آیا جزو آدمهایی هستید که عادت دارید، هر سال گوشی خود را تعویض کنید؟ این مطلب برای شماست!

بله! ما در ایران مشکلات خاص خود را داریم، یکی از مشکلات ما نحوه استفادهمان از گوشیهای هوشمند است.
در جامعه امروز ایران، فقط بخشی از کاربری گوشیهای خوشمند رایج شده و بخش دیگر مغفول باقی مانده است. مثلا الان همه از گوشیهای خود برای دسترسی به اپلیکیشنهای پیامرسان استفاده میکنند، اما میزان وبگردی هدفمند یا کتابخوانی یا استفاده از اپهای آموزشی خیلی پایین است. چیزهایی مثل سرعت پایین اینترنت و محدودیتهای آن بیشک یکی از عوامل ایجاد چنین رویهای هستند.
مشکل بعدی ما این است که اکثر کاربران ایران منطقی خرید نمیکنند و نمیدانند اصولا در هنگام خرید گوشی باید به چه چیزی توجه کنند: به مگاپیکسلهای گوشی، به بزرگی صفحه نمایش، قدرت پردازش، سیستم عامل و …
درست به همین خاطر است که متأسفانه خیلیها بدون مطالعه روانه پاساژهای کامپیوتری میشوند و لابد میدانید که بعدا چه بر سرشان میآید!
اما فارغ از این، خیلی وقتها خرید گجتها از سوی کاربران ایرانی از یک منطق خرید پیروی نمیکند، منطق خریدی که به گمان من باید همه ما رعایت کنیم این است که باید بین میزان درآمد مازاد ما، قیمت گوشی و میزان استفاده و لذت عملی که از یک گوشی میبریم تناسبی وجود داشته باشد.
برای مثال تصور کنید که من خیلی از گوشی اچ تی سی وان ام 8 خوشم آمده است، در عین حال میدانم که عملا از گوشی استفاده بسیار محدودی میکنم و بیشتر کارم با تبلت و سیستم دسکتاپم انجام میشود و آیفون هم دارم. آیا منطقی است که با وجود داشتن سرمایه لازم برای این گوشی، صرفا برای کنجکاوی یا تفاخر این گوشی را تهیه کنم؟! مسلما نه! هزینه صرفهجویی را میتوانم برای خرید یک گجت دیگر یا هزینه دیگری در زندگی کنار بگذارم.
به سبب ایجاد یک شکاف دیجیتال بین نوجوانها و جوانان و والدین آنها، متأسفانه والدین ایرانی در یک برزخ گرفتار شدهاند، شماری از آنها بیپرسش، سرمایه لازم برای ولخرجیهای دیجیتال فرزندانشان را فراهم میکنند، تعدادی از آنها هم اصلا متوجه نیستند که یک تبلت یا گوشی هوشمند واقعا برای یک جوان امروزی لازم است و شاید تحت تأثیر بعضی از تبلیغات منفی، کلا اجازه داشتن این گجتها را نمیدهند. بگذریم از اینکه متأسفانه بسیاری از خانوادههای ایرانی هم با همه شایستگیهایشان، زیر خط فقر هستند.
در اینجا خیلی جالب است که آماری به شما بدهم:
در آمریکا طبق آمار مؤسسه Pew، بیشتر از نیمی آمریکاییها، گوشیهای هوشمند دارند.
حالا تصور میکنید که با توجه به رواج گوشیهای هوشمند و با توجه به اینکه این گوشیها خیلی زود با عرضه مدلهای جدید، توی چشم میزنند و قدیمی و کهنه به نظر میرسند، هر کاربر آمریکایی به طور متوسط یک گوشی را چند ماه نگه میدارد و بعد تعویضاش میکند؟
جالب است بدانید که در سال 2007، میانگین نگهداری هر گوشی 18.7 ماه بود، در سال 2010، این عدد به 21.7 ماه رسید و در سال پیش این عدد 22.4 ماه شد.
یعنی اینکه اصلا تصور نکنید با توجه به بالا بودن درآمد سرانه آمریکاییها نسبت به ما و اینکه گوشیها را بیواسطه دریافت میکنند، آمریکاییها آدمهای گوشیبازی هستند.
