به مناسبت سالگرد عبور هوانورد معروف- چارلز ای لیندبرگ- از عرض اقیانوس اطلس
چارلز ای لیندبرگ پس از انجام موفقیت‌آمیز اولین پرواز تک‌نفره و بدون توقف نیویورک – پاریس در حالی در فرودگاه لابوژ شهر پاریس به زمین نشست که حدود سه ساعت و نیم پیش از فرودگاه روزولت شهر نیویورک به هوا برخاسته بود. نام هواپیمای او «روح سنت لوئیس» بود.
چارلز آگوستین لیندبرگ در سال ۱۹۰۲ در شهر دیترویت به دنیا آمد. اولین پرواز خود را در سن ۲۰ سالگی انجام داد. در سال ۱۹۲۳ یک هواپیمای مدل کرتیس که از زمان جنگ جهانی اول باقی‌مانده بود را خرید و به تمام کشورها به‌عنوان خلبان بدلکار گذر کرد.
در سال ۱۹۲۴ او در مدرسه پرواز نیروی هوایی در تگزاس ثبت‌نام کرد و با درجه ستوانی و با نمره ممتاز فارغ‌التحصیل شد. او به‌عنوان خلبان پست هوایی کار خود را آغاز کرد. در سال ۱۹۲۶ برای تعیین مسیر هوایی بین سنت لوئیس و شیکاگو داوطلب شد. به‌سرعت لیندبرگ در میان خلبان‌های آمریکایی از مقام و احترام ویژه‌ای برخوردار شد. در ماه مه ۱۹۱۹ اولین پرواز به آن سوی اقیانوس اطلس با بهره جستن از یک هواپیمای دریایی آمریکایی انجام شد که در آن مسیر بین نیویورک و پلی ماوث طی شد.
در اواخر همان ماه ریموند اورتیگ فرانسوی که مالک چندین هتل در نیویورک بود مسابقه‌ای ترتیب داد و طی آن برای خلبان یا خلبانانی که فاصله بین نیویورک و پاریس را بدون توقف طی کنند، جایزه‌ای معادل ۲۵۰ هزار دلار تعیین کرد. در ژوئن همان سال دو خلبان انگلیسی به نام‌های جان دبلیو الکاک و آرتور دبلیو براون اولین پرواز بدون توقف خود را با طی مسیر ۱۹۶۰ مایلی بین جزایر نیوفاوندلند و ایرلند به انجام رساندند. که این پرواز از نظر بعد مسافت تقریباً نصف فاصله بین نیویورک و پاریس بود.
تا سال ۱۹۲۶ هیچ خلبانی برای طی مسیر نیویورک- پاریس تلاش نکرد تا اینکه اورتیگ دوباره پیشنهاد و جایزه خود را مطرح کرد. تا آن روز فنّاوری صنایع هوایی آن‌قدر پیشرفت کرده بود که حداقل تعداد معدودی از خلبانان انجام پرواز پاریس- نیویورک را غیرممکن نمی‌دانستند. جمعی از بهترین خلبانان دنیا که بین آن‌ها خلبانانی مانند ریچارد بیرد آمریکایی، رنسی فونک فرانسوی و چارلز لیندبرگ یافت می‌شد، آمادگی خود را برای انجام این پرواز اعلام کردند. لیندبرگ اتاق بازرگانی سنت لوئیس را متقاعد کرد تا پشتیبانی مالی پرواز او را به عهده بگیرد و در نتیجه مبلغی معادل ۱۵ هزار دلار در اختیار او گذاشته شد.
شرکت خطوط هوایی رایان ایالت سان دیه‌گو هم پیش‌قدم شد تا هواپیمای تک موتور ه ای مطابق مشخصات موردنظر لیندبرگ برای او بسازد. مخازن اضافی سوخت تعبیه شد تا بال هواپیما به طول ۴۶ فوت وزن اضافی هواپیما را تحمل کند. مخزن اصلی سوخت درست جلوی اتاقک خلبان قرار داده شد تا در هنگام سقوط احتمالی خلبان در امن‌ترین حالت ممکن قرار داشته باشد. در این حالت، خلبان هیچ دید مستقیمی به مسیر نمی‌تواند داشته باشد و به همین دلیل در اتاقک خلبان، یک پریسکوپ کار گذاشته شد. به‌منظور هر چه سبک‌تر کردن هواپیما، تمام تجهیزات غیرضروری از قبیل رادیو، گیج میزان سوخت، چراغ‌های پرواز در شب، تجهیزات هدایت‌کننده و حتی چتر نجات از روی هواپیما برداشته شدند. صندلی خلبان هم از جنس چوب سبک ساخته شد.
