چگونه سیمپسون‌ها منجر به طراحی یک کیبورد مناسب برای آی‌فون شدند!

این روزها دیگر کیبوردهای لمسی تبدیلی به چیز عادی‌ای شده‌اند، با کمک این کیبوردها هر کس می‌تواند با سرعت با گوشی هوشمند خود تنها با «تپ» کردن، متن مورد نیاز خود را وارد کند.

شاید خیلی اوقات ما فراموش کنیم که همین شش سال پیش در زمان سلطنت بلکبری و نوکیا، شیوه اصلی وارد کردن متن کیبوردهای لمسی بود، با توجه به فناوری لمسی آن زمان، کوچک بودن ابعاد صفحه نمایش و اصلا نوع طراحی کیبوردهای مجازی، آن زمان کمتر کسی تصور می‌کرد که کیبوردهای مجازی جانشین کیبوردهای لمسی شوند.

البته قضیه تغییر عادت کاربران مطرح بود، مسلم است که هر کاربر مدتی طول می‌کشید تا به جای فشردن سریع دکمه‌های فیزیکی، شیوه سریع «تپ» کردن را یاد بگیرد، آن زمان که کاربران با یکی از انقلابی‌ترین کیبوردهای فیزیکی در نوکیا N97 کار می‌کردند، شاید اصلا تصورش را هم نمی‌کردند که کیبوردی بیاید که بهتر از این بشود با آن تایپ کرد!

همان گوشی N97 که مثالش را زدم، البته کیبورد لمسی هم داشت، اما واقعا چه کسی واقعا پیدا می‌شد که کیبورد لمسی این گوشی را به کیبورد فیزیکی‌اش ترجیح بدهد، در واقع فناوری لمسی سطح پایین این گوشی و طراحی بد کیبورد مجازی دست به دست هم دادند، تا کیبورد لمسی N97 اصلا موفق نباشد.

اما از آن سو ما اپل را داشتیم، شرکتی که سعی می‌کرد اولین گوشی هوشمند لمسی به معنی واقعی کلمه را راهی بازار کند و نمی‌خواست که این لمسی بودن، جنبه زینتی داشته باشد، بلکه می‌خواست کاربر با این لمس، واقعا کاربری سطح بالایی داشته باشد.

اما جالب است با یکی از قوی‌ترین محرک‌ها و انگیزه‌های اپل برای طراحی کیبورد لمسی‌اش در آی‌فون نسخه یک، آشنا شوید!

سریال سیمپسون‌ها!

آن زمان اسکات فروستال، یک مهندس ارشد و معاون ارشد اپل در بخش iOS بود، او می‌دانست که اگر شرایط آسانی برای تعامل کاربران به صورت لمسی با برنامه‌های گوشی فراهم نکند، همه iOS و پروژه آی‌فون شکست خواهد خورد، او باید یک کیبورد کارا و فناوری چندلمسی، را ارائه می‌داد.

تا آن زمان، منتقدان از جمله رئیس مایکروسافت –استیو بالمر– ادعا می‌کردند که آی‌فون محصولی شکست‌خورده خواهد بود. یکی از دلایلی آنها هم این بود که آی‌فون کیبورد فیزیکی ندارد. به همین خاطر اسکات فروستال خیلی رو کیبورد گوشی متمرکز شد.

اما همه در اپل یک خاطره ناخوشایند را هنوز به خاطر داشتند، آن خاطره مربوط می‌شد به تلاش اپل برای یک وسیله رایانشی لمسی، محصولی که امید زیاد به آن بسته شده بود، ولی در مقام عمل یک شکست مطلق بود: آن محصول نیوتون نام داشت.

فورستال به یاد می‌آورد که چطور نیوتون در یکی از قسمت‌های سریال انیمیشن سیمپسون‌ها مضحکه خاص و عام شده بود، در یکی از قسمت‌های فصل ششم این سریال که در سال 1994 پخش شده بود، در یکی از صحنه‌ها دو کاراکتر سریال نمایش داده می‌شدند که مشغول کار با نیوتون هستند، یکی از آنها سعی می‌کند چیزی را با قلم این دستیار شخصی الکترونیک وارد کند، اما سیستم تشخیص خط نیوتن، عملا ترکیب مضحکی را تشخیص می‌دهد و او از سر ناامیدی تبلت نیوتون را بر سر دیگری می‌کوبد!

جالب بود که در شرکت اپل، همه این قسمت را به یاد داشتند و همین مطلب انگیزه‌ای شد، برای ایجاد یک تغییر بنیادی. در یک هفته سرنوشت‌ساز تلاشی همه‌گیر برای طراحی یک کیبورد تازه در اپل آغاز شد: در صبح یک روز دوشنبه از همه مهندسان خواسته شد که یک کیبورد جدید طراحی کنند.

کار ساده‌ای نبود، چون اندازه هر دکمه ازابعاد انگشت شست هم کوچک‌تر بود. ایده‌های جدیدی برای ارتقای تایپ مطرح شد، از جمله اصلاح خودکار یا auto correct عبارات تایپ‌شده.

البته ایده‌های عجیب و غریبی هم مطرح شده بود، از جمله یک کیبورد مجازی که وقتی انگشت کاربر به یک سمت کیبورد مایل می‌شد، سمت راست یا چپ کیبورد به صورت خودکار بزرگ‌تر می‌شد! این طوری می‌توانستند در یک فضای 320 پیکسلی، یک کیبورد مجازی 500 پیکسلی بگذارند.

سرانجام ترس از اینکه سیمپسون‌ها یک قسمت جدید برای کیبورد آی‌فون بسازند و نیز تلاش‌های مهندسان اپل، منجر به طراحی کیبورد آی‌فون شد.

منبع

---

  این نوشته‌ها را هم بخوانید