اتفاقا بسیاری از آنها نسبت به کشورهای در حال توسعه دیر به دیر گوشی عوض میکنند و نزدیک به دو سال از یک گوشی هوشمند استفاده میکنند.
البته در این میان باید به چیز دیگری هم توجه کنیم و آن این است که آمریکاییها گوشیها را تحت قرارداد با شرکتها مخابراتی میخرند و در این قراردادها گوشی و سرویس، چیزهای منفکی نیستند. یعنی اینکه اگر قبل از سر آمدن قرارداد، کسی بخواهد گوشی خود را عوض کند، عملا ضرر زیادی خواهد کرد.
در آمریکا فقط شرکت T-Mobile هزینه سرویس و سختافزار را در قراردادها جدا حساب میکند، البته کاربرها میتوانند مثلا وقتی با اسپرینت یا Verizon قرارداد میبندند، فقط هزینه سرویس را بدهند و گوشی را مثل ما جدا تهیه کنند، اما در این صورت عملا تخفیف خیلی کمی به آنها داده میشود و اگر نرخ این زیان را دو ساله حساب کنیم، این عدد خیلی قابل توجه میشود، بنابراین کاربران به سمت عقد قراردادهای روتین سوق داده میشوند.
اما فارغ از اینها، مسلما در هنگام ارتقای گوشی، باید به میزان تغییر و تحول ایجادشده توجه کنید، در مورد آیفون و آیپد اپل، معمولا هر دو سال یک بار، میزان تغییرات قابل توجه میشود.
در این راستا، ارتقا از آیفون 5 به آیفون 5s چیز جالبی نیست، اما ارتقا از آیفون 4s به 5s خیلی جالب توجه است. از سوی دیگر به نظر میرسد برای کسی که آیپد ایر دارد، ارتقا به آیپدی جدیدی که امسال عرضه میشود، منطقی نباشد، چرا که جز اضافه شدن حسگر اثر انگشت و مقداری ارتقای قدرت پردازشی، احتمالا آیپد جدید چیز خاصی نداشته باشد. آیفون 6 البته ارتقایی است که کمتر کسی میتواند وسوسهاش نشود!
در مورد گوشیهای اندرویدی هم خیلی وقتها همین ارتقای دو ساله، منطقی به نظر میرسد، البته اگر گوشی اولیه را درست انتخاب کرده باشید و در عرض این دو سال بلایی سر گوشیتان نیامده باشد!
فارغ از برند و اعداد، به باور من، گوشیباز بودن، صفت و خصوصیت چندان قابل دفاع یا افتخاری نیست. اتفاقا من شخصا به کسانی که گوشیهای خود را با دقت انتخاب میکنند و بیشتر از یک سال از آنها استفاده میکنند، بیشتر احترام میگذارم، چون این امر ثبات تصمیمگیری آنها را نشان میدهد و مهمتر اینکه نوع کاربری ما و نه مدل گوشی ما، تفاوت بین یک کاربر خوب با یک کاربر مبتدی را مشخص میکند.
و در پایان بد نیست نگاهی بیندازیم به خیابان پنجم نیویورک، در جوار فروشگاه اپل!
در شرایطی که دو ساعتی به همایش اپل باقی مانده است و انتظار نمیرود عرضه عمومی آیفون 6 تا دو هفته بعد شروع شود، افرادی در صف انتظار برای خرید این گوشی قرار گرفتهاند!
این نوشتهها را هم بخوانید
با خوندن این مطلب یاد یکی از اشنا ها افتادم . هر دو ماه یک گوشی جدید دستشه . اونم نه از این گوشی های ارزون .از این گرون هاش
من یه گوشی Blackberry 9780 دارم که حدود 4 سالی هست دارم ازش استفاده می کنم … به نظر من اگه نیارتون رو تعریف کنید و از برندی با اصالت خرید کنید واقعا از خریدتون پشیمون نمیشید. البته بینش من رو نمیشه به همه تعمیم داد.
البته من با ساختار مقاله که طبق معمول و روایت تکراری و کلیشه ای که ایرانی ها رو اینبار در بکارگیری فن آوری مقصر می داند و معرفی میکند کاملا مخالفم.
به نظر من اکثریت مردم مسیر درستی رو همیشه می روند و طبق نیاز خود و جامعه رو به تحول خودشون اقدام به خرید می کنند. به گمانم موقع اونه که از سیاست گذاری های … در جواب ندادن به موقع به نیازهای بروز کاربران خرده بگیریم.
