزشکی اینترنتی ، سرزنش می کنند و اطلاعات آنها را بی پایه و اساس می خوانند.
پاسخ: بر عکسش هم هست، مثلا من جرأت نمی‌کنم به کسی بگم در مورد بیماریش می‌خوام از اینترنت استفاده کنم. اگه مطلب خوبی در مورد یه قضیه بالینی پیدا کنم، می‌گم تو کتاب خوندم!
سلام
عجب انسان هایی( پزشک هایی پیدا می شوند ها)
اتفاقاً تجربه من نشان می دهد اطلاعات بیشتر بیماران میل آنها را به درمان موثر بالا می برد.البته اگر طفل صفت نباشند که بخواهند پزشک درمانگر را آزمایش کنند.
چند سال پیش بدلیل درگیر بودن در پروژه ای که مرتبط با پزشکی و سلامت بود، در جلسه ای بودم که بسیاری از مسئولین وزارتخانه، پزشکان و فعالین درجه اول این مملکت هم حضور داشتند. تیم دعوت کننده و سخنران شرکتی بود که در آن زمان مشاور ارشد دولتهای اکثر کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی هم بود. موضوع اصلی این بود که امروز علم پزشکی – و در واقع بسیاری از علوم – به جهت پیشرفت و گستردگی از دایره محفوظات بشری خارج شده است. به این معنا که امروز وظیفه پزشکان این نیست که تنها با نگهداری علایم بیماری در ذهن به تشخیص آن بپردازند. این که از عهده یک بانک اطلاعاتی راحتتر ساخته است. علاوه بر این احتمال تجربه مکرر یک بیماری نادر برای یک پزشک اندک است و این نیاز به اشتراک گذاری تجربیات حتی با بیماران را می رساند. یادم می آید همه غیر پزشکان بی هیچ مشکل این را فهمیدند، اما پزشکان محترم درجه اول ما با شنیدن این حرف که آقا مثلا خوردن قرص سرماخوردگی طبق تجربه شخصی، آنچنان ترش کردند که بلااستثنا همه مجلس را ترک گفتند. نمی دانم دکتر جان شاید باید باشیم تا آینده چه کند.
سلام دکتر جان
تا جایی که من از خواندن این لینک آخری فهمیدم گوگل با استفاده از کلمه «گوگل» به عنوان فعلی با معنی عام «جستجو کردن» (search) محالف است، ولی با معنی «جستجو کردن در گوگل» مشکلی ندارد.
منم مخالف سرچ بیماران هستم. میرن یه مقاله تخصصی پیدا میکنن 2 خط در میون یه کلمه میفمهن.اون کلمه هم یا ریسک کنسره یا مورتالیتی ریت!بعد عوارض روحیش صد برابر بدتر از نا اگاهیشه.
سلام.
مطلبی جالب در مورد پای شکسته ام و شکسته بندی همه فن حرف نوشته ام که خواندنش خالی از لطف نیست…!مخصوصن شما…! منتظر نظرتون نیز هستم… .
این یه واقعیتی که پزشکان تو این دوره زمونه باید قبول کنند…
با افزایش اطلاعات راجع به بیماریها….و آسانتر شدن دسترسی به منابع مربوطه…نمیشه این انتظار رو داشت که پزشک به همه موارد مربوط به اون بیماری اشراف داشته باشه….این از خصوصیات دنیای اطلاعاته..و پزشک و جامعه پزشکی هم مجبور به پذیرفتن این مسئله….
و خود این مسئله به نفع پزشک هست….که با بیمار مطلع برخورد داشته باشه…تا بیماری که حتی جزئی ترین مسائل رو هم باید براش توضیح داد…
البته بیماری هم که خیلی میدونه ، میتونه دردسر ساز باشه..
چرا؟….چون در هر صورت ..نظر بالینی پزشک رو نداره..و ممکن ترجیح بده که اطلاعا خودش رو به نظر پزشک ترجیح بده…
واین ینی شمشیر دولبه…در این صورت باید گفت هرچیزی به اندازش خوبه…حتی دونستن!
Agha pas chera oon soale hendese ro sar be nist kardy
???????
send me some information about everything