جدی جدی من دیابت دارم، دکتر؟! تفسیر مقدماتی آزمایشات قند

برخورد بیماران نسبت به آزمایش قندشان، گستره وسیعی را دربرمی‌گیرد. خیلی‌ها حتی وقتی علامتی نداشته باشند و یک بار گلوکز ناشتای اندکی بالای 100 داشته باشند، دچار تشویش می‌شوند و بعد از آن افراطی رژیم غذایی رعایت می‌کنند و یا آزمایش‌های متعدد غیرضروری انجام می‌دهند.

خیلی‌ها هم هستند که بعد از اینکه پزشکشان می‌گویند، بیماری قند یا دیابت دارند، از نظر روانی نمی‌توانند بپذیرند که تن سابقا پرفکت و به باور خودشان بدن بی عیب و نقصشان دچار مشکل شده. اینها از پذیرش این امر سر باز می‌زنند و به جای کنترل علمی ساده بیماری خود، مدت زیادی سعی می‌کنند با درمان‌های غیرمعتبر و غذاهای به زعم خودشان کاهنده قند، بیماری را از بدن خودشان دور کنند و داروی شیمیایی استفاده نکنند.

اما واقعا چه کسی بیماری دیابت دارد و چه کسی بیماری دیابت ندارد. معیارهای ما کدام‌ها هستند؟

• وجود علائم دیابت به همراه میزان قند خون تصادفی 200 میلی‌گرم در دسی لیتر
• گلوکز پلاسمای ناشتا 126 یا بیشتر
• هموگلوبین A1C به میزان 6.5 یا بیشتر
• گلوکز دو ساعته پلاسما (بعد از مصرف گرم75 قند) یا 200 یا بیشتر

توضیحات:

-منظور از ناشتا بودن ، عدم مصرف غذا به مدت 8 ساعت است.

-منظور از نمونه تصادفی که در بالا گفته شد، یعنی بدون اینکه زمان سپری شده از صرف آخرین وعده غذایی را در نظر بگیریم، از شخص آزمایش گلوکز خون بگیریم.

-اگر شما علائمی مثل پرنوشی و پرادراری داشته باشید، اگر یک نوبت هم قند ناشتای 126 و بالاتر داشته باشید، دیابت دارید. و به صورت مشابه اگر یک نمونه تصادفی بالای 200 داشته باشید.

-اگر علایمی نداشته باشید و یک بار قندتان بالا باشد، باید روز دیگری آزمایش را تکرار کنید.

-اگر قند ناشتای بین 100 تا 125 داشته باشید یا قند بعد از دو ساعت غذایتان بین 140 تا 200 باشد، در مرحله پیش دیابتی هستید و باید پرهیزهایی انجام بدهید تا به سمت دیابت نروید.

-آزمایش هموگلوبین A1C آزمایشی است که میزان متوسط قند شما را در یک بازه چندهفته‌ای انجام می‌دهد و تحت تاثیر تغییرات آنی قند خون قرار نمی‌گیرد.