قرار نیست همه مثل من فکر کنند و یک گوشی رو 4 سال بکار برند موقع احترام به خواست و نیاز جامعه و مردم است.
بنظرم یک نسل باید بین تعویض گوشی فاصله گذاشت
مثلا از 4 اس تا 6 که تقریبا همون دوسال میشه منتها
موقع خرید هم بنظر من باید چند ماه از آمدن گوشی گذشته باشه که مشکلات و قیمتش پایین آمده باشه.
این مطلب در مورد آمریکا از امسال در حال تغییر است، اپراتورها در حال حذف تخفیف مربوط به گوشی و قرارداد دو ساله هستند و برنامه های جایگزینی گوشی به طور سالانه را جایگزین میکنند (Verizon edge, att next) . در یکی دو سال آینده مصرف گوشی همراه در آمریکا افزایش خواهد یافت
شما خودت با این که زیاد از گوشی استفاده نمی کنی و با اینکه htc one دوست داری ایفون خریدی که از htc هم گرون تره! حالا نمیخوام بحث کنم که کاربردش بیشتره یا نه! مهم اینه که خود شما هم خرید منطقی نسبت به علاقه و کاربریت نکردی!
همیشه اون چیزی که بهش علاقه داری بهترین انتخاب نیست. نوع کاربری ممکنه با علاقه خیلی تفاوت داشته باشه.
این مطلب رو دوست داشتم
جالب بود یه جورایی به درد می خورد
مطلبتون خیلی قشنگه بود.منم یه هواوی جی 730 خریدم یک ماه میشه.با قیمت در حد جیب خودم و از کیفیتش هم با توجه به نوع کاربریم راضیم.میلامو چک میکنم و فید خوانم رو هم مرتب سر میزنم.تنها مشکلی که تا حالا داشتم در مورد پابلیش کردن متنه چون من مدتها کاربر دسکتاپ بودم و این هم اولین اسمارت فون من هست. فرستادن متن اونم متنای بلند توی وبلاگم مخصوصا که گوشی لمسیه منم به غلط املایی زیاد دارم. خلاصه تا حالا راه حل دیگه ای پیدا نکردم و یا اینکه کلن برا وبلاگ باید از کامپیوترم استفاده کنم.
این تو صف نوبت گرفتن ها منو یاد صف اجناس کوپنی می اندازه که اگه دیر می رسیدیم تموم می شد و به ما نمی رسید .
کسی که انتخابش بر اساس تصمیم منتطی هست قطعا برای وقتی که در اختیار داره بیشتر ارزش قائل هست و این چنین وقتشو تلف نمی کنه
به نظر من گوشی دو سال یک بار باید عوض شه البته این کمترین است و میتونه بیشتر هم باشه
راستش دوسال هم بنظرم خیلی کمه چون واقعا تغیرات اونقدری نیست که ما رو از یک امکان خیلی خاص محروم کنه، فقط ایجاد نیاز میکنن این کمپانیها، اونهم نیازهایی که واقعا نیاز نیستند اکثرا فقط یک کنجکاوی زودگذر هستند. فکر میکنم 4 یا دیگه نهایت 3 سال مناسب باشه، اونهم تازه برای کسانیکه واقعا از 80-90 درصد گوشیهای هوشمندشون استفاده میکنند نه کسانی که فقط یه تلفن و اسمس میزنند،هر روز هم باید یه گوشی جدید دست گرفته باشن.
اگه دلتون نخواد،من 6300 دارم :)
من خودم به دوستام توصیه میکنم، یه گوشی ارزون بخرن ( چون وسیله ای که بیشتر از هر گجت دیگه در خطره خرابی و سرقته) و به همراش یه تبلت باکیفیت.
اینجوری هم مشکل باطری برای مکالمه را ندارن،هم سایز تبلت برای کلیه امور ( کتابخوانی، اینترنت گردی، بازی و …) مناسبه.
من گوشیم رو بعد از ۷ سال تقریبا عوض کردم :)) w810i داشتم تازگی htc خریدم هنوز هم اون رو دارم و ازش استفاده میکنم جالبیش اینه که باتریش هنوز سالمه!