برخلاف بقیه خلبان‌ها، لیندبرگ تصمیم داشت این پرواز را به‌تنهایی و بدون کمک‌خلبان به انجام برساند. هواپیما به نام «روح سنت لوئیس» نام‌گذاری شد و در ۱۲ مه سال، ۱۹۲۷ لیندبرگ سان دیه‌گو را به مقصد نیویورک ترک گفت و طی این پرواز رکورد سریع‌ترین پرواز را به‌جا گذاشت. اوضاع جوی نامساعد در نیویورک، پرواز لیندبرگ را یک هفته به تأخیر انداخت.
در شب ۱۹ ماه مه، هیجانات ذهنی و همچنین سماجت‌های یک روزنامه‌نگار پرسروصدا، مانع از خوابیدن لیندبرگ شد. صبح زود روز بعد، درحالی‌که لیندبرگ شب اصلاً نخوابیده بود، آسمان صاف و اوضاع جوی برای پرواز مساعد بود. لیندبرگ در آستانه شروع پروازی قرار داشت که تا به آن روز ۶ نفر جان خود را بر سر آن ازدست‌داده بودند.
در ساعت ۵۲/۷ صبح ۲۰ مه، «روح سنت لوئیس» از فرودگاه روزولت به هوا برخاست. لیندبرگ مسیر شمال شرقی را به‌طرف ساحل ادامه داد و پس از تنها ۴ ساعت، خستگی شدیدی در خود احساس کرد و برای جلوگیری از به خواب رفتن در فاصله ۱۰ پایی سطح دریا پرواز کرد. با فرارسیدن شب، لیندبرگ از جزایر نیوفاوندلند گذشت و به پرواز بر فراز اقیانوس اطلس ادامه داد. در ساعت ۲ بامداد ۲۱ مه درحالی‌که لیندبرگ نیمی از مسیر را طی کرده بود، هواپیما وارد توده‌ای غلیظ از مه شد. لیندبرگ که شب قبل از پروازش نتوانسته بود استراحت کند، به‌سختی می‌توانست بیدار بماند و برای باز نگه‌داشتن چشمانش، پلک‌هایش را با انگشت، بالا نگه می‌داشت. خستگی لیندبرگ آن‌قدر شدید بود که در همین حال وی دچار توهم شد و احساس می‌کرد ارواح از کنار اتاقک خلبان در حال گذرند.
پس از گذراندن ۲۴ ساعت در پرواز، اوضاع جسمانی لیندبرگ، حالت بهتری پیدا کرد. در ۱۱ صبح همان روز، لیندبرگ سواحل ایرلند را مشاهده کرد. به‌رغم نداشتن سیستم ناوبری رادیویی او دو ساعت جلوتر از برنامه خود بود. با گذشتن از آسمان کشور انگلستان و در ساعت سه بعدازظهر به آسمان فرانسه رسید. ساعت به‌وقت محلی هشت شب بود و تاریکی کم‌کم همه‌جا را تسخیر می‌کرد. در فرودگاه لابوژ در پاریس ده‌ها هزار نفر از مردمی که برای تفریح یکشنبه‌شب خود به خیابان آمده بودند بی‌صبرانه منتظر رسیدن لیندبرگ بودند. در ساعت ۲۴/۱۰ صبح به‌وقت پاریس هواپیمای سفید و خاکستری لیندبرگ با یک فرود عالی به زمین نشست.
جمعیت به سمت لیندبرگ و هواپیمایش هجوم بردند و لیندبرگ را که از سی و سه ساعت و نیم پرواز و طی کردن ۳۶۰۰ مایل خسته بود را بالای سر خود می‌بردند و برایش هورا می‌کشیدند. او ۵۵ ساعت بود که نخوابیده بود. دو خلبان فرانسوی لیندبرگ را از جمعیت خلاص کردند و سوار بر اتوبوس به‌سرعت از جمعیت دور شدند. لیندبرگ به‌سرعت تبدیل به شخصیتی جهانی و مشهور شد، این خلبان نامدار و پرتوان در سال ۱۹۷۴ در سن ۷۲ سالگی در هاوایی درگذشت.
