نوجوان ۱۶ ساله‌ای که پا در جای پای استیو جابز نهاده است!

چون اینجا ایران است و آنجا آمریکا
اونجا ایده ارزش داره. راه برای پیشرفت هرکسی بازه و بطور کلی پتانسیل و زیرساختهای پیشرفت وجود داره.
اما اینجا …

دوستان نظرات خوبی دادن که کم و بیش باهاشون موافقم اما درضمن یه پیشنهادم داشتم ، بهتر نیست که تو بخش نظرات اون آیکن ( برنامه ) مربوط به موافق و مخالف رو هم بگنجونید تا موافقین یا مخالفین با یه نظر خاص بتونن ابراز عقیده کنن؟ فکر میکنم راحتتر از پاسخ دادن به نظرات باشه و همینطور میتونه آمار سریعتریو منعکس کنه

چون عده ای پول پدرشون رو می خورن و عده به تماشانی پولدار ها می پردازن.

مطلب را که خواندم خواستم نظر بدم که دیدم ماشالا همه مشکلات را بلد هستند. ظاهرا فقط کسی نمی دونه چطوری این مشکلات را حل کنه.
شاید باید شوال این باشه که چطور این مشکلاتی را که لیست شده حل کنیم.
پیشنهاد میکنم سوال آخر نوشته را اینطوری عوض کنید :
چرا نوجوانان و جوانان ما نمی‌توانند به چنین موفقیت‌هایی برسند و راه حل شما برای حل مشکلات چیست؟

درسته که بعضی از نوجوانان کشور ما تنبلن و به دنبال پول در آوردن هستن ، ولی خداییش انصافتون کجا رفته. اگه یک دهم امکانات همین نوجوان ۱۶ ساله رو به ما بدن ، حداقل ناسا می زنیم.
در صورتیکه اینجا نه تنها امکانات نیست بلکه هزاران مشکل دیگه هم هست.
پس نیمه ی دیگه ی لیوان رو هم نگاه کنید

این که چیزی نیست
من یه سی دی خام گرفتم ۲۵۰ تومن
یه فیلم توش ریختم فروختم ۳۰۰
به این می گن موفقیت

اولا این که شرایط اقتصادی ایران هر چند ماه تغییر میکنه و این طور نیست که تو ۲ ماه بعد رو پیش بینی کنی که فلان میشه و همون میشه
دوما سیستم اقتصادیه ما فاسده از راه اینترنت هم با این سرعت و این همه ف.ی.ل.ت.رهیچ جا نمیشه رفت . من پدر خودم رو دراوردم ۴ سال تیزهوشان ۳ سال نخبگان تحصیل کردم دانشگاه صنعتی قبول شدم و الان هم بیکارم .
این جریان مملکت نیاز به درس خوندن نیست فقط پارتی و کمی نامردی.

درسته که تو ایران روی درآمدهای اینترنتی نمیشه حساب باز کرد ولی این دلیل نمیشه که دست روی دست بزاریم و هیچ کاری نکنیم.
نمی گم کی هستم و چه کاره ام ولی یه نصیحت دوستانه می کنم بهتون لطفا توجه کنید :
همیشه وقتی دوستان از من سوال می کنن و می گن راز موفقیتت چیه در جواب می گم زمانی که شما داشتید جلوی تلویزیون فوتبال یا سریال تماشا می کردین و تخمه میشکستین و یا زمانی که تو خیابون برای BF بازی یا GF بازی ول می گشتین من داشتم تو همین ایران خودمون بدون هیچ گونه پارتی بازی یا سرمایه ای و فقط با پشتکار و علاقه با بزرگترین شرکت های خارجی که از طریق اینترنت باهاشون آشنا شده بودم کار می کردم … این یعنی مبارزه برای بدست آوردن اون چیزی که واقعا خواهانشی . تمام

چون نفوذ اینترنت در ایران پایین است، سرعت آن افتضاح است، شمارش تعداد سایت هایی که فیل نیستند راحت تر است تا فیل شده ها، چون خانواده و پدر و مادر شما آگاهی کافی به این دنیا ندارند، چون شما سرمایه لازم را در اختیار ندارید، چون شما درگیر سیستم تخیلی تحصیلی ایران و خواندن جبر و مثلثات برای رشته نامربوط هستید، چون شما خیالتان درگیر محدودیت هاست، چون خرید مواد به سادگی خرید سی دی است، چون شما در ایران هستید دلیل کافی است. اگر در خارج ایران باشید هم لحظه ای از فکر خانواده در ایران رها نمی شوید. چون ما ایرانی هستیم.

در پاسخ به علی که نه گفت چه کاره و نه چه کی هست !
چرا نباید جوون ایرونی همه ی این چیزا رو داشته باشه هم فوتبا ل و هم gf , … ! چرا باید ۱۷ سال از زندگی رو تو فکر نمره و تجدیدی باشبم . چرا سرعت کاربر خانگی نباید بیشتر از ۱۲۸ kb باشه .
چرا باید برای حفظ بعزضی ارزش ها جوونا رو محدود کرد که بعد برن بیشتر وقتشونو gf بازی چرا ؟

“این که چیزی نیست
من یه سی دی خام گرفتم ۲۵۰ تومن
یه فیلم توش ریختم فروختم ۳۰۰
به این می گن موفقیت”

اقا ایول، نظره خیلی جالبی بود 🙂

قراره منم یه همچین رکوردی رو بزنم… برای اولین بار در کشور یه برنامه نوشتم که نمونه اش کلا نیست و در حال فروشش هستم.

موفق باشید

توی ایران کم نیستند.