درمان اسهال حاد
در همه انواع اسهال حاد جایگزینی مایع و الکترولیت اهمیت خاصی دارد. جایگزینی مایع به تنهایی ممکن است برای درمان موارد خفیف اسهال کافی باشد. در موارد شدید بیماری باید به سرعت محلول‌های حاوی قند و الکترولیت خوراکی (نوشیدنی‌های ورزشی یا ترکیبات مخصوص) جایگزین شوند تا بروز دهیدراسیون، (علت اصلی مرگ) محدود شود. بیماران دچار دهیدراسیون پیشرفته، خصوصاً شیرخواران و افراد مسن به رهیدراسیون وریدی نیاز دارند. در اسهال نسبتاً شدید بدون تب و غیرخونی، تجویز داروهای ضد ترشحی و ضدحرکتی دستگاه گوارش مانند لوپرامید کی‌تواند درمان کمکی مفیدی به منظور کنترل علایم باشد. از مصرف این داروها در دیسانتری توأم با تب باید اجتناب کرد زیرا ممکن است باعث تشدید یا طولانی شدن بیماری شوند. ممکن است بیسموت ساب سالیسیلات علایم اسهال و استفراغ را تخفیف دهد اما در بیماران مبتلا به ضعف سیستم ایمنی یا دچار اختلال کلیوی به دلیل خطر بروز انسفالوپاتی ناشی از بیسموت نباید مصرف شود.
استفاده صحیح از آنتی‌بیوتیک‌ها در موارد مشخص اسهال حاد مناسب است و می‌تواند موجب کاهش شدت و طول مدت آن شود . بسیاری از پزشکان، بیماران مبتلا به دیسانتری تب‌دار متوسط تا شدید را به طور تجربی و بدون ارزیابی تشخیصی، با یکی از کینولون‌ها مانند سیپروفلوکساسین (mg500 دوبار در روز به مدت 5-3 روز) درمان می‌کنند. همچنین برای موارد مشکوک به ژیاردیاز، درمان تجربی توسط مترونیدازول (mg250 چهار بار در روز به مدت 7 روز) می‌تواند مدنظر قرار گیرد. در غیر این صورت انتخاب آنتی‌بیوتیک‌ها و دوز آنها توسط پاتوژن‌های خاص، الگوهای جغرافیایی مقاوم بودن و وضعیت‌های یافت شده، به عمل می‌آید . در بیماران دچار ضعف سیستم ایمنی، افرادی که دارای دریچه‌های مکانیکی قلب هستند و یا اخیراً تحت پیوند عروق قرار گرفته‌اند یا بیماران مسن، تجویز آنتی‌بیوتیک در صورت مشف یا عدم کشف ارگانیسم مسبب اسهال، اندیکاسیون دارد. آن دسته از بیمارانی که به مناطق پرخطر سفر می‌کنند و احتمال یا شدت ابتلا به اسهال در آنها بسیار زیاد خواهد بود، باید به طور پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیک دریافت کنند؛ این بیماران عبارتند از افراد دچار ضعف سیستم ایمنی، بیماری التهابی روده، هموکروماتوز، یا سیپروفلوکساسین یا ریفاکسی مین (Rifaximin) ابتلا به اسهال باکتریایی را به میزان 90 درصد در این مسافران کاهش می‌دهد. اگرچه ریفاکسیمین ممکن است در مورد بیماری مهاجم مناسب نباشد. بلاخره اینکه، در صورتی که یک بروز ناگهانی اسهال در حال وقوع است، پزشکان می‌بایست هوشیار بوده و سریعاً مقامات مسئول سلامت عمومی را آگاه کنند. این کار می‌تواند از میزان نهایی جمعیت آلوده بکاهد.
